Morgunblaðið - 06.05.2005, Blaðsíða 36

TIL AÐ ná í skottið á prestinum svo-
kallaða, sem talaði í útvarpinu á
sunnudaginn, sendi ég hér með opið
bréf til Fríkirkjusafnaðarins, þar sem
ég geng út frá, að hann sé ábyrgur
fyrir prestinum, sem er svo andlit frí-
kirkjunnar út á við.
Ég vil lýsa vanþóknun minni á orð-
um prests um Páfagarð og kaþólska
trú.
Heldur hann í alvöru að orð hans
séu Kristi þóknanleg?
Hann er greinilega svo upptekinn
af flísinni í auga bróður síns, sem í
þessu tilfelli er stærsti söfnuður krist-
inna manna, að honum yfirsést bjálk-
inn í eigin auga.
Og hvaðan kemur honum yfirleitt
vald til að gagnrýna og lítilsvirða aðr-
ar kirkjudeildir?
Hvað varð um boðorðið um að
dæma ekki, svo þér verðið ekki
dæmdir?
Það er enginn einkauppfinning
kaþólsku kirkjunnar að nota skírlífi til
að komast í nánara samband við sjálf-
an sig, sem er auðvitað forsenda fyrir
því að komast betra samband við al-
mættið. Þetta hefur verið notað frá
aldaöðli, meðal mismunandi menning-
arhópa, á öllum tímum.
Ef guðfræðimenntaður maður veit
þetta ekki, þá er það vegna þess að
hann vill ekki vita það.
Og Kristur bauð lærisveinum sín-
um að yfirgefa fjölskyldur sínar og
heimili, til að fylgja honum og þegar
upp er staðið verður orðum ritning-
arinnar ekki breytt. Á síðustu öld öðl-
aðist Rómarkirkjan það sjálfstæði,
sem tryggir að hún þarf hvorki að
beygja sig undir kóng né prest, sem
betur fer. Guði sé lof, fyrir að kaþ-
ólska kirkjan heldur áfram að vera sá
klettur, sem kristileg hugmyndafræði
er byggð á og kaþólikkar viðurkenna
og virða, lofa og prísa í síbreytilegum
heimi ringulreiðar og óvissu, þar sem
dansinn snýst um gullkálfinn og
Mammon er í aðalhlutverki.
Jafnrétti kynjanna er heldur ekki
fólgið í að gera mannskepnuna kyn-
lausa, því kona verður aldrei faðir, í
hefðbundinni merkingu þess orðs og
það er í kaþólskunni sem kveneðlið og
móðurhlutverkið hefur fengið verð-
skuldaðan sess.
Og hvernig er kaþólska kirkjan
ábyrg fyrir útbreiðslu alnæmis? Mað-
ur, líttu þér nær!
Þeir sem fylla alnæmis-áhættuhóp-
inn eru ekki sérlega hallir undir kenn-
ingar kaþólskunnar um kynlíf eða 6.
boðorðið yfirleitt. Og guð gaf okkur jú,
þennan margrómaða frjálsa vilja, svo
að þegar á hólminn er komið er hver
ábyrgur fyrir sínu kynlífi og fáránlegt
af manni, sem aukinheldur vill kalla
sig sálusorgara, að gera kaþólska trú
að einhverjum syndasel og smokka-
löggu í því máli.
Fríkirkjuprestur ætti að hugleiða
rót vandans og reyna að bæta ögn
þennan heim í stað þess að ala á tor-
tryggni og sundurlyndi.
Sá sem talar um og túlkar trú ann-
arra af viðlíka guðleysi og fríkirkju-
prestur gerði á sunnudaginn, hefur
enga sjálfur.
En þar sem ég tel mér ekki endilega
skylt að kristna fríkirkjuprestinn, ætla
ég að láta þetta nægja að sinni.
Og sem kristin manneskja skal ég
fyrirgefa honum, á þeirri forsendu að
hann viti ekki hvað hann geri.
Í Guðs friði.
ÁRNÝ BIRNA
HILMARSDÓTTIR,
Cedervej 6, Danmörku.
„Sælir eru
friðflytjendur“
Frá Árnýju Birnu Hilmarsdóttur:
36 FÖSTUDAGUR 6. MAÍ 2005 MORGUNBLAÐIÐ
UMRÆÐAN
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
SEM áskrifendur að ADSL-
þjónustu Og Vodafone í nokkur ár
kynntumst við hjónin þeirri lélegu
nettengingu sem fyrirtækið býður,
slöku þjónustu og metnaðarleysi
starfsmanna. Við höfum nú
„brotist út“ og fengið nettengingu
hjá öðru fyrirtæki sem lofar góðu!
