NT - 08.05.1985, Blaðsíða 9

570 - 81733.
gætt að auglýsingar raski ekki
samlyndi innan fjölskyldunn-
ar.
2. Auglýsingar sem beint er
til barna eða unglinga eða eru
líklegar til að hafa áhrif á þá
aldursflokka skulu ekki inni-
halda staðhæfingar eða myndir
sem gætu skaðað hina yngri
geðrænt, siðferðislega eða lík-
amlega.
14. gr. Ábyrgð á
auglýsingum
1. Ábyrgðin á því að ákvæð-
in í þessum reglum séu haldin
hvílir á auglýsanda, semjanda
auglýsingar eða auglýsinga-
stofu, og einnig á útgefanda,
eiganda fjölmiðils eða öðrum
slíkum samningsaðila við birt-
ingu.
a) Auglýsandi skal taka á sig
heildarábyrgð vegna aug-
lýsinga á sínum vegum.
b) Semjandi auglýsingar eða
auglýsingastofa skal vinna
verkið af fyllstu kostgæfni
og á þann hátt að auglýs-
andi sé fær um að inna
skyldur sínar af hendi sem
honum ber.
c) Útgefandi, eigandi fjölmið-
ils eða hver annar aðili sem
birtir, miðlar eða dreifir
auglýsingum skal viðhafa
réttmæta varúð er hann tek-
ur við auglýsingum og kem-
ur þeim á framfæri við al-
menning.
2. Öllum sem starfa hjá fyrir-
tæki eða stofnun sem fellur
undir einhverja af áðurnefnd-
um þremur skilgreiningum og
taka þátt í undirbúningi aug-
lýsinga, gerð þeirra, birtingu
eða miðlun til annarra ber
skylda til, í samræmi við stöðu
sína, að sjá um að reglunum sé
fylgt.
15.gr.
Ábyrgðin á að reglunum sé
fylgt nær yfir allt innihald og
form auglýsingar. Þar telst
með vitnisburður og yfirlýsing-
ar ásamt myndaefni, jafnvel
þótt slíkt sé aðfengið.
16. gr.
Villandi auglýsing skal ekki
réttlætt með því að benda á að
auglýsandi háfi síðar séð neyt-
endum fyrir réttri vitneskju.
17. gr.
Vörulýsingar og staðhæfing-
ar um eðli eða myndameðferð
skulu ávallt vera sannleikanum
samkvæmar. Auglýsendur
skulu fúsir til að leggja fram
sönnunargögn án tafar sé þess
óskað af aðilum sem sjá um að
reglunum sé framfylgt.
18. gr.
Enginn auglýsandi, semj-
andi auglýsingar eða auglýs-
ingastofa, útgefandi, eigandi
fjölmiðils eða annar birtingar-
aðili skal taka þátt í birtingu
auglýsingar ef hún hefur verið
dæmd óframbærileg af þeim
aðila sem sér um að reglunum
sé framfylgt.
-gdr piö kaupiÖ
POLONEZ
•>ð Ntúran oi> Nterkan bil vió ykkar hafi «n á Nmábilaverói:
- kr. kominn á götuna.
"UÓ I * koraií og kaupió xtóran og xterkan bil
reynaluakntur "f® rt |>a-gil<-gur i akxtri. hagnylur. «-nd
'kra tanda in{arf>óóur og falU-gur.

VMÍ!
jr langar fleiri fiska.
' ve‘öiaöleröir serlrœöinga
1 er kennslustund heima
I or ad liorla a aftur oq aftur
<r I 980
Tr'FOES H ......
ron ruout n

