Tíminn Sunnudagsblað - 01.06.1969, Blaðsíða 17

!'ar ö.g' ha-ft miMa ' ánægju' af. En
þetta er mákil vand'viirteniisviinna.
Sfcunduan hiimgiir bil mín fólk,
sem veit um þessa söfnu.niaráráttu
míniá, og segiir mér af ©imfhverju
sjaildséðu fcv'ikinidi eða öðruim nátt-
úrugrip eða bara einhverju, sem
það h'elduir að ég lnaifi ágirnd á.
Þanndig eignazt ég tá! dæmiis fieyki-
stóra, úMenda bjöli'u unn daginn.
— Þú sýndir mér uppstoppaða
sniigla áðan.
— Já, ég er rétt að byrja að
safna þeám. Ég veit ekki um heinn
aunian, sieim genir það hé.r á landi.
Éig héf lteinigi ve8lt því fyrir mér,
hvenniig ég ætti að vairðveita þá,
án þess að þed.r skorpnuðu, og það
var ekfci fyirr en í fyrra, að mér
datt í huig lausnin. Ég stoppa þá
upp, o.g mér he.fur tekizt að ga-nga
svo frá þessu, að þeir halda sér
í e'ðtófegri stærð. Eins venður að
fiaira mieð köngu'lær, lirfur og
orma.
— Er ekki tímafreiklt að stunda
svowa söfnuw?
— Jú, mesbur fcímánn fer auð-
vitiað í náttúru'gdpina. Gömíu mun
iirnir og bækurnar þurfa ekki eins
niikiinn fcínna, enda orðið e'rfitit að
ná í sMkt nú á döguim, eins og ég
saigði áðan. Þa@ þairf oft að eyða svo
kfljukkiuttímum skiptiir í að ganga
fhá ýmisurn smiádý.rum, sum eru
Sett i formaln, öniniur á prjóna og
enn önnur stoppuð upp. Svo þarf
að niaffinigneinia alfla hfluti í safninu,
bæ'ði á liatínu oig ísfenzkú. s ..,
— Hvað áttu merkast .grdpa?
— Ég er hérna mjeð útskorin
hornístöð, aifskapfllega fail'eg, svo á
ég tánkönou, edrk'etál og lýs'islampa
úr búd igamflla Jóms í Stóradal. Vasa-
hniíf Sölllvia Htefllgasomar og h&sta-
bjölu Eimairs Beintediktissonar. Ann
airs vil ég heflzl efldká gera upp á
mdflli hflutanna.
En það er eitt, sem ég vifl minn-
ast á, áður en við skifljum. Það er
méfl, sem mákið er ræt't núna:
Miiinikurijnn. Ég hafði smáloðdýra-
bú á Sauðáirkróiká, 1941 til 1945,
og mdssitd alldiiied dýr frá mér. En
það þarf máMla viainjdviirkni og þol-
inniæ'ðii við dýrin, og kærufeysi
dulgar ekiki, þegar minkurdnn er
annars velgar. Sé búið háns vegar
Vel rekið, gefcur verið góður arður
af þessu. Éig heflid, að það sé tíma-
bæiit að lleyfa minkairækt aftur,
éig bíð þess nú aöeimis að verða
Í>áfcfctíakandi í ífeðdýrairæktáinmi aft-
uir.
☆
Nú er Iðáð á kvöfld, oig við bú-
uimlsit til brottfarair. Arndrés geng-
ur með okkur út á tröpputrmar, út
í kyöldkyirrðáma, bendir oklkur á
autt swæði skammt frá húsi sínu
og segár:
. — Þairna á ég lóð, og ég hef
mikiinn huig á að byggja þar yfár
siaifnáð mátt. En bvenær það verð-
ur — það veát enigánn.
Már.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
473