Þar sem samskiptin við Og
Vodafone hafa verið okkur mjög
lærdómsrík má ég til með að deila
þeirri reynslu með lesendum. Sú
skemmtilega tilviljun á sér stað að
ég sit nú á vorönn námskeið við
HÍ sem heitir Markaðsfærsla
þjónustu. Það væri kannski ekki í
frásögur færandi ef ég hefði ekki
einnig á sama tíma upplifað jafn
lélega þjónustu og hjá Og Voda-
fone. Má segja að þessi reynsla
mín komi til með að nýtast á
tvennan hátt. Í fyrsta lagi mun ég
ekki standa á gati í vorprófi nám-
skeiðsins ef spurt verður í hverju
léleg frammistaða þjónustufyr-
irtækja felst og í öðru lagi mun ég
aldrei aftur kaupa þjónustu Og
Vodafone fái ég nokkru um það
ráðið.
Forsaga málsins er sú að við
höfum verið með ADSL-tengingu
hjá Og Vodafone í tæp þrjú ár en
sl. sex mánuði hefur nettengingin
verið mjög léleg og oft alls engin.
Dag eftir dag höfum við lent í því
að ná ekki nettengingu sem er
mjög bagalegt þar sem ég þarf að
nota netið daglega í námi mínu.
Við hringdum dag eftir dag í net-
hjálp Og Vodafone og fengum þar
ágæta aðstoð svo langt sem hún
náði hverju sinni en aldrei var
málið leyst í eitt skipti fyrir öll.
Okkur var ítrekað lofað að haft
yrði samband við okkur og menn
kæmu á staðinn til að finna út úr
vandanum en aldrei var því fylgt
eftir. Fyrir u.þ.b. tveimur mán-
uðum fengum við annað „modem“
og „router“ í von um að ástandið
myndi lagast en svo varð ekki.
Eftir nokkrar vikur í viðbót við
óbreytt ástand, endalausar sím-
hringingar í nethjálpina og óskir
um úrlausnir gáfumst við end-
anlega upp og fórum fram á að
losna frá samningi enda hann ekki
uppfylltur af hálfu fyrirtækisins.
Við vorum langþreytt á ástand-
inu og hissa á metnaðarleysi og lé-
legri þjónustu svo við brugðum á
það ráð að skrifa bréf þar sem við
fórum fram á riftun samnings auk
þess sem við tókum fram ástæð-
urnar fyrir því. Fórum við jafn-
framt fram á endurgreiðslu á
áskriftargjaldi sl. sex mánaða þar
sem við höfðum engan veginn
fengið þá þjónustu sem við borg-
uðum fyrir, fyrir utan þau óþæg-
indi, tímasóun og símakostnað
sem ástandið hafði valdið okkur.
Við áttum von á að bréfið myndi
vekja einhvern ábyrgan til um-
hugsunar enda eru þeir við-
skiptavinir sem kvarta að gefa
fyrirtækjum kost á að bæta ráð
sitt.
Þegar starfsmaður Og Vodafone
tók á móti bréfinu sagði hann:
„Viljiði að þessu sé svarað?“ Hálf-
hlægileg spurning að okkar mati
en því miður var okkur ekki hlát-
ur í huga á þeirri stundu. Í fyrsta
skipti í margar vikur stóð ekki á
viðbrögðum því seinna sama dag
var lokað á nettenginguna hjá
okkur (án þess að haft væri sam-
band við okkur að sjálfsögðu).
Skýringin sem við fengum á því
(þegar við höfðum samband við
fyrirtækið) var sú að þar sem við
óskuðum eftir að rifta samningi án
frekari málalenginga var það gert
á stundinni. Þar fengum við loks-
ins það sem við báðum um, en
fengum ekkert meira, hvorki end-
urgreiðsluna sem við fórum fram
á né afsökunarbeiðni.
Af þessu tilefni langar mig að
deila hluta af markaðsfræðinni
sem ég hef lært í vetur með
starfsfólki Og Vodafone. Nefni ég
hér þrjú atriði sem Kotler vill
meina að viðskiptavinir séu í raun
að segja með kvörtunum sínum:
 Ef þú sýnir að þér er ekki sama
um mig þá er hægt að ná mér
góðum aftur. Og jafnvel þótt ég
sé að hóta að koma aldrei aftur,
þá væri ég ekki að láta þig vita
ef mér væri alveg sama. Þá
myndi ég bara leita annað.
 Ég er fulltrúi annarra við-
skiptavina líka! Ef ég er
óánægður máttu vera viss um
að fleiri eru það. Þú ættir í
raun að þakka mér fyrir að láta
þig vita því þeir sem ekki hafa
látið þig vita af óánægju sinni
eru þegar farnir annað.
