Heimilistíminn - 20.10.1977, Blaðsíða 5

Ponti yngri, sem er átta og hálfs árs.
Hann fæddist I það minnsta eftirfimm ára
tilraunir móður hans til þss að eignast
barn, og tvivegis hafðihún misst fóst-
ur, auk þess sem hún hafði farið i hor
mónameðferð hjá svissneskum lækni, Dr.,
Hubert de Watteville. 1 átta mánuði af
meðgöngutimanum, varðhún að dveljast
i ibúð I Geneva Intercontinental Hotel,
þar sem enginn fékk aö ónáða hana, og
aðalboðorðið var „algjör ró”.
Eldri sonur Sophiu hefur alltaf verið
kallaður Cipi, en það er skammstöfun á
nafninu hans. Nú, þegar hann er orðinn
átta ára, er komið að þvi, að honum llkar
ekki lengur þessi nafngift, og segir, að
Cipi sé smábarnanafn. Honum er sama
þótt hann sé kallaður Carlo, en það skapar
nokkur vandræði á heimilinu, og Sophiu
finnst helzt til mikið að segja alltaf Carlo
yngri. Bezta lausnin sem fundizt hefur til
þessa er, að kalla hann Carlone, en það
þýðir i raun og veru Stóri Carlo, en það er
einmitt það, sem litli bróðir hans kallar
hann.
Ung vegna þess að börnin eru
ung
— Það er svo sem rétt að ég hef verið
gifti tiueöa tuttugu ár, eftir þvihvernig á
það er litið, segir Sophia, — en mér finnst
það ekki vera svo langur timi, vegna þess
að börnin okkar eru svo litil, að þau láta
mér finnast ég sjálf yngri en ég er. Maður
skiptir um skoðun, þegar börnin manns
eru orðin fjórtán eða fimmtán ára, og
maður fer að óttast að sú stund renni upp,
að þau yfirgefi mann.
— Það hlýtur að vera mjög átakanlegt
augnablik, heldur hún áfram. — Þá er
eins og hluti af lifi þinu sé liðinn, og þú
verður að fara að skapa þér nýtt lif til
þess að geta lifað þetta af. Ég held aö það
verði átakanlegasta stund i llfi minu. Ég
vona að ég geti ráðið fram úr þvi, þegar
þar að kemur. 1 eðli minu á ég erfitt með
að slita sambandi við nokkurn, eöa sleppa
nokkrum hlut. Ég veit þó, að fólk verður
að vera frjálst til þess að gera það sem
það vill, og til þess að gera sin eigin mis-
tök,til þess að skilja lifið.
— Ef til vill mun ég þjást, en ég mun
ekki láta þá sjá, hvernig mér er ínnan-
brjósts. Ég mun sætta mig við lifið og
snúa mér að Carlo, þegar þar að kemur.
Sophia verður allt i einu glaðlegri. —
Auðvitað værimun sorglegra, ef þeir yrðu
ekki fullorðnir, eöa ef ég gerði mér ekki
ljóst að þeirhefðu fullorðnazt og svo færu
þeir þrátt fyrir það.
— Hvað ef sonur þinn færi að fara út
með stúlku sem þér felli ekki? •
— Hann verður þá bara að gera það,
svarar hún. — Það er miklu betra að
segja við hann. ,,Þú getur gert það sem
þú vilt. Þetta er þitt lif”, vegna þess að
reynir þvi að banna börnum þinum getur
það endað með þvi, að þau fara að fara á
bakvið þig. Þú getur sagt: „Mér fellur
hún ekki, en ef þér likar hún, þá vona ég
að þú skemmtir þér vel”. Ég verö alla
vega ða segja mina skoðun.
Sophia kveikir sér I slgarettu, og það
vekur athygli þess, sem við hana ræðir,
sem ekki hefur vitað að hún reykti.
— Ég reyki svona af og til. Ég reyki átta
eða ni'u sigaretturá dag, og það er ekkert
vegna þess aö ég sé taugaóstyrk. Ég
reyki. þegar ég er ekki að leika i kvik-
myndum, en þegar égbyr jaá nýrri mynd,
hætti ég þegar I stað.
Ef æsingur og spenna væru ástæðurnar
fyrir reykingúm Sophiu hefði árið 1977
sannarlega orðið til þess að ýta undir þær.
Fyrir nokkrm mánuðum var henni haldið
á flugvellinum I Róm, þegai; hún var að
fara þaðan til Parisar Tollverðirnir og
lögreglan tóku af henni þrjú umslög með
einhverjum pappirum, og siöan var hún
spurð i þaula um meint brot á lögum um
erlendan gjaldeyri, sem Carlo Ponti hafði
áttað hafa brotið. Mánuði áður höfðu tiu
Framhald á næstu siðu
5