Morgunblaðið - 16.12.2004, Page 39

Morgunblaðið - 16.12.2004, Page 39
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. DESEMBER 2004 39 MINNINGAR milli þeirra félaga, óskrifaðar hegð- unar- og umgengnisreglur. Guð- mundur vann verk sín í hljóði og hugsaði alltaf um hag sveitarfé- lagsins. Um árabil var Guðmundur gjald- keri og húsvörður í Félagsheimili Hrunamanna á Flúðum, einnig var hann starfsmaður Hitaveitu Flúða, sá um útskrift reikninga o.m.fl. sem snertir starfsemi veitunnar. Þau störf rækti hann af mikilli alúð eins og allt sem hann gerði. Í seinni tíð kom hann daglega á skrifstofuna, tók upp póstinn og flokkaði, benti með alveg sérstökum hætti á hluti sem betur máttu fara – það var gert af mikilli einlægni, varfærni og kurt- eisi. Hann hjálpaði til við frágang ýmissa mála. Þessi störf á skrifstof- unni vann Guðmundur í sjálfboða- vinnu og vildi ekki taka laun fyrir. Guðmundur hafði einstaklega notalega nærveru og kímnigáfu. Þegar hann hló geislaði andlitið af gleði og augun urðu fjarræn og kími- leit. Guðmundur lagði sig fram við öll þau störf sem honum voru falin. Hann var mjög virkur í félagsmálum aldraðra hér í hreppnum, góður briddsspilari og naut þess að vera til. Á þessu ári fór heilsu Guðmundar hrakandi. Hann dvaldi um tíma á sjúkrahúsi og oft hélt ég að ég væri að kveðja hann í síðasta sinn er ég heimsótti hann á sjúkrahúsið. En rétt fyrir jólin kom Guðmundur aft- ur hingað á sínar heimaslóðir. Hann virtist vera að hressast og heimsótti okkur á kontórinn og hafði alltaf eitt- hvað gott fram að færa. Það má í raun segja að það hafi verið tákn- rænt og fallegt að Guðmundur gæti komið á heimaslóðirnar og tekið þátt í jólaundirbúningi, aðventukvöldi, kaffisamsæti aldraðra á Hótel Flúð- um o.m.fl., alls staðar var hann au- fúsugestur, komu hans fagnað. Pálmi Eyjólfsson yrkir með eftir- farandi hætti um vegferð okkar mannanna: Gangan er vörðuð gleði og sorgum gjöf er vort æviskeið. Einn dag í dag, annar á morgun allir á sömu leið. Ganga Guðmundar Sigurdórsson- ar er á enda á þessari jörð. Nú taka við nýjar vistarverur þar sem vænt- anlega þarf ekki að ganga frá hita- veitureikningum eða fasteignagjöld- um en spurning er hvort menn spili þar bridds þegar stund gefst? Far í friði, góði drengur, og hafðu þökk fyrir óeigingjörn störf í þágu sveitar- félagsins okkar. Sonum Guðmundar, þeim Tryggva og Ármanni og fjölskyldum þeirra og öðrum aðstandendum, vottum við starfsmenn Hruna- mannahrepps og Hitaveitu Flúða samúð okkar. Ísólfur Gylfi Pálmason. Mig langar í fáum orðum að minn- ast nágranna míns og vinar til fjölda ára, Guðmundar í Akurgerði. Það var í október 1963 þegar við Geiri fluttum að Grund en fyrir voru í næsta húsi, Akurgerði, þau Hrefna og Guðmundur með syni sína tvo, Tryggva og Ármann, og einnig bjuggu þar Katrín og Sigurdór, for- eldrar Guðmundar. Tókst fljótt með þessum fjölskyldum traust vinátta sem varað hefur æ síðan. Ótal stund- ir áttum við saman hvort sem var í leik eða starfi. Í hugann kemur minningin um öll aðfangadagskvöld- in sem fjölskyldurnar áttu saman í árafjöld, nánast daglegar heimsókn- ir í búðina og fleiri