Morgunblaðið - 09.10.2005, Blaðsíða 50

50 SUNNUDAGUR 9. OKTÓBER 2005 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
Til sölu VW Passat station,
árg. '99, ekinn 123 þús., álfelgur,
nýjar bremsur, sk. '06. Glæsilegur
bíl. Verð 750 þús. Áhv. 700 þús.
Uppl. í síma 669 1195.
MMC Lancer Sedan, árg. '95,
ekinn 190 þús., sjálfsk., sk. '06,
sumar- og vetrardekk. Verð 175
þúsund. Ath. skipti á ódýrari.
Upplýsingar í síma 690 1433.
Mercedes Benz Sprinter 213
CDI Nýr, sendibíl eða 8 sæta
ESP, ASR, ABS, forhitari með
klukku, samlæsingar, hraðastillir,
rafmagnsspeglar upphitaðir,
dráttarbeisli, útihitamælir.
Kaldasel ehf.,
Dalvegi 16b, 201 Kópavogi,
s. 544 4333 og 820 1071.
MB 190E árgerð '85, ek. 280 þús.
km, sk. '06, vetrardekk og auka
álfelgur fylgja. Sjálfsk.
Verð 160 þús. kr.
Upplýsingar í símum 511 3100
og 695 0495.
Laguna, árgerð 1997 Ekinn 94
þús. Nýskoðaður. Nýleg dekk.
Ásett verð 495 þús.
Upplýsingar í síma 864 2378.
Glæsilegur BMW X5, árg. 2001,
til sölu. Gulllitaður. Hlaðinn
aukahlutum. Uppl. í s. 898 1141.
Frábært eintak af Murano SL -
Dekurbíll Nissan Muraon SL
2003.Ek.50þ. Sannkallaður lúxúsj-
epplingur á frábæru verði. Hiti í
sætum, ljóst leður,s.lúga, 260 hö,
3, 5L, bose græj, o. m. fl.
V. 3.490 þ. S. 899 9090.
Ford F350 King Ranch árg. '05
til sölu. Nýr með leðursætum og
öllum hugsanlegum aukabúnaði,
sérsmíðuðu álloki á palli sem
þolir 6x6 hjól eða 2 4x4 hjól. Litur
Satin grænn. S. 892 4163.
Þjónustuauglýsingar 5691100
Smáauglýsingar 569 1100 www.mbl.is/smaaugl
Dodge Ram 3500 Dually Diesel
'05. Til sölu Dodge Ram 3500
dually cummins diesel 330 hp.
73% hljóðlátari, silfurgrár (nýr),
leður, cd, ryðfr. stigbretti o.m.fl.
Upplýsingar í síma 892 4163 og
ansa@internet.is
TILBOÐ 290.000.- Nissan Micra
LX árg 1997 ekinn 119 þ. álfelgur
- geislaspilari - spoiler - sumar
og vetrardekk fylgja - ný skoðað-
ur - gott eintak í toppstandi og
eyðir litlu.
Upplýsingar í síma 897 7166
✝ Friðrik Th. Ing-þórsson var
fæddur á Óspaks-
stöðum í Hrútafirði
1. september 1918.
Hann lést á blóð-
lækningadeild LSH
við Hringbraut 16.
september síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru hjónin Hall-
bera Þórðardóttir
húsfreyja, f. 1.1.
1882, d. 12.10. 1971,
og Ingþór Björns-
son, bóndi á Óspaks-
stöðum, f. 9.5. 1878, d. 18.11. 1934.
Systkini Friðriks er upp komust
voru: Hjörtur Georg, f. 22.3. 1901,
d. 8.4. 1962; Þórður, f. 5.2. 1904, d.
24.3. 1995; Ólafur Valdimar, f.
26.10. 1906, d. 31.12. 1976; Bjarn-
heiður, f. 18.6. 1908, d. 19.10.
1987; Sigríður, f. 24.2. 1910, d.
26.12. 1997; Björg, f. 4.7. 1914, d.
