Morgunblaðið - 01.07.2004, Blaðsíða 25

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 1. JÚLÍ 2004 25
UMRÆÐAN
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1, 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÉG, eins og eflaust margir aðrir, hef
orðið vitni að einum mesta skrípa-
leik sem þekkst hefur í 60 ára sögu
íslenska lýðveldisins. Skrípaleikur
sem slíkur þarf ekki endilega að
vera neikvæður, en því miður er
þessi skrípaleikur af þeim toga sem
við Íslendingar mættum vel vera án.
Það sem um ræðir eru kosningar
til embættis forseta Íslands, sem
hingað til hafa verið blessunarlega
nokkuð lausar við svona skrípaleik
eins og borinn hefur verið á borð
fyrir okkur á undanförnum vikum og
mánuðum. Sú orrahríð sem gengið
hefur manna á milli vegna þessara
kosninga tel ég vera besta dæmið
um það hvað embætti forseta Ís-
lands er í raun orðið pólitískt. Þetta
þarf ekki koma nokkrum manni á
óvart, hr. Ólafur Ragnar Grímsson
er jú einn af reyndari stjórn-
málamönnum þjóðarinnar og ekki
hægt að ætlast til þess að blessaður
maðurinn hætti bara einn góðan
veðurdag að vera pólitískur, eða
hvað? Mín persónulega skoðun er sú
að hr. Ólafur hafi látið leiða sig út á
hina pólitísku braut eða öllu heldur
stimplað sig sjálfur hressilega þar
inn með því að neita hinu „ofrædda“
en almennt séð „ókynnta“ fjölmiðla-
frumvarpi staðfestingar. Nóg hefur
verið um þá ákvörðun hans rætt og
skrifað og ekki skal fjölyrt um hana
hér.
Það sem hefur þó tekið botninn úr
að mínu mati eru þær yfirlýsingar
hr. Ólafs eftir að úrslit kosninganna
voru ljós, að sá fjöldi landsmanna
sem skilaði auðum seðlum hafi til
komið vegna hvatninga Morg-
unblaðsins og Sjálfstæðisflokksins.
Með yfirlýsingu þessari tel ég að hr.
Ólafur hafi móðgað og vanmetið
fólkið í landinu sem hann segist svo
oft og iðulega styðja við bakið á og
tel ég að hann ætti að biðjast op-
inberlega afsökunar á þessum um-
mælum sínum. Mín skoðun á þeim
fjölda sem skilaði auðum seðlum í
þessum kosningum tel ég frekar
vera að skort hafi valmöguleika á
kjörseðlunum. Einhver verður jú að
gegna embætti forseta Íslands og
töluverður hluti þeirra sem settu
kross við hr. Ólaf Ragnar Grímsson
hafa hreinlega talið hann vera
skásta kostinn til að gegna þessu
ágæta embætti.
Lifið heil.
HJALTI SIGURBERGUR
HJALTASON,
Lerkilundi 30,
600 Akureyri.
Forsetakosningar
og fleira
Frá Hjalta Sigurbergi Hjaltasyni:
KJÓSENDUR velta að sjálfsögðu
fyrir sér hvað gera skuli, varðandi
fjölmiðlalögin. Þrætubókarmenn
vilja setja skilyrði eða skilyrði ekki
um framkvæmdina. Þjóðin hefur
hingað til ætlað alþingismönnum að
klára lagasetningu, sem, síðan, for-
seti ásamt ráðherra staðfesta með
undirskrift, formsins vegna. Laga-
setning er að öllu jöfnu aðalstarf
þingmanna og einhver laun fá þeir
fyrir. Einnig hafa þeir leyfi til að
kalla til sérfræðinga og hags-
munaaðila og krefja umsagna. Nú
hefur forseti Íslands úrskurðað að
sitjandi þingmenn séu ekki hæfir til
starfans og vill að ég og aðrir kosn-
ingabærir menn tökum að okkur
verkið. Við þurfum tíma til að setja
okkur inn í „djobbið“ og þessvegna
verður forseti vor að stoppa þá óráð-
síu forsætisráðherra og einhverra
þingmanna að ætla okkur að ganga
frá þessu , þegar á þessu ári og jafn-
vel strax í sumar. Mönnunum virðist
ekki sjálfrátt. Þeir hafa haft áratug
eða meira, síðan forsetinn sjálfur
vakti athygli á málinu. Því legg ég til
að málið verði látið bíða fram yfir
næstu þingkosningar og forseti ein-
hendi sér í að fá hæfa menn og þæga
í framboð. Til þess hefur hann að
öðru jöfnu u.þ.b. 30 mánuði og kjós-
endur frið í sumarblíðunni.
