Tíminn Sunnudagsblað - 01.10.1967, Blaðsíða 14

Haldið til fjalla.
Og við Gudda stöndum ferð-
búnar við Austurvöll með allt
okkar mislita hafurtask. Þar er
fjöldi bíla og fleira fólk. Hér er
brottfararstaður Ferðafélags ís-
lands, í ýmsar áttir. Flestir halda
í slóð Maríu og Sigurðar í Mörk-
Ina, sem nú er fræg og freistandi
Minnsti bíllinn ætlar til Hvera-
valla og er vart fullsetinn.
Rigningin dundi úr lofti og
ferðamenn urðu sem skjótast að
draga sig i vatnsheldar burur ril
•að verða ekki gegndrepa, Við
gaukuðum undir bilinn kexkassa
og öðru, sem þoldi illa vætu. svö
það skemmdist ekki, meðan bil-
stjórinn gekk frá trússi Óstund-
vísi var ekki tiltakanleg. Um hálf-
þrjú er lagt af stað. Fararstjóri
er með, svo sem vera 'ber, bví
að Ferðafélagið er með helgar-
skemmtiferð Sá, sem stýrði för,
að þessu sinni, hafðj sérstakt dá-
læti á jarðfræði. Þegar í /Svína-
hrauni hóf hann að fræða um
byltingar og brambolt jarðar end-
ur fyrir iöngu. Virtist hann hafa
mesta löngun til að staldra við
hvert hraunstél, sem á vegi varð.
Ekki var hann líkt því eins fróð-
ur um bæjarnöfn, sem ef til vill
ekki var von, enda þýddi lítt að
spyrja hann um nafn á búand-
görðum í Biskupstungum.
Staldrað var við í skálanum við
Gullfoss og þar drukkið kaffi, en
síðan haldið á hálendið. Þungt
var í lofti og fjallasýn slæm. Far-
arstjóra pótti það illt. því uú
kunnj hann skil á öllum fjöllum,
fjarlægum sem nálægum En
hvað um það. Þarna úti i þok-
unni var petta fjall og þarna hitt
Hætt er við, að fleiri en mér
hafi orðið erfitt að greina, hvað
var hvað, þegar farið var um
björtu.
Um náttmál er komið til Hvera
valla. Svo stóð á þar efra, að
Eysteinn Björnsson, húnvetnsku.r
bóndi og margreyndur gæzlumað-
ur sauðfjárveikivarnagirðinga á
Kili, hélt þar hátíðlegt sjötugsaf-
mæli sitt. Þar var margt um rnann
Inn að heiðra Eystein, og var
starfslið byggingar boðið til veizlu
Sátu menn að sumbli í vistarveru
þeirri, sem þénaði sem matstaður
timburmanna. Gudda var ferða-
þreytt og vildi fara í háttinn, enda
leizt henni ekki gæfulega á vænt-
anlegan vinnustað sinn i eldhú.sr
og matstofu. Fór ég með hana í
skála Ferðafélagsins og kom
henni þar fyrir í rumi. Þar
lá hún til morguns and-
vaka af áhyggjum, en ég
labbaði mig upp í tjald til að
skála við afmælisgesti. Undu menn
lengi við ágætar veitingar. Dætur
Eysteins höfðu komið með feikn
af brauði og kökum, svo menn
gátu etið, drukkið og verið glaðir.
’Nót't var björt, svo ég veit ekki
hvað lifði nætur. þegar ég fór að
huga að tjaldi mínu. Ég hafði
sent tjaldið tii Hveravalla á und-
an mér og beðið þess, að það yrði
reist. Ekki gafst á að líta í tjald-
inu. Það hafði staðið þarna tómt
og þótt hin ákjósanlegasta matar-
geymsla. Þar var . nú ekki þver-
fótað fyrir mat En ég varð að
láta mig hafa það að hreiðra
þarna um mig, ekki gat ég gert
ónæði í skála Ferðafélagsins, þeg-
ar svo var áliðið, og önnur tjöld
voru fullskipuð. Taldi ég svo eft-
ir á, að ég hefði haft kartöíiu-
poka fyrir l^odda, saltfisk fyrii
fótagafl og niðursuðudósir í stað
vindsængur.
