Íslendingaþættir Tímans - 14.12.1983, Qupperneq 8

Sigríður Thorlacius
sjötug
Sigríður Thorlacius varð sjötug 13. nóvember
sl. Á afmælisdaginn hélt Kvenfélagsamband ís-
lands henni veglegt samsæti á Hótel Sögu, þarsem
henni voru færðar þakkir og árnaðaróskir frá
þúsundum kvenna um land allt.
Ég vil gjarnan að íslendingaþættir Tímans birti
afmæliskveðju mína til Sigríðar þótt hún komi
vissulega með seinni skipunum.
Fyrstu kynni mín afverkum SigríðarThorlacius
hafa örugglega verið þýðingar hennar á ævintýra-
bókum Enid Blyton. Ég minnist þess hvað ég
hafði mikla ánægju af lestri þeirra sem barn,
einkum Ævintýrahöllinni og Ævintýradalnum. Á
þeim árum leiddi ég ekki hugann mikið að því
hverjir þýddu verkin sem ég las, en síðar hef ég
oft hugleitt það hversu mikilvægt það er að bækur
ætlaðar börnum og unglingum séu íslenskaðar á
gott og vandað mál. Og ein prýði Sigríðar er hve
gott vald hún hefur á íslensku máli, hversu létt
hún á með að tjá sig í ræðu og riti.
Sigríður Thorlacius er Norðlendingur, fædd og
uppalin á Völlum í Svarfaðardal. Eins og margir
muna var Land og synir kvikmynduð í Svarfaðar-
dal og það sagði mér aðstoðarleikstjóri myndar-
innar að hún hefði fengið menningarsjokk þegar
hún kom suður eftir dvölina í Svarfaðardal, því gð
þar væri að finna hámenningu þjóðarinnar. Ekki
ætla ég að tíunda ættir Sigríðar, sem eru norð-
lenskar og vestfirskar, en aðeins nefna það að ég
hef sannspurt að móðir hennar, Sólveig Péturs-
dóttir Eggerz, hafi verið mikill kvenskörungur, og
sjaldan fellur eplið langt frá eikinni.
Sigríður hefur óbeint haft áhrif á pólitískan feril
minn. Það var árið 1966 að hún var í þriðja sæti á
lista Framsóknarflokksins til borgarstjórnar, það
var baráttusætið. Þetta var í fyrsta sinn sem ég
kaus og ég kaus Sigríði. Ég lít á sjálfa mig sem
arftaka hennar í borgarmálaráði Framsóknar-
flokksins frá 1970 og fjórum árum seinna tók ég
sæti hennar í félagsmálaráði. Ég hygg að hún hafi
átt drjúgan þátt í að móta stefnu flokksins í
Reykjavík í félagsmálum og enn minnist ég þess
hvað mér þótti sá þáttur vel unninn, sérstaklega í
dagvistarmálum og málefnum þroskaheftra.
Það var þó ekki fyrr en sumarið 1982 að
samstarf okkar Sigríðar hófst og þá í friðarhópi
kvenna. Þegar átta konur ræddu í Norræna húsinu
um grundvöll fyrir stofnun friðarhreyfingar
kvenna, og um það að fá til umræðu konur úr
kvennasamtökum og áhugasama einstaklinga,
datt mér Sigríður strax í hug. Ég hafði þá nýlega
lesið í blöðum um friðaráskorun til kvenna í
samvinnufélögum um heim allan, og Sigríður
hafði undirritað hana fyrir hönd íslenskra sam-
vinnumanna. Ég minnist þess hversu fagnandi
Sigríður tók þeirri málaleitan að vinna að stofnun
friðarhreyfingar. Hún er einlægur friðarsinni,
hefur ákveðnar skoðanir, er tillögugóð, enda
þrautþjálfuð félagsmálakona. Sigríður er rökföst
í hugsun og talar þannig að eftir því er tekið. En
ég hef einnig tekið eftir því að hún er skaprík
kona.
Þótt samstarf okkar Sigríðar hafi verið stutt hef
ég vissulega fylgst vel með störfum hennar og
framgöngu. Sigríður er virðulegur fulltrúi ís-
lenskra kvenna jafnt á innlendum sem erlendum
vettvangi og nýtur alls staðar mikils trausts. Hún
hefur verið fulltrúi íslands á fjölmörgum ráðstefn-
un erlendis, og vil ég aðeins nefna kvennaráðstefn-
urnar miklu í Mexikó árið 1975 og í Danmörku
árið 1980 undir'kjörorði Sameinuðu þjóðanna:
Jafnrétti - framþróun - friður.
Undanfarið hefur Sigríður ferðast víða um land
og haldið fyrirlestra um friðarmál og aflað friðar-
hreyfingunni fylgis meðal kvenna: Já, við viljum
frið.
Að lokum vil ég árna Sigríði allra heilla og
þakka henni störf hennar í þágu jafnréttis,
framþróunar og friðar.
Gerður Steinþúrsdóttir
Anný Guðmundsdóttir
húsfreyja Vorsabæjarhjáleigu, 75 ára
Anný Guðjónsdóttir, fyrrum húsfreyja i Vorsa-
bæjarhjáleigu í Gaulverjabæjarhreppi átti 75 ára
afmæli 17. október sl.
Eins og vænta mátti komu vinir hennar og
nágrannar að Vorsabæjarhjáleigu þennan dag til
að árna afmælisbarninu heilla á merkum tíma-
mótum og þakka gömul og góð kynni.
Guðbjörg Anný Guðjónsdóttir, eins og hún
heitir fullu nafni, er fædd í Vestmannaeyjum 17.
október 1908. Þar ólst hún upp í foreldrahúsum
og systkinahópi til fuljvaxta aldurs. Ljósmóður-
fræði lærði hún í Landsspítalanum og starfandi
ljósmóðir var hún hér í Gaulverjabæjarhreppi og
víðar, um langt árabil.
Ekki veit ég hvað „Ijósubörnin" hennar Annýj-
ar eru mörg, en mannvænlegir þegnar þjóðfélags-
ins eru það, enda fyrsta ferðin þeirra útí heiminn
vel heppnuð ávallt.
Árið 1938 fluttist Anný hingað í nágrennið, er
hún giftist Guðmundi Guðmundssyni frænda
mínum, sem þá hafði stýrt búi, með aðstoð
systkina sinna í Vorsabæjarhjáleigu, um alllangt
skeið.
Vera má að einhverjum hafi þótt það nokkur
tíðindi er stúlkan úr Vestmannaeyjum settist í
húsfreyjusætið á fjölmennu sveitaheimili. Reynsl-
an hefur þó sýnt að þarna voru örlagarík gæfuspor
stigin.
Þau Guðmundur og Anný eignuðust 5 börn.
Eitt þeirra dó ungt. Á lífi eru: Guðbjörg,
húsfreyja í Vorsabæjarhjáleigu, gift Ingimar Ott-
óssyni bónda þar, Guðrún húsmæðrakennari, gift
Hilmari Guðjónssyni birgðaverði. Þau búa í
Reykjavík, Katrín. þroskaþjálfi. forstöðukona i
Reykjavík og Guðmundur félagsmálafulltrúi
S.l.S. giftur Guðrúnu Jónsdóttur, kennara. Þau
búa í Reykjavík. Barnabörnin hennar Anný eru
10.
Mann sinn missti Anný 17. apríl árið 1979. Við
fráfall Guðmundar féll styrk stoð af lífsfleyi
hennar. Þá var gott að eiga traust athvarf hja
Framhald á bls. 7
8
Islendingaþa2tt'r