Morgunblaðið - 07.02.2005, Blaðsíða 19

MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 7. FEBRÚAR 2005 19
MINNINGAR
✝ Ingibjörg JónaGuðjónsdóttir
fæddist í Hafnarfirði
30. júlí 1918. Hún lést
á Hrafnistu í Hafnar-
firði 1. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar voru Guðjón
Benediktsson, f.
26.11. 1890, d. 5.2.
1988, og Margrét El-
ínborg Jónsdóttir, f.
3.1. 1892, d. 22.2.
1968. Systkini Ingi-
bjargar eru Ásgrím-
ur Guðjónsson, f.
16.6. 1913, d. 7.7. 1977, Steinunn
Guðjónsdóttir, f. 5.8. 1915, d. 8.2.
1997, Hulda Guðjónsdóttir, f. 13.8.
Sigurbjörnsdóttir, f. 6.11. 1944, gift
Reyni Kristjánssyni, f. 19.6. 1943, og
eiga þau þrjú börn; Elías Már Sig-
urbjörnsson, f. 28.12. 1948, kvæntur
Jónínu Gyðu Ólafsdóttur, f. 27.8.
1953, og eiga þau tvö börn; Anna
Björg Sigurbjörnsdóttir, f. 6.9. 1953,
gift Birni Þorláki Björgvinssyni, f.
26.4. 1953, og eiga þau þrjú börn.
Ingibjörg og Sigurbjörn héldu
ávallt heimili í Hafnarfirði, lengst af í
Bröttukinn 9. Sigurbjörn stundaði
sjómennsku og síðar ýmis verka-
mannastörf en Ingibjörg sá um heim-
ilið auk nokkurra smærri starfa.
Nokkru eftir að þau fluttu að Reykja-
víkurvegi 50 lést Sigurbjörn og bjó
Ingibjörg þar ein þar til hún fluttist á
Hrafnistu árið 2000. Ingibjörg eða
Imba eins og hún var gjarnan nefnd
eignaðist átta barnabörn og á þrett-
án barnabarnabörn.
Ingibjörg verður jarðsungin frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
1921, Guðrún Guðjóns-
dóttir, f. 15.6. 1924, d.
20.1. 1996, Hera Guð-
jónsdóttir, f. 2.4. 1926,
Elsa Guðjónsdóttir, f.
25.3. 1928, Haukur Guð-
jónsson, f. 23.2. 1932, og
Óskar Guðjónsson, f.
10.6. 1936.
Eiginmaður Ingi-
bjargar var Sigurbjörn
Annas Elíasson, f. 11.10.
1917, d. 12.2. 1981. Þau
giftust hinn 30. maí 1941
og varð fjögurra barna
auðið, en eitt þeirra,
Guðjón Elías Sigurbjörnsson, f.
20.10. 1943, lést fljótlega eftir fæð-
ingu. Hin eru: Elínborg Margrét
Komið er að kveðjustund. Í dag
kveðjum við stórkostlega ömmu sem
við vorum svo einstaklega heppin að
eiga. Hún amma var einstök að öllu
leyti, hún tók ávallt á móti okkur með
opinn faðminn, var okkur góður vinur
sem og frábær amma. Það var nú ekki
svo sjaldan er maður fór til hennar að
spilin voru tekin fram og að sjálfsögðu
spiluðum við rommý sem amma var
búin að kenna okkur vel og vandlega.
Maður kom nú aldrei að tómum kof-
anum hjá henni ömmu því alltaf var
nóg til í skúffunni hennar og aldrei
fékk maður að fara svangur heim.
Þær eru margar yndislegu stundirn-
ar sem við höfum átt með henni og
gætum við eytt mörgum bókum í að
greina frá þeim. Hún amma var nú
alltaf hrókur alls fagnaðar og eyddum
við mörgum gamlárskvöldum saman
þar sem hún var nú alltaf með þeim
síðustu í rúmið og eigum við eftir að
minnast þessa um ókomna tíð.
