Eintak - 24.03.1994, Blaðsíða 21

hjá SÁÁ reykti hann mikið og var
drykkfelldur þannig að hann hafði
ekki heilsu til neinna íþróttaiðkana
í menntaskóla. „Ég fór létt með að
komast hjá því að stunda leikfimi
því ég var óþekkur í skóla en hins
vottorð vegna þess að þeir hefðu
falfið á öllum hreyfíprófum. Þetta
fólk hreyfði sig ekkert og var í lé-
legu líkamlegu jafnvægi. Eg var það
ekki sjálfur, enda búinn að hlaupa
uppi leigubíla og stelpur um allan
vegar held ég að flestum kennurum
hafi fundist ég vera frekar
skemmtilegur og leikfimiskennar-
inn var þar engin undantekning.
Hann gaf mér séns á að koma og
taka próf og ég minnist þess að
hann sagði, „það er synd að svona
vel byggður maður skuli ekki vera í
betri æfingu en þú ert.“ Ég gerði
nokkrar æfingar fyrir hann og hann
var harla glaður með það og sá að
ég hafði alveg eðlilegan limaburð
og var ekki klaufskur maður eða
neitt þess háttar. Ég gat ekki farið
sömu leið og þeir sem voru af-
burðanemendur og kúristar því
þeir fengu náttúrlega bara læknis-
bæ og var í góðri æfingu með það.
Ég sé ekki eftir að hafa fyrirgert
leikfimisnáminu svona því ég fékk
ágætis leiðsögn í íþróttum sem
ungur drengur og hef getað rifjað
það upp án hjápar menntaskóla.
Ég held ekki að það hafi verið
neinn ákveðinn hópur sem lét sér
leikfimi litlu varða. Það voru að
vísu einhverjir sem gengust upp í
því að vera antísportistar og það
þótti svolítið fínt en ég held að við
bolsévikkarnir hafi ekki látið okkur
nægja svo lítilvæga róttækni. Það
hafa hins vegar alltaf verið lil menn
sem halda að róttækni felist í því að
vera á móti íþróttum, borða baunir
SVALA ARNARDÓTTIR PULA
„Mér finnst skorta á að listir og menningarmái hljóti verðuga viðurkenningu sem áhugamál. Það eru
ekki siðri leiðir til að verða sér úti um almennan félagsþroska. “
SlGURÐUR LÍNDAL
PRÓFESSOR VIÐ HÁSKÓLA ÍS-
LANDS
„Mér finnst keppnisíþróttirnar
ganga út íöfgar og sumir piltanna
sem ég kenni í háskólanum eru
dálítið meiddir og laskaðir allir, og
maður spyr sjálfan sig hvort þetta
sé mannskepnunni eðlilegt. “
besti höfundurinn og sá gítarleikari
sem spilar flestar nótur per tíma-
einingu á að vera mesti tónlistar-
snillingurinn. Þetta spillir mjög
viðhorfi æskunnar til hinna æðri
gilda enda eru þau öll á undanhaldi
að því er mér sýnist.“
Vil frekar vera
grá en fara í Ijós
Andrea Jónsdóttir útvarps-
kona á Rás z leggur ekki reglulega
stund á íþróttir en þegar hún var
yngri keppti hún í sundi. „Þetta var
reyndar frekar stuttur ferill sem
endaði með inngöngu rninni í MR.
Ég var töluvert í handbolta og
frjálsum en ég er frá Selfossi og úti á
landi er ekki það mikið annað að
gera svo maður fór út á íþróttavöll
að leika sér. Vissulega var nokkur
antísport mórall í MR en mér þyk-
ir þessi andstaða menntamanna
við íþróttir frekar skrýtin. Ég
viðurkenni að mér fannst leik-
fimin í menntaskóla ekki
skemmtileg og í dag finnst mér
þessi fegrunarsport ganga út í
öfgar. Eg er til dæmis á móti
því að fara í ljós, það myndi
aldrei hvarfla að mér. Ég vil
frekar vera hvít og grá
heldur en að hanga í ljós- '
um. íþróttaiðkun er
samt góð fyrir æskuna
eins og maður segir svona
á fullorðinsárum. I sund-
Andrea Jónsdóttir útvarpskona, RÁS 2
„Það er einstaka sinnum sem ég nenni að taka skurk og hreyfa mig,
og þá erþað helst með því að fara í sund. Ég nenni ekki að vera í
eróbikk eða neinu svoleiðis, ég vil frekar dunda við þetta sjálf. "
inu var það kannski fyrst og fremst
félagsskapurinn sem maður sótti í
en ekkert endilega að vera fýrstur í
mark. Þegar ég sagði skilið við hóp-
inn nennti ég enda ekkert að æfa
með metnaðargjörnum
Reykvíkingum.
Það er einstaka sinn- g
um sem ég nenni að
taka skurk og hreyfa
mig, og þá er það ■ Æ1
helst með því að
fara í sund. Ég
nenni ekki að
vera í eróbikk eða
neinu svoleiðis,
ég vil frekar
dunda við þetta
sjálf. Ég fylgist
með íþróttum
með öðru aug-
anu og finnst
gaman að horfa á
sund eða ffjálsar í
sjónvarpi.
Mér finnst
f j ö 1 -
miðlar
e i n -
blína
svo-
lítið
mikið á fótbolta þótt það sé aðeins
farið að lagast. Það er eitt sem fer
óskaplega í taugarnar á mér en það
er að nú er fólk hætt að fá vítakast.
Harpa Björnsdóttir myndlistarkona
„Hópíþróttir eru ágætis útrás fyrir ofvirka þráhyggjumenn þvíþeir geta orðið
nýtir þjóðfélagsþegnar með þvi'að fara í sport."
og geyma bækurnar sínar í ölköss-
um. Við sem hugsuðum stíff um
heimsbyltinguna, hugsuðum um
merkilegri hluti en það. Með því að
hætta að mæta í leikfimi var maður
að neita því að labba í röð og í takt.
Við létum það ekki nægja heldur
börðum í gegn frjálsa mætingu á
öðru námsári mínu í menntaskóla.
Ég er á því að strákar eigi að
stunda íþróttir en svo þegar þeir
eru orðnir svona fjórtán ára held ég
að flestir hætti sem eru með eitt-
hvert vit í kollinum. Þá fer þetta
bara út í vitleysu, enda er ekkert
gaman að horfa á fótbolta hjá eldri
mönnum. Þá fara menn að tuddast
og leikurinn er farinn að ganga út á
eitthvað annað en markmiðið var i
fyrstu. Keppnisíþróttir eru að
mörgu leyti mjög skaðlegar fyrir
æskulýðinn og þjóna borgarastétt
landsins. Alið er á því að sá sem er
hraðastur, mestur, stærstur, bestur,
skorar flest mörkin eða allt sem
hægt er að vega og meta í magni,
hljóti mesta upphefðina. Þetta er
tóm vitleysa og þessi hugsunarhátt-
ur smitast inn í alls konar listgrein-
ar. Sá sem skrifar flestar síðurnar er
Guðni Guðmundsson
REKTOR MENNTASKÓLANS í REYKJAVÍK
„Ég skal ekki meta það hvort það efli anda unga fólksins að íþróttir
eru meira í tísku í dag en hins vegar er ég þess fullviss að þær gera
gáfumönnum ekkert illt."
FIMMTUDAGUR 24. MARS 1994
21