En ef forseti stöðvar ekki þingið
með þetta kosningafár, verður hann
að sjá til þess að kosningin verði
ógild ef færri en 50% kosningabærra
landsmanna, plús einn, kjósa eins.
Það er einfaldur meirihluti og allt
annað er klára þjófnaður á sjálfu lýð-
ræðinu og þessvegna valdarán. Slíkt
þolir auðvitað hvorki þjóð, né forseti.
HALLDÓR BEN
HALLDÓRSSON,
Laugavegi 61–63,
101 Reykjavík.
Um löggjafann
Frá Halldóri Ben Halldórssyni:
✝ Þorleifur JónThorlacius fædd-
ist í Reykjavík 28.
september 1944.
Hann lést á líknar-
deild Landspítalans í
Kópavogi 20. júní síð-
astliðinn. Foreldar
hans voru Ólafía
Thorlacius, f. 18.8.
1912, d. 9.9. 2002, og
Haraldur Þ. Thorlac-
ius, f. 9.6. 1909.
Systkini Þorleifs eru
Þórir, búsettur í Nor-
egi, og Kolbrún, bú-
sett í Reykjavík.
Hinn 30. ágúst 1974 kvæntist
Þorleifur eftirlifandi konu sinni,
Elsu Jóhönnu Gísladóttur, f. í
Reykjavík 24.1. 1941. Foreldrar
hennar voru Hafdís H. Rosenberg,
f. 9.8. 1914, d. 26.7.
1990, og Gísli Guðni
Jónsson, f. 12.5.
1909, d. 1980. Barn
Þorleifs og Elsu er
Haraldur Þ. Thorla-
cius, f. 27.4. 1975,
kona hans er Borg-
hildur Birna Þor-
valdsdóttir, f. 7.6.
1970. Barn þeirra er
Hekla Rán Thorla-
cius, f. 1998. Fyrir
átti Elsa börnin 1)
Gísla Má, f. 1958, 2)
Hjört Gísla, f. 1959,
3) Jóhönnu Sigrúnu,
f. 1962.
Útför Þorleifs Jóns verður gerð
frá Krossinum í Hlíðarsmára í
Kópavogi og hefst athöfnin klukk-
an 14.
Ljúfmenni er það fyrsta sem
kemur upp í huga minn þegar ég
minnist Jóns.
Ég kynntist Jóni fyrir um 27 ár-
um, en það var vegna vinskapar
okkur Hönnu Rúnu en hún var
sama og fósturdóttir hans. Það var
ekki erfitt að líka vel við Jón, hann
var einstaklega þægilegur og al-
mennilegur við alla. Vildi allt fyrir
mann gera. Þegar ég frétti fyrst af
veikindum hans gerði ég mér ekki
grein fyrir hvað þetta yrði hræði-
legt og vissi ekki hvað hann átti
eftir að ganga í gegnum mikla erf-
iðleika. Við fórum nokkur saman
til Keflavíkur fyrir síðustu jól og
gistum á hóteli, fórum út að borða
saman. Það var þá sem ég gerði
mér grein fyrir hvað hann var orð-
inn virkilega veikur. Hann stóð sig
svo vel í þessari ferð, vildi gera
gott úr öllu og stóð sig svo vel. En
hann var í rauninni mjög veikur. Í
mínum huga er þessi ferð dýrmæt
minning, sem ég gleymi aldrei. Og
ég er þakklát fyrir að hafa getað
farið með.
Ég dáðist að því hve Jón var
góður eiginmaður, faðir og afi,
hvort það voru fósturbörnin hans
eða eigin sonur, barnabörn eða
fósturbarnabörn skipti engu máli,
hann var jafn yndislegur við þau
öll. Mikið rosalega þótti mér vænt
um þegar hann sagði við mig og
aðra að ég væri fósturdóttir hans.
Ég á eftir að sakna þess að sjá
hann aka um á vel bónuðum bíln-
um sínum alveg eins og prins. Ég
veit að það verður erfitt að horfa á
Elsu eina og Jón ekki lengur við
hliðina á henni. En ég veit líka að
öll þjáning er farin en það er hugg-
un gegn harmi. Ég mun ætíð minn-
ast elsku Jóns. Hann var góðhjart-
að ljúfmenni, sem skilur eftir sig
stórt skarð. Og vil ég þakka honum
sérstaklega fyrir hvað hann var
alltaf góður við mig.