samverustundir heima og heiman. Guðmundur í Akurgerði var greiðagóður með eindæmum. Hann annaðist vöruflutninga í hreppinn í áratugi og voru vinnudagarnir oft langir. Að því farsæla starfi loknu tók hann við húsvörslu í félagsheim- ilinu og sinnti því af stakri prýði. Hvað sem hann tók sér fyrir hendur sinnti hann af natni og nærgætni. Mummi var einn af frumbyggjun- um á Flúðum og þar var hans heimili í hálfan sjötta áratug. Þau Hrefna byggðu þar hús sitt árið 1948. Þar var alla jafna mjög gestkvæmt og gaman að koma. Hrefna lést fyrir aldur fram þann 9. mars 1994 eftir erfið veikindi. Mummi bjó áfram í þeirra fallega húsi með grónum og blómum prýddum garði. Hann var virkur í félagsstarfi, söng með okkur í kirkjukórnum í áratugi, var góður briddspilari og traustur gjaldkeri hitaveitunnar svo eitthvað sé nefnt. Það er því svo sannarlega sjónar- sviptir af þessum vingjarnlega ná- granna sem setti mark sitt á um- hverfið og samfélagið allt. Eftir gæfuríkt æviskeið bíður handan eilíf dvöl í faðmi ástvina. Þar verður Guð- mundi vel tekið af Hrefnu og öðrum sem á undan eru gengnir. Við sem eftir erum minnumst horfins vinar með söknuði og þökkum honum sam- fylgdina. Ég fel í forsjá þína, Guð faðir, sálu mína, því nú er komin nótt. Um ljósið lát mig dreyma og ljúfa engla geyma öll börnin þín, svo blundi rótt. (Matthías Jochumsson.) Við vottum Tryggva og Ármanni og öllum aðstandendum samúð okk- ar á kveðjustund. Sólveig Ólafsdóttir og fjölskylda. Orðið landnemi vísar í hugum flestra til þeirra sem fluttu vestur um haf á öndverðri nítjándu öld. Fólks sem vildi brjótast út úr alda- löngu basli og vonleysi íslensks bændasamfélags. Í þeim skilningi voru Hrunamenn litlir landnemar þar sem aðeins ein fjölskylda flutti til Ameríku. Einhverjir fleiri fluttu vestur um haf úr öðrum hreppum á Suðurlandi, mest af Bakkanum, þó hvergi nánd- ar nærri eins margir og fluttu af norðausturhorni landsins. Ástæður þessa eru verulega áhugaverðar og bíða athugana fræðimanna. En við Sunnlendingar eigum þrátt fyrir það landnema þótt ekki færu þeir yfir höf til að nema lönd. Þeir þraukuðu fram á tuttugustu öldina í búskaparbaslinu með verferðum til búdrýginda. Loksins fór landið að rísa og margra alda stöðnun lauk. Og hjólið fór að snúast. Þetta makalausa hjól sem var óþekkt um aldir var fyrst sett undir börur sem breyttust þá í hjólbörur. Síðan komu hestvagn- arnir en tíminn flaug svo hratt að þeir voru vart brúkaðir lengur en 30 ár eða þar til bílaöldin gekk í garð. Bílaöldin kallaði á þjónustu og þá var rétti tíminn kominn fyrir nýtt land- nám í héraði. Landneminn Guð- mundur Sigurdórsson fæddist og ólst upp í Götu í Miðfellshverfi við hefðbundin sveitastörf. Eltist við sauðþráar rollur sem alltaf voru á röngum stöðum og heyskap í sunn- lenskri rosatíð. Fór oft til fjalls og komst það hátt upp virðingarstigann að hann varð eftirsafnskóngur í nokkur ár. En búskaparstreðið höfð- aði ekki sterkast til hans enda fór hann fljótt að vinna hjá verktakafyr- irtækinu Félagsáhöldum sem fjórir Hrunamenn stofnuðu, þeir Árni í Galtafelli, Kristófer á Grafarbakka og bræðurnir frá Fossi, Bjarni og