Starfið hefst.
Ekki héldu áhyggjur fyrir mér
vöku, þó útgerðin væri meira í
minni ábyrgð en Guddu. Svaf ég
vel á dósunum til kl. 7 næsta morg
un og fór þá á' stjá. En smiðir
voru framlágii eftir veizlu og
bærðu vart á sér fyrr en um dag-
mál og sumir fyrst um hádegi. Fór
ég nú að litast um á vinnustað
og leizt ekki ofsögum sagt af að-
búnaði. Trégólf var að vísu í eld-
hústjaldi, og þar voru tvö borð og
tveir stólar. Tvíhólfað gasapparat
var ætlað til eldamennsku. Lýsti
ég því á þann veg, að hitaorka
þess væri næg fyrir tvær turtildúf-
um í brúðkaupsferð, sem varið
gætu öllum deginum til að bíða
eftir því, að hitnaði í pottunum.
Olíuprímusinn, sem ég hafði af
forsjálni haft með mér, kom í goð-
ar þarfir. En eldhústjaldið var
hreinasta lúxustilvera hjá matstað
þeim, sem piltar höfðu búið sér
Þeir höfðu raðað saman eimngr-
unarplötum ' og skyldj það vera
matborð Plöturnar voru hvitar
fyrstu, en síðan rósaðar i öi!um
litum, eftir mataræði Við vorum
stundum að snúa plötunum við,
en það var næsta vonlaust verk
Sæti höfðu menn ætlað sér á ve-k-
færakistum eða matvælaköss-
um og lækkuðu þeir í sessi, beg-
ar gekk á birgðir. Eiginkonurnar,
sem staðið höfðu fyrir búi, tygj-
uðu sig til ferðar með bíl Ferða-
félagsins. Þá fluttu þeir saman,
sem búið höfðu með konum. Losn
aði nú ágætt svefntjald handa okk-
ur Guddu, enda þurfti hún að
rýma koju sína í skálanum, sim
nú fylltist af gestum.
Starf okkar Guddu hófst á því
að gefa þeim kaffi, sem úr ból-
um höfðu komizt. Veðrið lofaði
góðu, og þegar Gudda sá, hvað ég
var léttlynd, hætti hún að sýta.
Stefán Bjarnason yfirsmiður kom
til okkar, þar~sem við vorum að
trítla uppi við hver að þvo
ílátin. Stefán sagðist vona, að
hann og félagar hans færu ekki
of mikið i taugarnar á okkur. ,,Við
höfum engar taugar,“ svaraði
Gudda að bragði. Seinra fréttum
við, að einhver hefði gert sér það
til gamans að segja þeim, að von
væri á tveim ferlegum kvensköss-
um til eldamennskunnar, og voru
þeir á verði fyrstu dagana, en
samkomulagið var í' bezta ’ igi,
þegar á reyndi
Fljótlega fór ég að kanna birgð-
ir áhalda, og fannst mér þau tá-
brotin og varð að orði:
Hér eru áhöld óhentug jg fá,
auðséð að karlmenn hafa im
þetta fjallað.
Gudda, sem er hagorð i betra
lagi var fljót að bæta við:
Ráðs'konan geðvond, orðin
alveg frá,
oft er því til Messa-Guddn kall-
að:
Varaðu þig, það veltur pottur-
inn,
vertu ekki fyrir, mjólkurfatan
elti
Allur í hverinn horfinn þvott-
urinn
hátt uppi á Kili mannskapur
í svelti.
Veðrið var ^ott til að byrja með
og bætt var að nokkru um áhöld,
eftir beiðni Matarpantanir komu
til skila án nokkurra verulegra
mistaka i talstöð. svo allt gekk
nokkurn veginn Á sjöunda tím-
anum á morgnana fór Stefán á
stjá og vakti mannskapinn Um kl.
7 átti hafragrautur að vera til
reiðu ásamt smurðu brauði, kaffi,
súrmjólk o.fl. Klukkan hálf átta
854
TlMINN - SUNNUDAGSBLAÐ