25.12. 1994. Eftirlifandi er Sigur-
rós, f. 31.8. 1917. Uppeldisbræður
Friðriks eru Stefán Jónsson, f.
14.1. 1923, d. 3.4.
2003, og Hallfreður
Örn Eiríksson, f.
28.12. 1932, d. 17.7.
2005.
Eftirlifandi maki
Friðriks er Lára V.
Vilhelmsdóttir, f.
27.7. 1919. Börn
þeirra eru Ingþór,
kvæntur Margréti
Tryggvadóttur og
eiga þau tvö börn og
tvö barnabörn, og
Hallbera, gift
Ágústi Á. Þórhalls-
syni og eiga þau þrjú börn og fjög-
ur barnabörn.
Friðrik lærði klæðskeraiðn og
vann við sitt fag á ýmsum stöðum
til ársins 1978. Þá tók hann við
starfi húsvarðar í íbúðum aldr-
aðra í Lönguhlíð 3 og vann hann
þar til ársins 1989 er hann lét af
störfum.
Útför Friðriks var gerð frá
Fossvogskirkju fimmtudaginn 29.
september.
Mig langar til að minnast tengda-
föður míns Friðriks Ingþórssonar
sem lést 16. september og var jarð-
settur 29. september síðastliðinn.
Það var árið 1972 sem fundum okk-
ar bar fyrst saman. Það var þegar ég
kom í fyrsta sinn á heimili Friðriks og
Láru í fylgd Höllu, dóttur þeirra.
Mér var strax tekið vel og varð Há-
túnið mitt annað heimili næstu árin á
eftir.
Friðrik var vandaður maður. Hann
var mikill bókamaður og lagði metn-
að sinn í að eiga gott safn bóka og
stunda lestur góðra bóka. Hann
eyddi mörgum stundum við að skrá
þær og merkja. Þá batt hann margar
þeirra inn sjálfur.
Ættfræði sýndi Friðrik einnig
mikinn áhuga. Sat hann mörgum
stundum á Landsbókasafninu, og
viðaði að sér upplýsingum, aðallega
um forfeður og ættingja úr kirkju-
bókum. Þetta varð til þess að hann
réðst í útgáfu á ættartali um afkom-
endur langafa síns Gunnlaugs
Björnssonar. Mér er minnisstætt í
þessu sambandi þegar Friðrik til-
kynnti mér, stuttu eftir að ég og
Halla kynntumst að við værum skyld.
Hafði maður á þeim árum lítinn
áhuga á slíku, og þótti alger óþarfi að
vera að grufla í ættartölum og slíku.
Síðar vaknaði þó áhuginn og eftir að
„Íslendingabók“ varð aðgengileg á
netinu fyrir almenning, kom það oft
fyrir að við vorum að athuga skyld-
leika, fæðingardaga og dánardaga
ættmenna okkar.
Friðrik hafði einnig mikinn áhuga
á hannyrðum svo sem útsaumi. Ég
minnist enn þegar ég rak augun í fal-
legan sófa sem var þar á heimili
þeirra Friðriks og Láru, og var með
útsaumsáklæði. Ekki varð undrunin
minni þegar mér var sagt að Friðrik
hefði sjálfur saumað út sófann. En
þannig var Friðrik, hagur til handa,
hvort sem um var að ræða útsaum
eða bókband.
Friðrik var einstaklega barngóður
maður og reyndist börnum okkar
hinn besti afi. Lestur sagna, ævin-
týra, ljóða og þulna stytti marga
stundina þegar börnin dvöldu hjá afa
og ömmu, sem var ósjaldan. Hann
lagði einnig mikið upp úr að börnin
lærðu og fengju skilning á því sem
hann fræddi þau um. Þegar svo lang-
afabörnin litu dagsins ljós hvert af
öðru, var alltaf gott að setjast á hné
langafa og hlusta á sögur eða ljóð.