Haraldur. Annars gekk fyrirtækið undir nafninu Milljón í daglegu tali manna á millum enda milljón stór tala þá. Keyptu þeir nokkra trukka frá hernum og jarðýtu og unnu mest við vegagerð og efniskeyrslu í upp- byggingu sveitarinnar. Fljótlega keypti Guðmundur hlut Haraldar Matthíassonar þegar hann lagði á hilluna veraldleg umsvif og gerðist kennari á Laugarvatni. Milljón var stórmerkilegt fyrirtæki, sem stuðl- aði að mikilli uppbyggingu í Hruna- mannahreppi og jafnvel víðar. Hug- vitsmaðurinn Bjarni á Fossi smíðaði járnsliskju þeirrar gerðar að moka mátti á vörubíla með ýtu. Varð það til þess að Milljón gat unnið verk hagkvæmara en aðrir og nú sáu alla- vega sumir Hrunamenn að hyggi- legra var vit en strit. Árið 1950 hætti Sigurjón Guðjóns- son frá Syðra-Seli áætlunarferðum til Reykjavíkur og tók þá Guðmund- ur við þeim ferðum og hélt þeim úti, allt til 1980. Lengst af þeim tíma var vegurinn til Reykjavíkur malarveg- ur með óteljandi holum, hálku og ófærð á vetrum, jafnvel aurbleytu á vorin og rykmekki á sumrum. Þó að allnokkuð sé upptalið eru þetta ef- laust smámunir miðað við innkaupin syðra. Endalausir snúningar við að kaupa ýmsa smáhluti sem heimilin vanhagaði um og ekki fengust í Kaupfélaginu. Fólk fór ekki að gamni sínu til Reykjavíkur á þeim árum. Þessu starfi sinnti Guðmund- ur með miklum sóma og eðlislægri lipurð sem seint verður við jafnað. Húsvörslu við Félagsheimilið á Flúðum gegndi Guðmundur síðustu starfsár sín með ljúfmennsku og snyrtimennsku í hvívetna. Guð- mundur Sigurdórsson var einstak- lega skipulagður maður í öllum sín- um verkum og var því frábær reikningshaldari. Var hann lengi gjaldkeri Félagsheimilisins og Hita- veitunnar og fórst þau störf vel úr hendi. Var með lítið skrifstofuhorn fremst í stofunni sinni og sinnti þar bókhaldi, en á skrifborðinu sem ekki var stórt, sást aldrei bréfsnifsi, allir reikningar sorteraðir í möppur. Guðmundur Sigurdórsson var gæfumaður í sínu einkalífi, átti vel gerða og fallega konu, Hrefnu Ólafs- dóttur frá Geldingaholti, kennara til margra ára við Flúðaskóla. Þau áttu tvo syni sem komist hafa vel fram líf- ið. Í upphafi var minnst á landnema og ekki að ástæðulausu því þau Guð- mundur og Hrefna voru með fyrstu landnemunum á Flúðum og bjuggu þar lengst allra. Árið 1948 reistu þau á Flúðum myndarlegt íbúðarhús á grámosabakka Litlulaxár og skírðu Akurgerði. Tveimur árum fyrr var Grund byggð. Lengi vel stóðu þau þar ein húsa en hafa nú fallið inn í nokkuð samfellda byggð. Guðmund- ur og Hrefna voru samhent hjón og þeim leið vel í Akurgerði, vinsæl og áttu gott nágrenni. Kunnu vel að líta upp úr erli dagsins og gleðjast með glöðum. En árin liðu og ýmislegt breyttist, það komu skörð í vinahóp- inn og svo kom höggið stóra þegar Hrefna lést úr krabbameini árið 1994. Eftir það var Guðmundur aldr- ei samur, alltaf hálfvængbrotinn. En hann sinnti sínu hvort sem var hús- varslan eða sjálfboðavinnan, en eftir langan starfsdag var sú vinna fólgin í því að hjálpa til á hreppsskrifstof- unni og sjá um fána við opinberar byggingar. Þar voru ekki fánalög brotin, samviskusemin alltaf söm. Eins var það með heimsóknir til