Laugardagar hafa alltaf verið til-
einkaðir ömmu að því leyti að þegar
Ólafur var lítill ákvað hann að fara
alltaf með DV til hennar og bættust
sendiferðirnar við og hefur þetta ver-
ið fastur punktur í mörg ár. Laug-
ardagarnir munu án efa verða erfiðir
án ömmu en í staðinn fáum við minn-
ingar um stórkostlega hetju sem
ákvað að gefa okkur síðustu stund-
irnar sínar.
Amma, þú varst einstök.
Þín ömmubörn
Guðbjörg og Ólafur Elíasbörn.
Hún amma okkar er látin og skilur
eftir sig stórt tómarúm í hjörtum okk-
ar. En við erum þakklátar fyrir síð-
ustu dagana sem við áttum með
henni. Þessa síðustu daga gaf hún
okkur svo mikið af sér og þær minn-
ingar eru okkur mjög dýrmætar.
Fyrstu minningarnar okkar um
ömmu eru heimsóknir til hennar þar
sem við fengum alltaf klatta og heitt
kakó. Þegar vont var veður vissum við
alltaf hvert átti að fara því að amma
var tilbúin með klattana og kakóið.
Amma var alltaf ánægð að hafa okkur
í kringum sig og var glöðust þegar
fullt af fólki var í heimsókn hjá henni.
Við vorum ekki gamlar þegar hún
kenndi okkur að spila, fyrst var það
ólsen, ólsen svo tók rommýið við, síð-
an kani, manni og bridge. Spila-
mennskan var hálfgerð ástríða hjá
ömmu og ekki líkaði henni illa að
vinna. Það sem stendur upp úr hjá
okkur hvað varðar spilamennskuna
var að ömmu fannst hún alltaf vera að
gefa og fylgdu oft ansi fjörugar rök-
ræður í kjölfarið. Amma hafði mjög
gaman af hannyrðum og bera heimili
okkar þess vitni. Þó að hún væri orðin
mjög veik þá hélt hún ótrauð áfram
saumaskapnum.
Amma hafði alltaf áhuga á því sem
við höfðum fyrir stafni og tók virkan
þátt í því sem við vorum að gera.
Hin síðustu ár dvaldi amma á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Hún tók virk-
an þátt í félagslífinu þar og eignaðist
þar marga vini. Elsku amma, takk
fyrir allt sem þú hefur gefið okkur.
Minning þín mun lifa í hjörtum okkar.
Þínar
Kristín Laufey og Inga Rut.
Elsku amma mín, nú ert þú búin að
kveðja okkur. Auðvitað gerðir þú það
einsog annað í þínu lífi, með einlægni,
virðingu og glettni. Leið okkar hefur
legið saman í rúm 37 ár en vegna ná-
inna tengsla okkar virkar sá tími tvö-
faldur fyrir mér. Í mínum huga er
eins og skaparinn hafi ætlað þér það
stóra hlutverk að vera amma, en ekki
bara hvaða amma sem er heldur hún
Imb’amma. Barnsminning mín færir
mér þig í eldhúsi allsnægtanna í
Bröttukinninni þó að oftast væri
þröngt í búi, hvergi var betra að koma
þreyttur og svangur eftir ærslaleiki
dagsins, hjá þér áttu allir öruggt
skjól. Unglings- og menntaskólaárin
sýndu mér þig í allt öðru ljósi, þú
varst amma gleðinnar og viskunnar,
ég held að það hafi ekki margir ung-
lingar fengið lánaða íbúð ömmu sinn-
ar til áramóta- og júróvisionpartía
einsog þú gerðir fyrir mig. Í afmæl-
isveislum mínum varst þú alltaf hrók-
ur alls fagnaðar og átt pláss í hjörtum
vina minna. En svo leið nú tíminn og
litli strákurinn þinn fann sér konu,
hana Sóleyju og það var mér ólýsan-
legur heiður, elsku amma, að fá að
kynna þig fyrir stelpunum okkar, það
hefur gefið þeim svo mikið að sjá þig
svona lífsglaða og skemmtilega bæði
á okkar heimili og þínu. Aldrei bar-
lómur, bara endalaus hlýja og ást. Svo
er það nú stubburinn okkar sem fór
beina leið af fæðingardeildinni á elli-
heimilið til að hitta þig, það verður
okkar hlutverk að halda minningu
þinni á lofti fyrir honum og passa upp
á púðann glæsilega sem þú færðir
honum nú um jólin.
