Vísir Sunnudagsblað - 05.03.1944, Blaðsíða 1

1944
Sunnudaginn 5. marz
9. blaö
JÓNAS GUÐMUNDSSON:

EVROPU-BYLTING1944
Hinn 21. febrúar 1943 skrif-
aði eg grein i SunnudagsblaS
Vísis, sem eg nefndi „Spádóm-
ar um árið 1913“. Eg varð þess
var, að sú grein vakti nokkura
atliygli hjá almenningi og sið-
an hafa margir sagt mér að þá
fýsti að heyra meira um þessi
mál. Nú í kringum áramótin
bafa ýmsir nútíma „spámenn“
bernaðarþjóðanna gerzt til
þess að spá nokkuð um árið
1944. Flestir eða allir liafa lát-
ið i ljós þá slcoðun, að nú mundi
„stríðinu ljúka“ á þessu ári, en
slíkar spár liafa verið uppi öll
árin síðan ófriðurinn liófst að
nýju 1939, svo að á þeim ér
lítið mark takandi. Þar „mæla
börn sem vilja“. Sá maðurinn,
sem oftast hefir farið nærri um
merkilegar breytingar í yfir-
standandi ófriði, er forsætisráð-
herra Suður-Afríku, Smuts
hershöfðingi. Ilann lét nú svo
um mælt öðru hvoru megin við
áramótin, að vera mætti að
Hitler vrði sigraður á þessu ári,
„ef allir gerðu skyldu sína“
bæði á vigvöllunum og heima-
vigstöðvunum, en það yrði þó
þó aldrei „fyrr en undir jól
1944“. Eins og menn sjá, orðar
Smuts hershöfðingi spádóm
sinn þannig, að „Hitler verði
sigraður“ því það er í raun og
veru sitt hvað, að „stríðinu
ljúki“ og að „Hitler verði sigr-
aður“.
Tel eg rétt að vekja athygli
á þessum ummælum hershöfð-
ingjans vegna þess er siðar
verður sagt i grein þessari.
1 Vísisgrein minni 21. febrú-
ar 1943 tilfærði eg ummæli
eftir Adarn Rutherford úr grein
'er hanh skrifaði i mánaðarrít
sitt ..PATamidology“ i nóvem-
•• 1 ’P h-r sr'm þvi er haldið
fram, að eftir 22. april 1943
mundi stríðið taka stþrfelldri
þreytingu.
Orðrétt voru þessi ummæli
hans þannig:
„Samkvæmt mælingunum
kemur í ljós, að hið nákvæma
tímatakmark er hinn 22. apríl
1943“--------„Við megurn því
búast við því, að mjög sterk
guðleg áhrif taki að verka um
það leyti, er valda muni tíma-
mótum bæði í andlegum og
veraldlegum efnum og skilningi
þessara þjóða á uppruna sínum.
En það er ekki unnt að sjá
hvort sú lausn, sem kemur,
verður með snöggum hætti eða
hefst þá og kemur svo smám
saman eftir 22. apríl 1943.“
Hinn 6. júní skrifaði eg aftur
grein í Sunnudagsbl. Vísis og
benti þá á hve vel þessi spá hefði
rætzt. Mig brast þá að sjálfsögðu
aðstöðu til að benda á ýmislegt
þessu til frekari sönnunar, sem
þá var, tímans vegna m. a„ ekki
hægt að vita. Tel eg því rétt að
setja hér í lauslegri þýðingu
það, sem Adam Rutherford
sjálfur færir fram fyrir því að
spádómur hans um 22. apríl
1943 hafi rætzt, þvi mér er ekki
kunnugt um, að þóð hafi áður
verið gert, enda nauðsynlegt að
rifja þetta atriði vel upp vegna
þess er síðar segir i grein þess-
ari.
f desemberhefti mánaðarrits
síns 1943 farast honum svo orð:
„Eins og lesendur muna, spáði
eg þvi 1942 að 22. april 1943
mundi marka tímamót er greini-
lega sýndu byrjun á æðri vernd
Bretíandi og Bandaríkjunum til
handa. Þeii* sem hlevnidóma-
laúst vilja á málin h’ta, geta
hæglega séð hversu greinilegt
er að þær spár hafa rætzt.