Elsku Elsa mín, þú ert búin að
standa þig svo vel og ég bið góðan
Guð að gefa þér áframhaldandi
styrk. Ég votta allri fjölskyldunni
mína dýpstu samúð. Guð geymi
ykkur öll.
Kveðja
Bryndís Vilhjálmsdóttir.
Þegar síminn hringdi úti í Lúx-
emborg morguninn 20. júní síðast-
liðinn vissi ég alveg að það væri
frænka mín Elsa að tilkynna mér
fráfall mannsins síns, Þorleifs
Jóns. Það var léttir að vissu leyti
að hann fékk hvíldina blessaður.
Hann var búinn að þjást af þessum
ólæknandi sjúkdómi sem kallaður
er MND, hreyfitaugahrörnun, í
tæp tvö ár. Jón var það sem hægt
er að kalla þúsundþjalasmiður. Það
var alveg sama hvort hann málaði
veggi, lagði gólfflísar eða smíðaði,
hann hafði lag á þessu öllu. Jón var
líka mjög músíkalskur. Elvis
Presley var númer eitt, tvö og
þrjú. Þegar best lét hljómuðu lögin
hans Presleys um íbúðina og Jón
flautaði með.
Ég er búin að þekkja Jón í ald-
arfjórðung. Elsa og hann hafa oft
heimsótt okkur hjónin úti í Lúx-
emborg og höfum við átt margar
skemmtilegar stundir saman, bæði
þar og hér heima. Elsa og Jón áttu
einn son saman, Harald. Haraldur
á eitt barn, Heklu Rán, og átti Jón
þetta eina barnabarn. Elsa kona
hans átti þó þrjú börn frá fyrra
hjónabandi. Yngsta dóttir Elsu,
Jóhanna Sigrún, var alveg sérstak-
lega mikill augasteinn Jóns. Börn
hennar fjögur tóku Jóni eins og afa
sínum og var hann þeim öllum líka,
eins og maður segir, alvöru afi.
Móður sína missti Jón fyrir
u.þ.b. tveimur árum en faðir hans,
95 ára gamall, lifir son sinn.
Votta ég og fjölskylda mín föður
hans, konu, syni, afabörnum,
systkinum og öðrum aðstandend-
um okkar innilegustu samúð. Bið
ég góðan Guð að gefa þeim styrk
og kraft í sorg sinni. Við kveðjum
góðan dreng í Drottins nafni.
Líttu fram en ekki aftur.
Örugg von sé lífs þíns kraftur,
von sem byggð á bjargi er.
Líttu upp en ekki niður.
Eilíf gleði, Drottins friður
búi æ í brjósti þér.
(B.G.)
Sigrún Rosenberg.
Elsku afi minn, nú ertu kominn
á betri stað og þér líður miklu bet-
ur en þér leið nokkru sinni hér. Ég
á bara góðar minningar um þig,
elsku afi minn, ég elska þig af öllu
hjarta og þín verður sárt saknað.
Takk fyrir allar okkar stundir
saman. Þær hafa verið frábærar.
Kveðja.
Emil Alfreð Emilsson.
Elsku besti afi minn. Nú ertu
farinn frá okkur og ég mun sakna
þín mjög mikið. Nú ert þú ekki
lengur veikur heldur frískur hjá
Guði. Ég man svo mikið þegar við
fórum með hundinn okkar Fíbí í
göngutúra. Núna er ég að passa
fuglinn þinn hana Jossu og nú er
hún orðin fuglinn minn. Ég á
margar skemmtilegar minningar
um þig.
Ég mun aldrei gleyma þér.
Þín afastelpa
Elsa Jóhanna.
Elsku afi. Takk fyrir allt sem þú
hefur gert fyrir mig. Ég á eftir að
sakna þín mikið, sérstaklega allra
laganna sem þú varst alltaf að búa
til, sem fáir útvaldir fengu að
heyra.
Þú varst búinn að vera svo veik-
ur en núna líður þér betur uppi hjá
guði og ert núna þar hjá mömmu
þinni.
Mér þótti mjög vænt um þig og
ég elskaði þig mikið. Þú varst
fyndinn og skemmtilegur og þú
varst alltaf brosandi en aldrei
reiður jafnvel þegar þú varst mikið
veikur og það hjálpaði mér mikið.
Þér þótti vænt um alla í kringum
þig og öllum þótti vænt um þig.
Og ég skal passa það að ekkert
komi fyrir ömmu því ég veit að þér
þótti mikið vænt um hana og auð-
vitað bílinn þinn.