/MIKUGdRÐUR
r.ui' ii11 1 ■
Miðvikudagur 8. maí 1985
9
mdur hafj
Harpa, vorgyðjan yndislega
■ Nú er blessað sumarið
komið enn á ný, og er vonandi
að það færi okkur öllum far-
sæld og hverskonar blessun.
Þegar ég var að alast upp í
sveit. á fyrri hluta þessarar
aldar, var sumri ávallt fagnað
rneð sérstökum hætti. Við
börnin fórurn tímanlega á
fætur. Og til þess að fagna
Hörpu, vorgyðjunni yndislegu
sem best, þá fórum við út,
gengum þrjá hringi kringum
bæinn og sungum þessa vísu:
,. Velkomin vertu. Harpa mín.
gakktu inn í bæinn.
Vertu ekki úti í vindinum.
vorlangan daginn."
Við vissum, að það var hún
Harpa, sem kom með grösin
og blómin, og með hlýju vind-
ana og sólskinið. Við skynjuð-
um návist hennar á okkar
barnslega hátt, og við fögnuð-
um komu hennar. Og móðir
okkar reyndi að gera okkur
dagamun í mat og drykk, t.d.
með því að baka pönnukökur,
sem okkur þótti hið besta sæl-
gæti.
Ég held, að á þennan hátt
hafi sumri verið fagnað á hverj-
um bæ sveitarinnar. Þetta var
hátíð vors og birtu, blóma og
gróðurs, og gleði barna var
einlæg og sönn, og tilhlökkun
í allra sálum. Framundan voru
hlýir daga og bjartar nætur.
Farfuglarnir kæmu brátt og
loftið mundi kveða við af
söngvum þeirra. Út um holt og
móa mundum við finna mörg
hreiður með dúnmjúkum,
yndislegum ungum, sem biðu í
ofvæni með opnum, litlurn
munnum, eftir hverjum þeim
bita, sern foreldrarnir mundu
færa þeirn í svangan maga.
Sumardagurinn fyrsti var
dagur vona og eftirvæntingar,
ölluin öðrunr dögum fremur.
Foreldrar okkar höfðu líka
kennt okkur ýms fleiri vorljóð,
og sungu þau rneð okkur á
þessum fyrsta degi sumarsins.
Eitt var þar uppáhaldskvæði
(eftir Jón Thoroddsen), sem
ávallt var sungið:
„Rídur Harpa í tún.
roðar röðull á brún
rósum stráir um löndin og æginn;
vakna sveinar við það.
glaðir hlaupa á hlað,
Hörpu vilja þeirleiða í bæinn.
Pað er mjög fögur mær.
ung og yfirlitsskær,
ofurgóðleg og hýrleit á vanga;
hárið mikið og frítt.
lokkar Ijósgulir sítt
i liðum niður um herðarnar
hanga.
Vörum eldheitum á
líka leika sér smá
Ijúfu brosin með jungfrúar
blíðu.
stillt en fjörug hún er.
pilt hvern hænir að sér,
hún þá töfrar með viðmóti
þýðu.
■ Vorboöinn Ijúfi...
Kaldri niðri í jörð
meðan hríð geisar hörð,
hvílist sofandi frækornið
unga;
Hörpu heyrir það klið,
og þá vaknar það við,
vetrar kastar burt feldinum
þunga. “
Þetta fagra Ijóð og lag ómaði
i sál okkar. Og það ómar
reyndar enn í huga mínum er
ég minnist þessara löngu liðnu,
björtu vordaga, sem svo marg-
ar barnslegar vonir voru
tengdar.
Það er einlæg ósk mín, að
þessi andlegi andblær vorkom-
unnar, sem börn fyrri tíðar
fundu í sálu sinni og fengu að
njóta í ríkum mæli, mætti enn
um langan aldur búa í sálum
nýrrar kynslóðar, bæði barna
og fullorðinna og verða vega-
nesti til að mæta hverju því,
sem lífið og framlíðin kann að
bera í skauti sínu.
Ingvar Agnarsson
(Á sumardaginn fyrsta 1985)

Fenguekkifar
|- vegna peningaleysis
■ Nýlega varð ég fyrir þeirri dapurlegu
lífsreynslu að kvöldi til að verða áhorfandi að
því að strætisvagnabílstjóri neitaði tveimur
ungum piltum um far, vegna þess að þeir voru
auralausir. Þegar ég kom á biðstöðina voru
drengirnir þar fyrir og gáfu sig á tal við mig.
Sögðu þeir að þeim hefði tvisvar með hálftíma
millibili verið neitað um far og báðu mig um
fjárhagsaðstoð í þessu skyni.
Það var satt að segja varla að ég tryði þessu,
svo að ég afréð að fá að sjá þetta með eigin
augum og lét þá ganga á undan mér inn í
vagninn, Þegar þeir báðu um að fá að sleppa
við að borga sakir auraleysis var þeim umsvifa-
laust neitað. Ég borgaði náttúrlega fyrir þá
þennan tíkall, senr það kostar fyrir tvö börn
að fá að taka strætisvagn í Reykjavík.
Ég verð að segja að mér finnst það alveg
makalaust háttarlag að neita börnum um að
komast heim til sín með strætisvagni, þótt þau
hafi ekki peninga á sér. Vilja strætisvagnabíl-
stjórar taka á sig þá ábyrgð að láta börnin
verða úti vegna þess að þau eru peningalaus?
Bílstjórar S VR, takið þetta til umhugsunar.
Það er kannski eins gott aö eiga pening ef illa viðrar.
Blomberq |
MEIRA EN I
PENINGANNA VIRÐI I
-V" [/