Elsku amma mín, það væri mín
mesta lífsgæfa ef mér auðnaðist að
gefa mínum ófæddu barnabörnum þó
ekki væri nema helminginn af visku
þeirri og hlýju sem þú hefur fært mér,
fjölskyldu minni og vinum.
Ástar- og saknaðarkveðja, elsku
Imb’amma mín.
Ingvar.
Kæra systir. Mig langar í fáeinum
orðum að þakka þér þá samleið sem
við höfum átt í gegnum lífið. Í Hafn-
arfirði ólumst við systkinin upp. Þar
vorum við umvafin elsku í faðmi kær-
leiksríkra foreldra. Gestagangur var
ætíð mikill og því oft margmenni á
heimilinu.
Aldrei var þó talað um að ekki væri
rúm fyrir alla sem til okkar komu, það
varð bara að hliðra til og allir glaðir
þótt oft hafi verið þröngt.
Svo liðu árin og við stofnuðum eitt
af öðru okkar eigin heimili. Þú fannst
hann Bjössa þinn og börnin fæddust.
Þið eignuðust fjögur börn, en
misstuð eitt fljótt eftir fæðingu. Þau
sem kveðja þig í dag eru Elínborg,
Elías Már og Anna Björg. Allt mikið
gæðafólk eins og þið foreldrarnir.
Þegar börnin voru ung þurftu hús-
bændurnir oft að vera frá heimilunum
vegna vinnu, Bjössi úti á sjó og Helgi
oft á tíðum við vinnu úti á landi.
Á þessum árum leitaði ég oft til þín,
Imba mín. Það má segja að ég og
börnin mín höfum búið með annan
fótinn heima hjá ykkur á meðan þeir
voru ekki heima. Þá var oft glatt á
hjalla hjá okkur systrum og börnum
okkar. Mikið spilað og spjallað.
Bjössi kvaddi okkur árið 1981 og
veit ég, Imba mín, að það var þér
mjög erfitt.
En þú hélst ótrauð áfram veginn og
tókst á við áfallið af æðruleysi.
Nú seinni árin hefur þú svo dvalið á
Hrafnistu í Hafnarfirði. Eftir að ég
flutti á Hraunvanginn hef ég stundum
labbað yfir til þín á kvöldin og við átt
saman góðar stundir. Spjallað saman
um liðnar stundir og fengið fréttir af
börnum, barnabörnum og barna-
barnabörnum.
Þú geislaðir af góðmennsku og
hafðir svo góða nærveru. Þú varst
minn trúnaðarvinur og aldrei nokk-
urn tíma hefur styggðaryrði fallið
okkar á milli né skugga á borið á okk-
ar vináttu.
Þegar þú kvaddir okkur nú í byrjun
febrúar veit ég að þú varst sátt við að
fara. Þú varst búin að vera svo veik.
Nú er þjáningum þínum lokið og
þér líður vel hjá honum Bjössa þínum
og þeim sem á undan eru farnir.
Við kveðjum þig, Imba mín, með
kærri þökk fyrir allt.
Kæru Elma, Elli, Anna Björg og
fjölskyldur, við Helgi og fjölskylda
okkar vottum ykkur dýpstu samúð
okkar.
Minningin um elskulega móður,
ömmu og langömmu lifir með ykkur
öllum.
Hera systir.