Ég á eftir að sakna þín mjög
mikið því þú varst svo góður við
mig og ég mun aldrei gleyma þér.
Ég á margar minningar um þig.
Þú varst besti afi í öllum heim-
inum.
Kveðja.
Jón Hjörtur Emilsson.
Elsku afi, nú ertu horfinn á
braut eftir erfiða baráttu við þenn-
an hræðilega sjúkdóm. Þrátt fyrir
veikindin varstu ávallt með bros á
vör og lést engan bilbug á þér
finna. Þú varst alltaf svo góður við
okkur krakkana, eins og alla, og
vildir allt fyrir okkur gera. Við átt-
um margar góðar stundir saman
og ég mun ávallt sakna þín. Nú
ertu hins vegar kominn á betri
stað þar sem engin þjáning er. Það
er með söknuði sem ég kveð hann
afa minn, Jón Thorlacíus.
Hilmar Rafn Emilsson.
„Drottinn er minn hirðir, mig
mun ekkert bresta. Á grænum
grundum lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum, þar sem ég
má næðis njóta. Hann hressir sál
mína, leiðir mig um rétta vegu fyr-
ir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman
dal, óttast ég ekkert illt, því að þú
ert hjá mér, sproti þinn og stafur
hugga mig. Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum, þú
smyr höfuð mitt með olíu, bikar
minn er barmafullur. Já, gæfa og
náð fylgja mér alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég langa
ævi.“ (23. Davíðssálmur.)
Kæri mágur. Ég þakka þér góð
kynni.
Mætti Guð geyma þig.
Hilmar Gíslason.
ÞORLEIFUR JÓN
THORLACIUS
KÆRU lesendur! Ég vil byrja þenn-
an bréfstúf á því að þakka Hunda-
ræktarfélagi Íslands fyrir afar gagn-
legt námskeið, sem ég og tíkin mín
sóttum, höfðum við báðar gagn og
gaman af. Takk innilega fyrir okkur,
Valgerður og Guðrún, sem voru leið-
beinendur á námskeiði þessu.
Annað það, sem mig langar að
skrifa um, varðar reglur er lúta að
hundahaldi.
Ég og fjölskylda mín ákváðum að
fá okkur hund, eftir að hafa fengið
upplýsingar hjá dýralækni og
Hundaræktarfélaginu, að við þyrft-
um ekki að fá skriflegt leyfi frá sam-
eigendum (fjöleignarhús) þar sem
um sérinngang væri að ræða hjá
okkur.
Þegar ég fór fyrir hönd fjölskyld-
unnar til Umhverfis- og heilbrigð-
isstofu til að fá leyfið, var mér sagt
að ég þyrfti að hafa skriflegt leyfi frá
öllum sameigendum á þeim for-
sendum, að um sameiginlega gang-
stétt, að hluta, væri að ræða við hús-
ið sem við búum í. Þarna skortir
virkilega á að reglur sem settar hafa
verið um hundahald séu nógu skýr-
ar. Reglur þessar er nefnilega hægt
að lesa á nokkrum stöðum þar sem
þær eru hvergi eins orðaðar, hægt
að teygja þær og toga að vild, þannig
stendur t.d. á umsóknarblaðinu
varðandi sjálft hundaleyfið: „Þegar
íbúð umsækjanda hefur sérinngang
þótt um sé að ræða annars konar
sameiginlegt húsrými eða sameig-
inlega lóð, þá er veiting undanþágu
til hundahalds ekki háð samþykki
annarra eigenda enda er öll viðvera
og umferð hundsins um slík rými
stranglega bönnuð.“ Getur hver og
einn séð í hvurslags vandræði fólk er
sett með svona tvískinnungi. Fólk
fær sér ekki hund bara si svona.
Reglur sem hægt er að túlka á fleiri
vegu, bjóða einungis upp á misskiln-
ing. Hvet ég þá, sem hlut eiga að
máli, að setja reglurnar þannig
fram, að komast megi hjá að fólk
lendi í erfiðleikum og jafnvel útistöð-
um við sameigendur hvað þetta
varðar, það er ekki það sem fólk
sækist eftir, alla vega ekki ég og mín
fjölskylda.
SIGRÚN SIGURJÓNSDÓTTIR,
Austurbrún 33,
104 Reykjavík.
Hundahald
Frá Sigrúnu Sigurjónsdóttur:
Kársnesbraut 98 • Kópavogi
564 4566 • www.solsteinar.is
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS