Eintak - 24.03.1994, Blaðsíða 4

Fimmtudagurinn 24• mars
Ég pakkaði niður um miðjan dag þótt ég
eigi ekki að fljúga fyrr en á laugardag-
inn. Ég er að fara til Rómar. í voriö. Og
þangað sem fólk skilur alvörumenn.
Menn eins og Berlesconi, Baggio
og Davíð. Fara héðan þar sem fólk
gengur slefandi á eftir Hemma Gunn,
Ingibjörgu Sólrúnu og Óla grís.
Ég strengdi þess heit að pakka engu af
vandræðum síðustu vikna niöur og
skilja þau öll eftir.
Föstudagurinn 25. mars
Hitti Svan á ganginum í Háskólanum.
Þótt hann segði ekkert þá gat ég lesið út
úr svipnum á honum að hann var að
velta því fyrir sér hver styrkti mig til ut-
anfarar í þetta sinn. Hvað kemur honum
þaö við? Ég hugsaði á móti að ekki vissi
ég til þess að neinn hefði lyst á að
styrkja hann. Ekki þá nema aðra leiðina.
Þegar ég hugsaði þetta síðasta mætt-
umst við og ég gat ekki stillt mig um aö
hlæja. Ég fann það með hnakkanum að
hann fór inn til Þorbjarnar að segja
honum að ég væri orðinn skrýtinn.
Laugardagurinn 26. mars
Fór út á flugvöll og lenti í einhverjum
Landsbankamönnum á barnum sem
höfðu séð mynd af mér við heimilisbar-
inn í einhverju blaði. Annar sagði barinn
tíkarlegan en hinn spurði hvort ég ætti
við drykkjuvandamál aö stríða. Ég vissi
ekkí hvort ég ætti að kaupa mér rain-
bow-kokteil eða panta vatn til að þagga
niður í þeim. Fékk mér hvítvín.
Sunnudagurinn 28. mars
Ég vaknaði í Rómarborg að morgni. Þaö
var heiðríkur vormorgun. Fékk mér
lystilegan morgunmat og las fréttir af
kosningunum á Ítalíu í Harald Tribune
en hafði ítalskt blað utan yfir. Mér
blöskraði aðförin að stjórnmálamönnun-
um og um leið sökk ég ofan í hyldýpið
að heiman. Fór að hugsa um þær
ósanngjörnu árásir sem Davíð og fleiri
hafa mátt þola. Ákvað að hressa mig við
með því að skrifa póstkort til Davíðs.
Minntist ekkert á spillinguna eða árás-
irnar heldur skrifaði bara hlýjar kveðjur.
Vona að ítalskt vor geri honum betra en
mér.
Mánudagurinn 2p. mars
Fékk fréttir að heiman að Efst á baugi
væri í eínhverjum hnút og enginn vissi
lengur hvenær eða jafnvel hvort mars-
heftið kæmi út. Settist niður og skrifaði
grein um forsögu R-lisfans í Reykjavík
og sýndi á glúrinn hátt að Ólafur
Grímsson er sá sorgarþráöur sem
rekur sig í gegnum allar sameiningartíl-
raunir vinstrimanna. Sendi greinina
heim á faxi. Fór á bæjarrölt um kvöldið
og komst að því að það eru mörg góð
diskótek í Róm.
Þriðjudagurínn 30. mars
Var á labbi í bænum þegar ég sá bak-
svip á manni sem mér sýndist vera
Davíð hverfa inn í mannþröngina. Tók
á rás á eftir honum og náði honum loks
eftir nokkur hlaup. Greip í öxlina á hon-
um en dauðbrá þegar hann sneri sér við
því þetta var miðaldra kona með hliðar-
tösku. Skammaðist mín fyrir að rugla
Davíð saman við konu en minnti mig á
að margir góðir stjórnmálamenn hefðu
verið konur. Til dæmis Thatcher.
Miðvikudagurinn ^l. mars
Mér er farið að leiöast í Róm. Þótt ítalir
virðist alltaf vera að rífast þá gerir eng-
inn sig líklegan til að rífast í mér.
Kannski er ég orðinn háður því að hitta
Svan og Þorbjörn í Háskólanum,
ungkomma á börunum og illgjarna
menn á kaffihúsum. Mérfinnst eins og
ég sé að missa af einhverju. Er kominn
með þrá eftir því sem ég var feginn að
vera laus við fyrir svo skömmu síðan.