INGIBJÖRG JÓNA
GUÐJÓNSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Ingi-
björgu Guðjónsdóttur bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Halldóra Ósk-
arsdóttir og Sigrún Böðvarsdóttir.
✝ Oddur J. Hall-dórsson fæddist á
Grund í Súðavík 23.
október 1931. Hann
lést á Landspítalan-
um í Fossvogi að
kvöldi 28. janúar síð-
astliðins. Foreldrar
hans voru Hallfríður
Jóhannesdóttir, f.
10.9. 1903, d. 11.10.
1988, og Halldór
Halldórsson, f. 1.6.
1869, d. 11.4. 1932.
Fósturforeldrar hans
voru Þorlákur Guð-
mundsson, „Hrefnu-
Láki“, og Margrét Sæmundsdóttir
á Saurum í Súðavík. Albróðir Odds
er Halldór Ingi, f. 6.3. 1930, og
systkini Odds sammæðra eru
Sverrir Sveinsson, f. 26.4. 1924, d.
12.11. 1996, Sóley Sveinsdóttir, f.
18.3. 1927, Birna Sigurðardóttir, f.
21.6. 1940, Jón Sigurðsson, f. 11.8.
1943, og Sigrún Sigurðardóttir, f.
1.7. 1944. Fóstursystkini Odds voru
Margrét, Karl Lúðvík og Kristján
Þorláksbörn. Oddur kvæntist
Seinni kona Rafns er Gerður Jóels-
dóttir, f. 27.7. 1963, dóttir þeirra er
Svandís, f. 4.8. 2002. Fyrir á Gerður
soninn Matthías Davíðsson, f. 22.6.
1992. 3) Halldór Örn, f. 3.7. 1964.
Oddur fór fyrst til sjós með fóstra
sínum og bræðrum og síðar á öðr-
um bátum frá Súðavík. Frá 1950–
1969 var hann á bátum Hvals hf.
undir skipsstjórn Kristjáns Þor-
lákssonar og á vertíðum 1954–1969
frá Hafnarfirði á bátunum Vonar-
stjörnu, Hafnfirðingi og Blíðfara,
mestmegnis með vini sínum Sveini
Sigurjónssyni. Árið 1969 slasast
Oddur og voru það lok sjómennsku
hans að frátalinni hvalatalningu á
skipum Hafrannsóknastofnunar Ís-
lands. Eftir að sjómennsku lauk
vann hann í Hafnarfirði, við upp-
byggingu álvers, hjá Vilhjálmi
Sveinssyni en lengst af hjá Berki hf.
Árið 1995 slasast Oddur aftur og
varð þá óvinnufær. Oddur og Svana
bjuggu allan sinn búskap í Hafnar-
firði. Fyrst á Ölduslóð 1 og svo síðar
á Smyrlahrauni 7. Eftir fráfall
Svönu bjó Oddur ásamt syni sínum
Halldóri á Smyrlahrauni 7 og síðar
á Suðurbraut 28. Oddur bjó á dval-
arheimili Hrafnistu frá árinu 2000
til dánardægurs.
Útför Odds verður gerð frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
27.11. 1954 Svanlaugu
Unu Jóhönnu Jóns-
dóttur frá Kleifum í
Kaldbaksvík á Strönd-
um, f. 27.10. 1930, d.
1.10. 1979. Hún var
dóttir hjónanna Jóns
Jósteins Guðmunds-
sonar, bónda á Kleif-
um, og Margrétar
Sumarlínu Kristjáns-
dóttur. Synir Odds og
Svanlaugar eru: 1)
Þorlákur, f. 9.8. 1955,
kvæntur Jónu Birnu
Harðardóttur, f. 15.3.
1955. Börn þeirra eru:
Oddný Svana, f. 30.5. 1979, sonur
hennar er Aron Leó Brynjólfsson, f.
23.1. 2002, og Anna Lovísa, f. 11.1.