 Ég er að benda á það sem er að
í ferlinu hjá þér. Líttu á mig
sem reykskynjara! Eitthvað
slæmt er að gerast sem þarfn-
ast endurskoðunar svo drífðu
þig í að athuga málið.
Talið er að 91% líkur séu á að
óánægður viðskiptavinur versli
ekki aftur við fyrirtæki ef ekkert
er að gert. Þar sem ekkert var
gert til að reyna að leysa úr okkar
málum eru samkvæmt þessum
fræðum aðeins 9% líkur á að við
verslum aftur við Og Vodafone
sem við teljum reyndar bjartsýni.
Að lokum má geta þess að á þeim
mánuði sem við höfum verið með
þjónustu hjá öðru fyrirtæki höfum
við aldrei misst nettenginguna.
RAGNHEIÐUR K.
JÓHANNESDÓTTIR,
nemi í HÍ.
Metnaðarleysi OgVodafone
Frá Ragnheiði K. Jóhannesdóttur:
AÐ GEFNU tilefni langar undirrit-
aðan til að birta hér bréf sem hann
sendi Tryggingastofnun Ríkisins þ.
10.12. 2004.
„Ég undirritaður er alls ekki sáttur
við þann bakreikning, sem við hjónin
fengum frá T.R. Þessa skerðingu má
eflaust rekja beint til ritlauna er ég
fékk árið 2003, en sem venjulegur rík-
isborgari krefst ég þess að fá að njóta
sömu réttinda og fyrrverandi for-
sætisráðherra Davíð Oddsson, en lög-
um samkvæmt er hann undanþeginn
öllum skattaálögum og hverskyns
skerðingum vegna ritlauna. Eigum
við ekki öll að vera jöfn gagnvart lög-
um landsins?“
Í svarbréfi frá T.R. dagsett þ.
03.03.2005 stendur m.a. „Ekki var
unnt að taka athugasemdirnar til
greina“ og ennfremur þetta. „Trygg-
ingastofnun er ekki heimilt að ganga
gegn skýrum ákvæðum varðandi
tekjuskerðingu bóta, hvað sem líður
fríðindum sem einstaklingum eða
hópum kunna að vera veitt með öðr-
um lögum“.
Sem hugsanlegan mótleik gegn
þessum dræmu undirtektum T.R.
hefur jafnvel hvarflað að mér að
senda ríkinu eða réttara sagt fjár-
málaráðherra, fyrir þess hönd, bak-
reikning frá einkaskóla mínum, þ.e.
Málaskóla Hall-
dórs, er ég hef
rekið áratugum
saman án nokk-
urra opinberra
styrkja sem mér
skilst að flestir ef
ekki allir einka-
skólar hér á landi
séu nú aðnjót-
andi. Vel á
minnst, þeim sem
hér heldur á
penna hefur lengi verið það mikil ráð-
gáta hvernig sjálfstæðir menn og
væntanlega sómakærir, sem þykjast
m.a. vera eldheitir fylgjendur ein-
staklingsframtaks geti verið þekktir
fyrir að vera svona mikið á ríkisspen-
anum eða þá borgarspenanum, en svo
margt er sinnið sem skinnið.
Sumir myndu eflaust segja að full-
seint sé í rassinn gripið og vonlaust sé
fyrir mig að reyna að herja út fé úr
ríkiskassanum eftir allan þennan
tíma og hafa þeir sennilega eitthvað
til síns máls og satt best að segja hef
ég nú alveg skipt um skoðun og verð
því að játa það að endingu að ég
meinti eiginlega ekkert með þessum
bakreikningi, enda stríðir það al-
gjörlega gegn minni samvisku. Hins
vegar langaði mig í rauninni aðeins til
að leggja mitt litla lóð á vogarskálina
varðandi rekstur einkaskóla.
HALLDÓR
ÞORSTEINSSON,
Rauðalæk 7,
Reykjavík.
Bakreikningur
og þó ekki
Frá Halldóri Þorsteinssyni:
Halldór
Þorsteinsson
NÚ ÞEGAR yfir stendur söluferli á
Símanum koma upp í huga manns
ýmsar minningar frá liðnum starfs-
dögum, en undirritaður starfaði hjá
Landssíma Íslands í yfir fjörutíu ár.
Hver á Símann? Hvernig varð
Síminn að því mikla verðmæti sem
hann er í dag?
Ég álít að það hafi fyrst og síðast
verið starfsfólkið er skapaði það
verðmæti sem hann er í dag, með
þekkingu sinni og þeirri trúmennsku
sem það sýndi þessari stofnun í
gegnum tíðina.
Það hafa vissulega orðið miklar
breytingar á tækni- og þekking-
arsviði í áratugastörfum þessa
starfsfólks og þekkingarbrunni er
starfsfólkið aflaði sér í gegnum árin.