Lítum á nokkrar staðreynd-
ír:
1 1 nntfí ffmrnrffrir)
anríl 1943 brinrrdu kírkiu-
khikkýr Brettands i fvrsta sinpi
sjðan ófriðurinn þófst (sam*
kvæmt fyrirskipun er gefin
hafði verið þrem dögum áður). í
ófriðarbyrjun var bann lagt við
að hringja kirkjuklukkum
landsins nema ef Þjóðverjar
gerðu innrás i landið. Það
virtist því svo, sem um það
gæti ekki orðið að ræða að bann-
inu við að hringja kirkjuklukk-
um Bretlands yrði aflétt fyrr en
i ófriðarlok. En ]jað varð á ann-
an veg. Föstudeginum langa —
23. april 1943 — var heilsað með
klukknahringingum og það
táknaði jafnframt, að innrásar-
liættan var orðin fjarlæg og
þjóðin svo örugg og óttalaus og
fullviss um sigur, að banninu
var aflétt. Þessi atburður var
eitt greinilegasta táknið um
vissu þjóðarinnar fjTÍr þvi að
sigurinn væri i nánd.
2. í þessari sömu viku hófst
úrslitaorustan um Túnis. Gene-
ral Eisenhower lýsti þvi yfir i
ávarpi til hersins að baráttan
mundi verða löng og hörð, en
hersveitir óvinanna gáfust
. skyndilega upp, og yfirráðum
nazista var þar með lokið í
Afriku. General Smuts, for-
sætisráðherra Suður-Afriku,
kallaði þennan atburð „bvrjun-
ina á endinum“.
3. Fyrir 22. apríl varaði
brezka stjórnin við hinni auknu
kafbátahættu Þjóðvferia og taldi
að búast mætti við miklu meira
skipatjóni næstu mánuði en
verið héfði, sérstaklega vegna
þess að hinar björtu löngu næt-
ur á norðurleiðinni væru hent-
ugar kafhátunum. En það gagn-
sfæða hefir gerst. AJdrei í sögu
stríðsins hefir tjónið af völdum
kafbáta verið miana en þá mán-
uði sem liðnir eru síðan 22.
anrll. Siðustu dasar anrilmán-
pð^r hvddu þvl einuis glör-
hrevling á ..orustunni um
Atlantshafið“ Bretum í vil.
1í I??? yar álmennf óttas] j
apríl 1943 að í væntanlegri sum-
arsókn, sem Þjóðverjar höfðu
boðað, mundu þeir vinna aftur
það sem Rússum hafði tekist að
endurheimta af landi sínu vet-
urinn 1942—43, og studdist
þessi ótti við þá staðreynd að
Þjóðverjar liöfðu áður alltaf
verið í sókn í Rússlandi á
sumrin. En það gagnstæða gerð-
ist einnig hér. 1 stað sumar-
sóknar Þjóðverja voru það
Rússar sem nú í fyrsta sinni
hófu sumarsókn með þeim af-
leiðingum fyrir Þjóðverja sem
nú eru kunnar.
5. I styrjöldinni við Japan
hefir einnig sú breyting á orðið,
að í stað undanhalds og marg-
háttaðs óláns árið 1942 er nú
komin þar sókn af hálfu Banda-
rikja- og Ástralíumanna bæði
á einstökum stöðum og almennt
á Kyrrahafssvæðinu.
Spádómar Pýramídans mikla
varðandi árið 1943 liafa því
rætzt og það raunar miklu
dásamlegar og betur en hægt
var að gera sér grein fyrir í
byrjun“.
Út af 3. lið i þessum ummæl-
um Rutherfords er gaman að
vekja athygli á opinberri til-
kynningu, sem gefin var út af
þeim Roosevelt Bandaríkjafor-
seta og Churchill forsætisráð-
herra Breta i byrjun ársins
1944, og m. a. var birt i „Vísi“
12. jan. s. 1. Þar segir:
„Á síðasta ári sökktu Þjóð-
verjar aðeins tveim fimmtu
þess skipastóls, sem þeir sökktu
árið 1942.
En skipatjónið var ekki jafn-
mikið alla f jórðunga síðasta árs,
því að það fór jafnt og þétt
minnkandi. Fyrsta arsf jórðung-
inn sökktu Þjóðverjar 47% þess
skipastóls, sem þe’r sökktu allt
árið, næsta fjórðung 27% og
næstu tvo því, sem þá er ótalið,
26%.