1990. Fyrir á Jóna Hörð Svanlaugs-
son, f. 9.8. 1976, kvæntur Elzbieta
Sajkowska, f. 16.11. 1978, sonur
þeirra er Daniel Þór Harðarson, f.
21.5. 2001. 2) Rafn Svanur, f. 31.3.
1959, kvæntist Ástu Eyjólfsdóttur,
f. 20.6. 1961, synir þeirra eru: Atli,
f. 15.7. 1982, Tryggvi, f. 10.11. 1983,
og Ísak, f. 20.4. 1992. Þau skildu.
Það kemur fyrir á lífsleið hverrar
manneskju að staldra við og hugsa til
baka, hversu gamall sem maður er, og
þessa dagana hef ég gjört mikið af því
við fráfall föður míns. Það koma ekk-
ert nema ljúfar minningar um
bernsku- og unglingsárin, pabbi á sjó
sumar og vetur og mamma ein með
okkur bræður. En alltaf þegar þú
komst heim fannst okkur jafn skrítið
að sjá mömmu knúsa og kyssa þenn-
an skeggjaða mann, svo reyndi hann
að faðma okkur en við snerum undan
því við áttum fallegasta pabba í heimi,
en ekki þennan skeggjaða kall.
Mamma að kyssa og faðma kallinn,
pabbi fengi sko að frétta þetta, því
hann átti allan trúnað okkar, hann
rakaði skeggið og sannleikurinn kom í
ljós, þvílíkur léttir og málbeinið losn-
aði og pabbi fangaði alla athyglisþörf
strákanna sinna.
Pabbi var í augum okkar ofurmaður
því hann veiddi hvali á sumrin með
Kristjáni Þorláks fósturbróður sínum
á skipum Hvals en ekki bara fisk eins
og feður annarra sjómannabarna. En
hann veiddi líka mikið af fiski á veturna
með Sveini Sigurjóns vini sínum, þá
voru sjómenn frjálsir menn en ekki
þrælar kvótaeigenda. Pabbi slasaðist
1968 og var klippt á sjómannsferil hans
að undanskilinni hvalatalningu á veg-
um Hafrannsóknar. Mamma fékk
hann í land, þvílík hamingja og dreng-
irnir nutu til fullnustu handleiðslu hans
til framtíðar til gæfu og gjörvuleiks
með tilstyrk móður okkar, mannúð og
mildi að leiðarljósi þar sem allir væru
jafnir til orðs og æðis. Við vorum
minntir á að rætur okkar lægju fyrir
vestan í Súðavík þar byggi bara gott
fólk. Fósturfjölskylda pabba, þau báru
hann á höndum sér að hans sögn. Stór-
fjölskylda mömmu var af Ströndum.
Mesta áfall pabba varð árið 1979 er
mamma lést aðeins 48 ára hann varð
aldrei samur á eftir. Þau voru ekki
bara hjón, heldur bestu vinir hvort
annars.
Pabbi tók þátt í lífshlaupi og vænt-
ingum drengja sinna, giftingum, fæð-
ingum barnabarna, hann eignaðist 8
afabörn og langafastráka og tengda-
dætur voru honum sem dætur. Hann
eignaðist aldrei óvini, bara vini,
tryggð hans við samferðamenn og
vinnuveitendur var aldrei brugðið.
Nú hefur þú lagt upp í þína hinstu
ferð, þín er vænst á æðri stöðum þar
sem góðvild er við völd, ástin þín eina
tekur þig í faðm sinn, leggur höfuð
sitt við brjóst þitt, sameinuð á ný um
alla eilífð siglandi á himinfleyjum.
Við Jóna Birna og börnin okkar
þökkum þér fyrir að vera til.
Þinn sonur
Þorlákur.
Ertu þá farin, ertu þá farin frá mér?
Hvar ertu núna, hvert liggur mín leið?
(Skítamórall.)
