Tíminn Sunnudagsblað - 01.06.1969, Blaðsíða 4

Hiartalagið betra en fjárhagurinn:
Jósefína Baker á iirak-
hólum með fósturhörnin
„Leyíðu þessu l'jósi að Ilog'a,
siökikitu það eikki. Þetta þorp, þessi
h'iM, þieism börrn — Oleyfið þe'ssu að
vera í fsrálði. Ég grátbið yfckux þess,
fétaus og örviiGinuð .. .“
Þ'aminig taCiaðd Jósefma Batoeir td'l
lánairdTiottaa siinmia nýtega. Húm va,r
að reyma að bjamga toöl sáinmi, Les
Miliamdeirs í Suður-Frafckliamdi, og
komia í veg fyrir, að hiin sbórkost-
lega huigmymd 'hiemmiar um atþjóð-
ileigam vimabæ rynmi út í sand'imm.
Viðtial það, seim hér fer á eftir,
áltti blaðamaðuir eimm við hiarna, rétt
áðuir em hún tókst á henduir söng-
för tiffl Kamiada tffl þess að reyma að
haifa upp þrjár miffljóniir fcróna,
sem harðlyndir lánard'rottniairmiir
veititu henini sex vifcina frest tffl að
útvega. Það fór fram í lítilM íbúð
í París, þar sem húrn dvaldist, á-
samt fáeiiniuim mámum vimum sín-
uim, einkariltama og þreim fóstur-
börmum, sem femgið höfðu leyfi úr
heiimavistarsfcólia, svo að þau gætu
venið hjá 'hianmii þessa eriiðu daga.
— Éig vffl ekfci 'fcoma eims og
beitlari, sagði Jósafíma Baker. —
Nei, óg váfl. efcki biðja um pemimiga
niema með virðuleilfca. Þetta er afflt
erfitt, em umdan því verður ekki
fcomizt.
Mikffl ábyngð 'hvífflr á hemm'i. Húm
á fyrir tóSlf börniuan að sjá, mis-
muimamdii að fflt og þjóðerni og á
mismuinaindi alldiri. Þessii bömn hef-
ur húm fumíddð hór og þar um heim-
inm. Þau imyimda það saimifédag, sem
átti að vairða leiðima tdl slfciiimdmgs
og siamlymdiis manmia á mffll, og
til þess hiefuir hún vaird'ð sextám ár-
um ævi sinmair. Þa® heifur reynzt
hemrni dýrt að láta dirauim simm
rætast, og alfflair þær niilljómir, sem
hiún hiefuir umrniið sór inm víða um
heiQn, hafa efcM hrofcfcið tffl. Pem-
ingarmáir viirðast hafa ruminið út úr
höndumuirn á beinmi.
Huigmynd hennar hefu'r ekki ein
uingis fcostað hamia affla fjármuni
henmar, hiel'dur e'immig eiginTnamm
hiemmiar, fhiinm fræga sönigstjóra, Jo
Bouillom, seim yfimgaf hiama, þegar
honum fammist sér ofaukið í sí-
stæfckamidi barniabópmum. í tdu ár
hefur Jósefínia Bafcer átt í mikl'um
fjárhagsörðugleikum, og mú stóð
húm auigliti tit auiglitis við gjaúd-
þrot. Fmam umdan var, að hún yrði
að yfimgefa höl S'ínia, ásamt börn-
uim sínuim bólf.
Jósefína Bafcer hefur aldrei fyrr
sagt frá því, hvelrmiig hún féfck
börnim'. Efcbert, seim gat sært þessi
börn eða spiilt hamiintgju þeirtm,
máttli koma fram. Þau voru of umg
tffl þeiss að fá að viita sam'nileifcanm,
að því er hún taldi. Seinma ætlaði
húm að skirifa bók uim þau, og húm
hiaifði ihugisað sér, að ritlau.nim yrðu
motuð bil þess að fcosta mám þed'rra,
þegaí' faiemmair nytá elkki lenguir
vdð. Ef tál vil mum hún eimmdg
Ij’sa viðbuihðarr'í'kri ævi siimmi.
Afd Jósefímu vair þræffl á sykur-
reyrsefciru i suðurfylfcjum Bamda-
rifcjamma, og móðir hiemmiar, sem
barði ofain fyrir sór í kofuim blöfcku
fóttksims við Missisippdifljót, giftást
Kreó'la. Hanm varð faöiir Jósefímu.
Húm á'tti æsfcuár síin rneð systfcin-
uim símiuim í eámiu herbemgi í léliegu
Jósefínu Baker er sjálfsagt ekki Igain hyggileg meðferS fjármuna, og hjá
peningavaldinu er ekki nein miskunn fremur en fyrri daginn. MannúS
er því lítiis verS í samanburSi viS eignir og afrakstur. Þess vegna
varS Jósefína Baker líka aS hrökklast úr kastala sinum meS öll fóstur-
börnin. ViS fréttum af henni fyrir nokkru, er hún sat á þrepum úti
( heliirigningu, örvinluö af andstreymi. Seinustu fregnir segja þó, aS
hún fái aS hírast um stund í gömlu eidhúsi í kastaianum meS skylduliS sitt
hireysii, og húm varð sjálf að ryðja
sér hiriaiut í lífiinu. Sjö áma görnui
byrjaði hún að sfcieimmita, og l'eik-
sviðið var þvottalballi á hvollfi og
étorfendiuirmár krakkair úr kofun-
uim í fcirimig.
Fj'árbán ára gömul komst hún í
leiklhús í útjaðiri Waislhim'gtontoorg-
ar. í ferðatösfcu sdinmi fanin húm
niíu daOi í IditHu hmýtd — afflia spari-
skáidiinigia móður siminair. Hjá pem-
imigumuim Ilá mdði, og á bamrn var
skirifað: Gamigi þér vei, dóttir mím.
Hún fékk fljótt að finma fvrir
Kastalinn Les Milandes á Suður.
Frakklandi.
460
T ! M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