Já og hversu starfsmenn voru aldrei
sérstaklega kröfuharðir í launum
sér til handa, aldrei vorum við ofald-
ir í launum, nema síður væri. Jú við
áttum alltaf að sætta okkur við lægri
laun en gerðist á almennum vinnu-
markaði, af því við höfðum starfs-
öryggi og svo góðan lífeyrissjóð. Þá
skyldum við sætta okkur við lægri
laun.
Síðan er menn taka út sín eft-
irlaun eru þau skattlögð í bak og fyr-
ir, á ósvífnasta hátt er þekkist í
skattlagningu hér á landi. Hvernig
var svo farið með starfsöryggi fólks-
ins? Þeir geta helst svarað því sem
látið hafa af störfum undanfarin ár
vegna allskonar hagræðinga að því
sagt er af yfirmönnum Símans, eftir
að hann var einkavæddur.
Nú á að afhenda einhverjum út-
völdum sem hugsanlega eru þókn-
anlegir því ríkisvaldi sem stjórnar í
dag þessi verðmæti sem eru að
sumra mati um 60 milljarða virði.
Er það ekki almenningur sem á
Símann? Ég hefði haldið það. Hvers
vegna má ekki nota hina gömlu hug-
mynd ritstjóra Morgunblaðsins,
Matthíasar Johannessen, að senda
öllum landsmönnum eignarhlutabréf
í þessu fyrirtæki? Eins og hann
bryddaði á fyrir margt löngu gagn-
vart fiskinum í sjónum í kringum
okkar fallega land. Íslendingar allir
eiga samkvæmt lögum fiskinn í sjón-
um, en hann var síðan afhentur fáum
útvöldum.
Verður það þannig einnig með
Símann, til að fáir einstaklingar geti
grætt meira og meira? Er ekki mál
að linni í þessari einkavinavæðingu
ríkisvaldsins?
Er ekki kominn tími til að lands-
menn almennt veiti þessari rík-
isstjórn rauða spjaldið eins og sagt
er á íþróttamáli. Ég hefði haldið að
löngu væri orðið tímabært að veita
þeim rauða spjaldið og brottvikn-
ingu frá kjötkötlum ríkisvaldsins.
JÓN KR. ÓSKARSSON,
varaþingmaður
Samfylkingar.
Hugleiðingar um sölu Símans
Frá Jóni Kr. Óskarssyni:
NÝLEGA flutti landbúnaðarráð-
herra frumvarp á Alþingi um svo-
kallaða Landbúnaðarstofnun, sem
tekur yfir hlutverk ýmissa smærri
embætta sem tengd eru landbúnaði.
Gert er fyrir að allt að 50 starfsmenn
verði við hina nýju stofnun.
Í umræðum um málið hefur því
verið fleygt, að hinni nýju stofnun
verði fundinn staður á Suðurlandi.
Því ber að fagna sérstaklega, enda
rökrétt að henni verði fundinn staður
í því kjördæmi sem fóstrar stærstu
og öflugustu landbúnaðarhéruð
landsins. Slík staðsetning yrði líka í
fullu samræmi við stefnu ríkis-
stjórnarinnar um fjölgun opinberra
starfa á landsbyggðinni.
Árangur stefnunnar má m.a. sjá í
flutningi stofnana eins og Byggða-
stofnunar, jafnréttisstofu, Land-
mælinga ríkisins, Íbúðalánasjóð að
hluta og nú síðast Fiskistofu út á
land.
Framsóknarmenn í Hveragerði
bjóða slíka stofnun velkomna í
Hveragerði og hér með er skorað á
ríkisstjórnina að íhuga þann kost
gaumgæfilega þegar staðsetning
verður ákveðin.
Í því ljósi er vert að nefna sér-
staklega þá staðreynd að nú þegar er
til staðar við bæjarmörkin stofnun á
sviði landbúnaðar sem á margan hátt
hefur átt undir högg að sækja und-
anfarin ár.
Eftir að Garðyrkjuskólinn að
Reykjum varð hluti af Landbún-
aðarháskóla Íslands hefur ríkt ákveðin
óvissa um framtíð hans og þótt vissu-
lega hafi verið gefin fögur fyrirheit um
framtíð hans undanfarin ár, hafa efnd-
ir látið á sér standa hingað til.
Með staðsetningu nýrrar Land-
búnaðarstofnunar á Reykjum í Ölfusi
yrði staðnum sýnd sú virðing, sem
honum ber sem öflugt þekkingar- og
fræðasetur á sviði landbúnaðar.
SVEINBJÖRN OTTESEN,
formaður atvinnumálanefndar
Hveragerðisbæjar.
Landbúnaðarstofnun að Reykjum
Frá Sveinbirni Ottesen:
smáauglýsingar
mbl.is