QTommi ogFriðrik Weisshappel með næturklúbb á Borginni QÁrni Sam. meðfærri Óskarsverðlaun í ár
Q Yfirlögregluþjónninn er aðstoðaryfirlögregluþjónn
egar TÓMAS
|A. TÓMAS-
SON keypti
Borgina fyrir tveimur
árum lét hann ein-
hvers staðar þau
orð falla að það
samræmdist illa að reka hótel og
skemmtistað undir sama þaki. Eitt-
hvað hefur hann breytt um skoðun
því í mai er fyrirhugað að opna
næturklúbb í rýminu sem liggur
eins og L utan um gyllta salinn.
Tómas stendur ekki einn í þessu
því hann hefur fengið til liðs við sig
FRIÐFSIK WEISSHAPPELog
DÝRLEIFI ÖRLYGSDÓTTUR sem
stýra Kaffibarnum.
Hafa þau meðal
annars farið á
vegum Tómasar
til London og New
York að skoða
nýjustu trendin í
næturklúbbakúl-
túrnum...
ARNI SAMUELSSON hefur
síðustu ár verið duglegastur
allra kvikmyndahúsaeigenda
við að bjóða upp á bestu myndirnar
hverju sinni. Eitthvað virðist honum
vera að fatast flugið, að minnsta
kosti er útlitið á þá leið ef það er
skoðað hvað af þeim myndum sem
hlutu Óskarsverðlaunin og tilnefn-
ingar til þeirra voru sýndar í bíóhús-
um hans. Aðeins ein mynd af þeim
sjö sem hlutu flestar Óskarstilnefn-
ingar var sýnd í Sambíói, en það
var Flóttamaðurinn. Stjörnubíó er
aftur á móti í mikilli uppsveiflu því
af þessum sjö myndum átti það
þrjár: Philadelphia, Dreggjar dags-
ins og Öld sakleysisins. Svo listan-
um sé lokað þá átti Háskólabíó
tvær myndir: ( nafni föðurins og
sigurvegara ársins, Lista Schindlers
og Regnboginn eina: Píanóið...
H
eyrst hefur að ARNAR GUÐ-
MUNDSSON, skólastjóri
Lögregluskóla ríkisins, hafi
verið settur í að rannsaka mál
GUÐMUNDAR JÓNSSONAR, að-
stoðaryfirlögregluþjóns í Kópavogi,
sem beðinn var um að fara I fri
þegar hann ætlaði að mæta til
vinnu síðastliðið haust vegna þess
að yfirmenn hans hótuðu að ganga
út annnars. Guðmundur var titlaður
yfirlögregluþjónn í EINTAKI í síð-
ustu viku en hann er sem sagt að-
stoðaryfirlögregluþjónn...
Jakob Magnússon í bobba
Sendiherrann
eyddi helm-
ingnum af
menningar-
framlaginu
Bauðkómum
sem sonur
hans syngur
meðtil
London
Sextíu og þriggja manna
kór Menntaskólans við
Hamrahlíð kom úr viku söng-
för um England síðastliðinn
sunnudag.
Stjórnandi kórsins er Þor-
gerður Ingólfsdóttír og segir
hún að kostnaðurinn við ferð-
ina hafi numið um fjórum
milljónum króna. Að hennar
sögn á Helgi Ágústsson,
sendiherra íslands, veg og
virðingu að heimsókn kórsins
og lagði sendiráðið fram eina
og hálfa milljón króna til
stuðnings við þetta verkefni.
Sendiráðið í London er eina
sendiráðið sem hefur á að
skipa menningarfulltrúa í
fullu starfi en fjárveitingin
til menningarmála á af-
mælisári lýðveldisins er sam-
tals þrjár milljónir króna, að
því er Jakob Magnússon
menningarfulltrúi segir.
f samtali við EINTAK sagði
Jakob að koma kórsins hafi
verið hjartans mál fyrir sendi-
herrann og að hans mati hafi
það átt að hafa forgang um-
fram önnur verkefni.
Er ekkert einkennilegt að
sendiherra standi í þessu á
meðan við höfum menning-
arfulltrúa í fullu starfi í
sendiráðinu?
„Nei í sjálfu sér ekki, þetta
var metnaðarmál fyrir hann
og Helgi var farinn að skipu-
leggja heimsókn kórsins löngu
áður en ég kom í
NAFNSPJALD VIKWNNAR
Gunnar Árnason vinnur dags daglega sem hljóðmaður
hjá Ríkissjónvarpinu. Hann er líka einn af stórtækari
verktökum innan hljómsveitabransans því hann á helj-
arinnar hljóðkerfi sem hann leigir hljómsveitum. Yfir-
leitt sér hann sjálfur um að setja kerfið upp og stilla það
svo hljómurinn verði í góðu lagi. Sem dæmi um hljómsveitir sem hann
hefur starfað með má nefna Sálina hans Jóns míns og Nýdönsk.
Nafnspjald Gunnars lítur við fyrstu sýn út fyrir að vera komið frá kranabílstjóra en þegar betur er
að gáð sést að það sem maður heldur að sé kranabóma er míkrafónstöng. Það er skemmtilega
hallærislegt hvemig ð-ið er notað sem standur fyrir stöngina og eins hitt að iðja Gunnars, að
taka upp tónlist, er notuð sem tilefni í orðaleik sem aftur gæti allt eins átt við kranabílstjóra.
sendiráðið.“
En voru ekki mörg mál í
vinnslu sem þú tókst við þeg-
ar þú komst til starfa sem
heyra undir menningargeir-
ann?
„Jú, það má segja að það
hafi verið allt nema þetta.“
Er sendiherrann tengdur
kór Menntaskólans við
Hamrahlíð einhverjum
tryggðarböndum?
„Ekki að öðru leyti en því
að sonur hans syngur í kórn-
um.“
Ert þú ekkert
hvekktur yfir að
helmingurinn af
þeim peningum
sem þið hafið tij ráð-
stöfunar skuli vera
eytt í þetta verkefhi?
„Það var neyðar-
ástand sem kom upp
því búið var að bóka
kórinn og viku fyrir
komu hans var gripið til
þessarar fjárveitingar. Ég
verð að klára aðrar skuld-
bindingar mínar einhvern
veginn og þegar heimsókn-
in var yfirstaðin fór ég til Is-
lands í tvo daga og fúndaði
með ýmsum aðilum til að
leysa þann fjárhagsvanda sem
menningarmálin eru komin í.
Þrátt fýrir að þrjár milljónir
fari til menningarmála á árinu
get ég ekld eignað mér þær. Ég
finn bara aukafjármagn ann-
ars staðar þótt það þýði meiri
vinnu fýrir mig. Undanfarin
tvö ár hef ég oft hjólað í ýmis
fyrirtæki og einstaldinga í leit
að stuðningi þó vissulega sé
það óheföbundið að embætt-
ismenn standi í svoleiðis að-
gerðum.“
Ertu hrifinn af kórsöng?
„Já, ég er afar hrifinn af
honum. Á góðum degi er
Hamrahlíðarkórinn ágætur.“
Helgi Ágústsson sendiherra
segir að fjárveitingin vegna
komu kórsins hefði ekkert
með það að gera að Jakob
„hafi verið búinn að skipu-
leggja eitt eða annað“. „Það er
ekkert óeðlilegt við þessa fjár-
veitingu og aukaatriði að son-
ur minn syngur með kórn-
um,“ segir Helgi.©
UNDARLEQ
VERÖLD
HILMARS
ARNAR
Afglötuðu
sakleysi
Ef ég ætti að skilgreina lífshlaup mitt og finna eitt-
hvað viðvarandi tema sem gæti varpað ljósi á eðli mitt
og upplag yrði niðurstaðan án efa eitt orð: sakleysi.
Ég hef aldrei á ævinni hitt saklausari manneskju en
sjálfan mig. Þessu fylgdu margir kostir í æsku, því með-
an jafnaldrar mínir voru uppteknir við að verða andlega
bæklaðir fyrir lífstíð út af alls konar trámum sem um-
hverfið tróð upp á var ég alltaf jafn bláeygur og bjartur
eins og ég væri aðalstjarnan á Candide Camera og sá
ekkert, heyrði ekkert og sagði ekkert nema gott. Þegar
gamlir siðleysingjar tóku mig og vini mína afsíðis í Loft-
leiðalauginni og vildu kenna okkur hvernig ætti að
þurrka sér almennilega og skutu síðan inn fræðsluer-
indum um sjálfsffóun hélt ég í allri einlægni að þetta
væri átak eldri borgara til þess að bæta upp skammar-
lega heilsufræðikennslu í skólakerfinu. Vinir mínir sem
voru með mér urðu hins vegar ógæfumenn fljótt upp úr
þessu og núna þegar ég hitti þá er það milli meðferða
hjá þeim í alka- og lúnabatteríinu þar sem þeir eru af
veikum mætti að reyna að gera upp áföll æskunnar.
Gelgjuskeiðið flaut framhjá í einhverri þoku þar sem
ást, hlýja og losti sameinuðust í unaðslegri fiðrildafylk-
ingu í brjóstholinu, en vegna þess hvað ég var saklaus
var ég líka væntingarlaus og upplifði hnjástellinguna
sem trúarathöfti og alla gerðuþaðmáégbænirnar sem
ritningarlestur og áhrifamiklar möntrur og ég óx upp úr
þessu skeiði jafn óskaddaður og ég hafði verið fyrir.
Vinahópurinn var hins vegar á fullu að upplifa hafiian-
ir, vonbrigði, öfúnd, afbrýðisemi og allt það sem getur
litað og lagt í rúst samskiptamunstur fyrir lífstíð, sagði
og gerði hluti sem engin sálgreining eða áfengisþoka fá
útmáð og þarna sat ég og gladdist yfir því að bráðum
gæti ég séð bíómyndir bannaðar innan sextán.
Síðan kynntist ég öðru og öllu eldra fólki, útförnu í
biturð og heiskju, sem sat með mér heilu og hálfú helg-
arnar og reyndi að sverta heiminn fyrir mér, — en ég
labbaði út eftir skemmtilegar og áhugaverðar rökræður
og sagði halló blóm, halló tré, halló yndislega veröld og
hjálpaði gamalli og þakldátri konu yfir götu. Allt varð
mér að gleði og þegar mér var sagt að ég væri óþolandi
brosti ég þakklátur yfir því að ég skipti einhvern máli.
Tíminn leið og enn stökk ég á fætur glaður og effir-
væntingarfullur, ákafur í að upplifa eithvað nýtt og
spennandi og þannig var ég daginn sem ég hitti hið
gangandi Svarthol. Auðvitað hafði ég upplifað minn
skammt af þöglu og fyldu fólki sem fékk athygli út á
skapgerðarbrestina og mér fannst svona fólk ósköp sætt
og var yfirleitt himinlifandi ef ég gat náð að kalla ffam
háðsglott hjá því. En Svartholið var öðru vísi. Á yfir-
borðinu virtist hann filédrægur útlendingur, að vísu
óvenjulegur að því leyti að hann kom beint af flugvellin-
um heim til vinafólks míns sem hann settist upp hjá eft-
ir að hafa skilað kveðjum frá öðrum útlendingi sem
enginn mundi eftir, geispaði yfir Gullfossi og Geysi og
Ferðafélagstúrunum sem við reyndum að troða upp á
hann og fór ekki út úr stofúnni þeirra svo vitað sé þessa
tvo mánuði sem hann dvaldi hér á landi. Svartholið var
átorítet í óréttlæti heimsins, hafði óskeikult nef fyrir
orðinni, verandi og verðandi ógæfu, gat á svipstundu
séð út sambönd, tengsl og fortíð fólks í þessum sifja-
spillta vinahópi og átti síðast en ekki síst auðvelt með að
draga óþægilega hluti upp á yfirborðið á þann hátt að
þessu líbó liði fór að finnast það vera hræsnarar og
meistarastykkið var að hann gat fengið ólíklegasta fólk
til þess að játa að það væri á beinni og breiðri braut með
að verða eins og foreldrar sínir. Ég fékk sérstaka með-
höndlun, — hann tók hetjurnar mínar fyrir. Axel
Munthe og Errol Flynn: lygalaupar og nasistar. Tues-
day Weld og Rita Tushingham, báðar alkar, pillusjúk-
lingar og með Herpes. Ib Henrik Cavling, anórexískur
fjársvikari á leiðinni að drekka sig í hel. Wilhelm Reich,
gúrúinn minn í geðheilbrigði og kynferðismálum, sál-
sjúkur framhjáhaldari sem barði lagskonur sínar ef þær
yrtu á annan mann. Jiddu Krishnamurti, Rólex-
skrýddur blaðrari sem fer með sætar stelpur í kosmísk-
an læknisleik. Chögyam Trungpa hin háheilaga tíbeska
endurholdgun, maðurinn sem gaf laginu Whama I.ama
Ding Dong nýja merkingu. Donatien Alphonse
Francois Marquis de Sade, ástríkur eiginmaður og
umbótasinni í félagsmálum sem fékk slæma pressu fyrir
atbeina tengdamúttu. Hilmar, how stupid can you get,
sagði Svartholið og það átti aldeilis eftir að sýna sig.©
4
FIMMTUDAGUR 14. MARS 1994