Elsku pabbi, mér er spurn en þó
ekki. Ég tel, veit og vil trúa að þú sért
á leið yfir á annað tilverustig, þar sem
mamma og annað gott fólk bíður þín
og tekur vel á móti þér.
Eitt er víst að þú þarft ekki að
svara þar fyrir eitt né neitt í lifanda
lífi, eins hjartahlýr og kær sem þú
varst. Ég fullyrði það að lífið á þessari
jörðu væri öðruvísi og betra ef allir
væru eins og þú.
Það hvað við vorum alltaf nánir og
samrýndir kann að skýrast af því
hvað mér lá mikið á að komast inn í líf
ykkar mömmu. Ekki gafst tími til
annars en þið, foreldrar góðir, yrðuð
að klára þetta ferli tvö ein og pabbi,
tókst þú á móti mér í þennan heim.
Það að fá að alast upp við ástríki
ykkar og umhyggju er ómetanlegt. Þið
mamma voruð einstök. Kærleikur ykk-
ar á milli var svo mikill, að það var auð-
séð að þið dáðuð andardrátt hvort ann-
ars. Ég veit að ég get mælt fyrir munn
okkar bræðra að þið voruð okkur ekki
bara góðir foreldrar, heldur líka okkar
bestu trúnaðarvinir. Það var oft margt
um manninn heima hjá okkur, þótt
plássið væri ekki mikið. Fólk hafði á
orði að alltaf væri pláss hjá Oddi og
Svönu. Er þetta lýsandi fyrir ykkur,
kæru foreldrar. Pabbi, það er margs að
minnast þegar maður lítur yfir farinn
veg. Samræður og sögustundir yfir
kaffibolla í eldhúsinu heima á Smyrla-
hrauninu. Þar fóruð þið Sverrir bróðir
þinn sálugi oft á kostum. Eru það mér
ógleymanlegar stundir.
Það var oft merkilegt, gott og gam-
an að fylgjast með tilraunum þínum
við matargerð. Eins og þegar þú sett-
ir á borð fyrir okkur hinar ýmsu lita-
tegundir af skyri. Þá hafðir þú farið á
flug með matarliti. Skrítið, en við
bræðurnir töldum okkur finna annað
og betra bragð af skyrinu.
Mér eru ofarlega í huga gönguferð-
ir okkar niður á höfn. Sérstaklega er
mér minnisstætt eitt skiptið þegar þú
fylltir vasa þína af pokum. Mér var
spurn í huga. Viti menn, þetta var
upphafið að einni af þínum mörgu til-
raunum í matargerð. Þegar niður að
höfn var komið, þá var stokkið um
borð í einn loðnubátinn, þar sem við
fengum að tína loðnu í poka. Ekki
vissi ég hvað í vændum var. Jú, eftir
spjall við skipverja var farið heim í
eldhús. Þú tókst til við að útbúa þessa
fínu máltíð, án þess að hafa nokkra
uppskrift til að styðjast við. Vonandi
dett ég einhvern tímann í þennan gír.
Ef mér tekst eitthvað í líkingu við þig,
þá yrði ég stoltur af.
En elsku pabbi, nú er tilvist þinni og
leiðsögn lokið hérna megin. Mamma
bíður þín með útbreiddan faðm og bros
á vör. Nú er það okkar bræðra að hafa
ljós, kærleika og tilsögn ykkar að leið-
arljósi. Megir þú, pabbi minn, fá góðan
byr yfir alheimshaf. Bið að heilsa
mömmu. Hafið þið ekki áhyggjur af
Halldóri, því við bræður munum fylgj-
ast vel hver með öðrum.
Við sjáumst síðar, kæru vinir og
foreldrar. Ykkar sonur
Rafn Svanur.
ODDUR J.
HALLDÓRSSON
 Fleiri minningargreinar um Odd
J. Halldórsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Höfundar eru: Ásta, Oddný Svana,
Atli, Tryggvi og Svana, Aron Leó,
Anna Lovísa og Sveinn.