Heimilistíminn - 17.05.1979, Blaðsíða 7

hver inn af annarri og gangar eöa salir á
milli. öllum var þessum huröum lokaö
innan frá meö steinstólpum, sem reistir
voru upp viö huröirnar, og munu menn
hafa oröiö eftir inni hjá jarðneskum leif-
um keisara sins, fyrir innan hverja hurö,
sem féll aö stöfum á eftir þeim, sem fóru
út.
Kínamúrinn
Eftir aö hafa skoðað grafhýsiö var hald-
iö aö Kínamúrnum mikla. Múrinn er
meistaraverk byggingalistarinnar i Kína
til fórna. Á fimmtu öld fyrir Krist reistu
höfðingjar i hinum ýmsu héruðum lands-
ins varnarveggi viö útjaöra rikja sin..a til
þess að verjast ágangi dvinanna. Þegar
svo Kina var sameinaö á þriöju öld fyrir
Krist voru þessir múrar tengdir saman I
eina heild.
Við héldum aö múrnum á staö, sem
nefnist Patalin og er útvöröur Chuyung-
kuan. Þaðan teygir múrinn sig allt til
Shan Haikuan i austri aö Chiayukuan I
vestri og er vegalengdin samtals um 6000
kílómetrar. Liggur múrinnum 5 próvins-
ur og 2 sjálfstjórnarriki I noröanveröu
Kina. Meöalhæö veggsins er sjö og hálfur
metri og breiddin er 5.4 metrar. Meö
nokkur hundruð metra millibili eru
tveggja hæöa turnar reistir i múrinn.
Uppi stóöu menn vörö en á neöri hæöinni
létu þeir fyrirberast og elduðu mat sinn.
Eftir frelsunina lét stjórn Alþýöulýö-
veldisins gera viö múrinn í Patalin-hæð-
um. Haföi viöa runniö úr honum og hann
hruniö, en allt var fært til upprunalegrar
myndar.
Þessi mynd er tekin íhinni Forboönu borg. Sést hér eitt kerjanna, sem ætlaö var til
þess að geyma I vatn, sem nota mátti ef kviknaöi i. Keriö var I upphafi slegiö sklra-
gulli, en erlendir ræningjar hafa skafiö nær allt gulliö af.
Viögengum töluveröan spöl eftir múrn-
um, og var þaö ekki létt verk, þar sem
hann var sums staöar svo brattur aö klifa
þurfti upp tröppur. Ferðin niöur I móti var
heldur ekki erfiöislaus, vegna þess aö
brattinn var þaö mikill.
En hvaömáttu þá verkamennirnir, sem
mUrinn reistu, segja, Ur þvi okkur
óþreyttum gestunum fannst þetta erfitt.
Hver einasti steinn var fluttur langan veg
aö, aö minnsta kosti um þessar slóöir, aö
þvi er tUlkarnir sögöu en ég haföi haldið,
að efniö heföi veriö tekiö i fjallshliöunum I
kring. ófáir svitadropar hafa liklega fall-
ið á meðan mUrinn reis, og liklega hafa
ekki margir veriötil frásagnarum verkiö
og framgang þess i lokin af þeim sem
fyrstu steinana lögöu.
Gísli Halldórsson í Króki:
Um vorlangan dag
En grannkonan gulrótum sáir,
— hjá grautnum hún tollir ei lengur —
og skopran um raðirnar rennur
og rásar með iskrandi hljóði,
Golan berst handan af hafi
með hafseltukeiminn að vitum,
með angan af þangi og þara,
og þegar hún strýkst yfir túnin
skipta þau loksins litum
Kindurnar komnar að burði,
sér kroppa i varpanum grónum,
en gráskeggur hugar að hrossum
i haganum suður hjá Vatni
og folald er fætt þar i mónum.
Granninn út tætarann tekur
og traktorinn nýja og stóra
og ræsir við kambhjólið kliðar,
nú kartöflugarðinn skal vinna,
og hann þekur hektara fjóra.
og það er einn fljúgandi flengur.
Til eyrna frá mýri og móa
berst margraddað vorfuglakvakið,
að hreiðurgerð bráðum þeir hyggja
og haglega skara og fóðra
og sinutopp þétta i þakið.
Já, margt býður vorið að vinna,
en vesalings þéttbýlisdótið,
i frii, knýr bónþvegna bila
á brettaða hólótta veginn
hjá bæjunum frammi við fljótið.
7