Sunnudagsblaðið - 10.05.1964, Blaðsíða 2

Davíö Stefánsson
- IN MEMORIAM -
Þetía eina skáld, sem allir geta dáff,
var okkur sent af drottins mildu náff.
Hví ætla konur allar nú aff þegja,
og ekkert gott ura Davíff látinn segja?
Flcstár kusu í fa'ðmi hans aff una,
fintia þennan ljufa, sára bruna
líffa ört um líkama og sál,
letra skýrt sitt hjartaijs guffamál,
er karlmannsarmur konu lætur finna
meff krafti heitra ástartöfra sinna.
Nú slokknaff liefur ástar þinnar eldur
og enginn þínu blysi á lofti heldur.
Kuldinn næffir sár um daladætur
og Dísa hljótt í næturhúmi grætur.
Jliff gullna hliff er opiff söngvasál
er söng hér blítt um krossins þögla mál.
I’ér sjálfum er nú sælan bezta vís,
þú syngur fyrir börn I Paradis.
LILJA BJÖRNSDÓTTIK.
(Ort 8. xnarz, þegar rituð voru minningarorð urn Davíð, cn
engin kona lét til sín heyra).
333 SUNNUDAGSBLAÐ - ALÞVSUBLAÐia