vin- ar hans Sigurðar Tómassonar alltaf á sama tíma í viku hverri og hún að sjálfsögðu endurgoldin daginn eftir. Án efa hefur þetta viðhaldið lífslöng- uninni enda þekktu margir þá lífs- nautn að sitja undi pálmatrénu og vera samvista við þann mann. Ekki er loku fyrir það skotið að örlítil kaupstaðarlykt fyndist þar sem þeir félagarnir sátu og ræddu saman. Fáum fór betur að lyfta glasi en þeim vinunum. Svo lést Siggi á Hvera- bakka 2002 og þá varð tilgangslaust þetta stríð. Síðasta árið var Guð- mundi erfitt, langtímum saman veik- ur á sjúkrahúsi en heim komst hann nú fyrir jólin og náði því að setja ljósakrossinn á leiðið hennar Hrefnu, uppi í Hrunakirkjugarði. En nú er landneminn Guðmundur Sigurdórsson í Akurgerði allur. „Hafðu þökk fyrir allt og allt.“ Jón Hermannsson. Elskuleg frænka okkar, GUÐRÚN LAUFEY JÓNSDÓTTIR, Blaka, Hagamel 15, Reykjavík, verður jarðsungin frá Dómkirkjunni föstudag- inn 17. desember kl. 15.00. Garðar Halldórsson, Birna Geirsdóttir, Jón Halldórsson, Ingigerður Jónsdóttir, Halldór Þór Halldórsson, Margrét Pálsdóttir, Margrét Birna, Helga María, Margrét, Áslaug Þóra, Halldór Haukur og Jón Gunnar. Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda- faðir, afi og bróðir, DAVÍÐ HELGASON, Laufási 3, Egilsstöðum, áður til heimilis í Fellsási 5, Mosfellsbæ, verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju föstu- daginn 17. desember kl. 13.00. Þeim, sem vilja minnast Davíðs, er bent á að stofnaður hefur verið reikningur til styrktar barna- og unglingastarfi Golfklúbbs Fljótsdals- héraðs. Það var hans hjartans mál að koma því vel af stað. Reikningur nr. 0175-05-073042, kt. 500387-3199. Auður Ragnarsdóttir, Dagný Davíðsdóttir, Edda Davíðsdóttir, Kristján Magnússon, Kristín Hrund Davíðsdóttir, Thron Alm, Davíð Kári Kárason, Jónas Thronson Alm, Nora Iris Alm, Ingimundur Helgason, Þórður Helgason. Elskulegur eiginmaður minn og besti vinur, faðir, tengdafaðir, afi og langafi okkar, ÞÓRÐUR GUÐMUNDSSON vélfræðingur, f. 13. apríl 1926, Reykjaborg, Mosfellsbæ, sem lést á heimili sínu sunnudaginn 12. des- ember, verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykjavík föstudaginn 17. desember kl. 13. Freyja Norðdahl, Guðbjörg Þórðardóttir, Guðni Már Henningsson, Kjartan Þórðarson, Sigrún Sveinsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, ÞÓRDÍS VIGFÚSDÓTTIR, lést á Droplaugarstöðum miðvikudaginn 15. desember. Vigfús Guðmundsson, Helga Kristjánsdóttir, Margrét Guðmundsdóttir, Brynjólfur Kjartansson, Sjöfn Guðmundsdóttir, Steinn Sigurðsson, barnabörn og barnabarnabörn. Elskuleg systir mín, mágkona og frænka, MARÍA ÞURÍÐUR ÓLAFSDÓTTIR frá Reyðarfirði, Hlíðarhúsum 3, Reykjavík, andaðist á heimili sínu þriðjudaginn 14. desember. Útförin auglýst síðar. Vigfús Ólafsson, Sigrún Guðnadóttir, Ólafur Vigfússon, María Anna Clausen, Vigfús Már Vigfússon, Ingunn J. Sigurðardóttir, Þórhallur Vigfússon, Þuríður Guðjónsdóttir, Valgerður Vigfúsardóttir. Erfidrykkjur Salur og veitingar Félagsheimili KFUM & KFUK Holtavegi 28, 104 Reykjavík. Upplýsingar í síma 588 8899. www.kfum.is

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.