Heimilistíminn - 20.10.1977, Blaðsíða 7

Rifast þegjandi
—Mér er sama hvað sagt er, segír
Sophia. —Afbrýðisemi á ekki rétt á sér i
hjónabandi, bætir hún við með áherslu.
—Um leið og þú hættir að bera traust til
maka þins, er allt búið.
HUn var ekki spurð að þvi, hvort þau
Carlo rifust nokkurn tima, heldur um
hvað þau rifust og hvernig. —Mestu
rifrildin eru þegar ekkert heyrist, segir
hún. —Ef okkur kemur ekki saman um
eitthvað varðandi vinnuna eða annað
álíka skiptumst við á skoðunum, en rif-
umst ekki. Stundum neyðir Carlo mig
meira að segja til þess að leika i
kvikmynd, vegna þess að hann telur mér
það fyrir beztu. Annars læt ég hann ekki
ráða þessu. Þegar við tölumst ekki við, þá
er um raunverulegt rifrildi að ræða, og
stundum svo dögum skiptir.
—Og um hvað rifist þið þá?
—Það byrjar aðeins út af einhverju,
sem sagt er, þegar maður er i vondu
skapi. Þú veiztað það eru yfirtuttugu ár á
milli okkar, og slikt skiptir máli i
samskiptum karls og konu. Ég held, að
Carlolitistundum á mig sem dóttur sina á
vissan hátt, og þetta kemur fram i rifrild-
um okkar. Þegar þú rifst við dóttur þina,
hvað gerist þá næsta dag?
— Hún fer að sofa og þegar hún vaknar
næsta morgun, er þetta venjulega allt
gleymt, er svarið, — og ég reyni að
gleyma þvi lika.
—Alveg rétt, segir Sophia. —Annars eru
ekki öll okkar rifrildi svona barnaleg.
Carlo er ekki barnalegur. Ég get verið
það, en ekki Carlo.
—Við sættumst aldrei, i þess orðs
venjulegum skilningi, segir hún. —Við
segjum aldrei —mér þykir þetta leitt.
Annað hvort okkar byrjar að tala á nýjan
leik við morgunverðar— eða hádegis-
verðarborðið, og svo kemur að þvi að hitt
svarar i vingjarnlegum tón. Eða ef Carlo
voru nú billyklarnir, hún fann þá hvergi.
Ó, þeir eru inni i bilnum, uppgötvar hún
samstundis. Ja, ég hringi bara i lögregl-
una hugsar Jensina ég veit að þeir opna
alltaf bilinn fyrir hana Helgu sem býr á
móti. Þvi miður var svarið hjá dimm-
raddaða lögreglumanninum við erum i
verkfalli og getum ekki sinnt svona smá-
hlutum.
— Ó en ég þarf svo mikið að gera i dag
andmælti Jensina, Þvi miður sagði lög-
reglan, þvi miður.
Jensina varnú ekki á þvi að gefast upp
og ákvað að taka st'rætó. Eftir um klukku-
tima bið bólar ekkert á vagninum svo hún
fer heim aftur og hringir til SVR en fær
það svar að vagnarnir gangi ekki sökum
verkfalls. Jensfnu til mikillar gremju,
fordæmir hún aðgerðir SVR með þvi að
fara i verkfall lika og þar með lama aö
hluta samgöngukerfið. Henni finnst hart
að þurfa að taka sér leigubil i útrétting-
vill sættast þá hringir hann i mig, þaðan
sem henn er, eða frá þeim stað sem hann
hefur farið til og auðvitað er ekki hægt að
steinþegja i simann sér i lagi ekki, ef
verið er að hringja langt að, og maður er
farinn að sakna hans.
Siminn hringir i næsta herbergi. Carlo
arnar. Hún þarf svo sannarlega þar sem
er verkiall að horfa i sin auraráð.
Nú var Jensina komin heldur betur i
uppnám, en man þá allt i einu eftir vin-
konu sinni Helgu. Hún hringir i Helgu og
segir henni frá vonbrigðum sinum, og að
billyklarnir séu lokaðirinniibil og að lög-
reglan megi ekki vera að þvi að aðstoða
sig. Biður hún nú vinkonu sina að skutla
sér i bæinn, en Jensina verður enn einu
sinni fyrir áfalli. Helga kvaðst ekki geta
keyrt hana i bæinn. Hún væri reyndar að
fara út úr dyrunum, og hvað heldurðu
segir hún, ég er búinn að ráða mig sem
verkfallsvörð.
Þetta er nú meira verkfallið hugsaði
Jensina, það var bókstaflega allt á móti
henni. En það þýddi nú ekki þetta volæði.
Það varennþá stuttliðiðá daginn,svo það
var um að gera að gera gott úr öllu sam-
an, Jensina lagaði sér kaffi og kveikti á
útvarpinu en hvað skeður, það kom ekkert
var að hringja frá London. Sophia stendur
á fætur, en nemur svo staðar og segir:
—Hann er bara að hringja til þess að
segja halló, segir hún, —þú skalt ekki
imynda þér, að við höfum verið að rifast.
Þfb
hljóð úr útvarpinu. Krakkarnir hafa þó
ekki verið að fikta i þvi einu sinni enn.
Nei, það getur þó ekki verið að útvarpið sé
i verkfalli lika. Jú, þvi miður, útvarpið
steinþegir.
Jensina fór nú að huga að matargerð-
inni. Húngætiþódundað vel við tilbúning-
inn, þvi hún hafði góðan tima.Hún var jú i
verkfalli, og átti fri.
Þegar leið á kvöldið hugðist Jensina
hafa það reglulega huggulegt. Það átti
nefnilega að vera biómynd i kvöld eins af
þessum gömlu góðu frá Hollywood, með
Gary Grant og Susanne Hayward.
Jensfna var búinn að gleyma öllu basli
dagsins og kveikti á sjónvarpinu. Þegar
hún hafði komið sér þægilega fyrir og
fengið sér kaffibolla og þegar sjónvarpið
hafði hitnað kom á skerminn skýringar-
mynd þess efnis að enginn útsending væri,
þar sem verkfall væri hjá sjónvarp-
inu.....
7