Gjafmildi var einn af mögum góð-
um kostum Friðriks. Hann lagði lítið
upp úr að safna veraldlegum auði.
Væri þröngt í búi hjá hans fólki var
hann ætíð boðinn og búinn að hjálpa
og gerði það með mikilli gleði.
Friðrik lærði klæðskeraiðn og
starfaði við ýmis fataframleiðslufyr-
irtæki fyrri hluta ævi sinnar, en 1978
skipti hann um starfsvettvang og
gerðist forstöðumaður/húsvörður á
heimili aldraðra við Lönguhlíð þegar
það var stofnað. Þetta starf hentaði
honum mjög vel, og var samvisku-
semi í hávegum höfð. Var hann alltaf
boðinn og búinn að sinna íbúunum,
hvort um var að ræða að nóttu eða
degi. Hann átti góð ár í Lönguhlíð og
átti gott samband bæði við íbúa húss-
ins og starfsmenn heimilisins. Börnin
okkar urðu heimagangar í Löngu-
hlíðinni og nutu þau vinsælda afa og
ömmu því íbúar hússins voru þeim
mjög góð alla tíð.
Þegar Friðrik lét af störfum, báru
hann og Lára gæfu til að vera við
góða heilsu. Þau notuðu því tækifær-
ið og ferðuðust mikið næstu árin.
Fóru þau m.a. til Kína, Rússlands,
allt austur að Kyrrahafi og Ástralíu.
Höfðu þau mikla ánægju af þessum
ferðum, sáu margt og kynntust
mörgu fólki í þeim sem þau hafa hald-
ið sambandi við.
Fyrir þrem árum greindist Friðrik
með illkynjaðan sjúkdóm. Í fyrstu og
lengi vel virtist hann lítil áhrif hafa á
heilsu hans, en sl. sumar ágerðist
sjúkdómurinn, þar til yfir lauk.
Ég kveð tengdaföður minn Friðrik
og þakka honum fyrir allt sem hann
hefur gert fyrir mig, Höllu, börn og
barnabörn í gegnum tíðina.
Hann bar gæfu til að eiga góða eig-
inkonu, samhenta fjölskyldu og
ánægjulegt líf. Er það ekki það sem
flestir sækjast eftir?
Megi minningin um Friðrik Ing-
þórsson lifa.
Ágúst H. Þórhallsson.
Mig langar að minnast tengdaföð-
ur míns með örfáum orðum, orðleng-
ingar voru honum ekki að skapi.
Hann var um marga hluti sérstak-
ur maður; staðfastur, ákveðinn en
samt svo blíður og næmur á tilfinn-
ingar annarra.
Hann var klæðskeri og helgaði
þeirri iðn stærstan hluta ævi sinnar.
Fyrstu kynni mín af honum voru
að sjá hann sitja löngum stundum við
útsaum. Ég hafði aldrei kynnst karl-
manni sem saumaði út og þótti þetta
æði undarleg árátta því mér virtist
hann leggja alla sál sína í þessa iðju.
Við nánari kynni og að sjá afrakst-
urinn öðlaðist ég skilning á listaverk-
um hans. Hann saumaði meðal ann-
ars krosssaumsáklæði á húsgögn
sem munu um ókomna tíð bera vitni
um smekkvísi hans og elju. Hann
lagði metnað í að velja sínar eigin lita-
samsetningar í mynstrunum og þar
kom fram sú listfengi sem honum var
í blóð borin.
Hann var staðfastur vinstri maður
og umræður um stjórnmál gátu held-
ur betur komið blóði hans á hreyf-
ingu. Þessi umræðuhiti vakti mér
furðu allt þar til ég fór að gera mér
grein fyrir að þetta var okkar sam-
eiginlega baráttumál.
Við Ingþór stofnuðum fjölskyldu á
námsárunum og til að létta okkur
róðurinn buðu tengdaforeldra mínir
okkur að búa á heimili sínu. Með ár-
unum hef ég gert mér grein fyrir því
langlundargeði sem þau sýndu í sam-
skiptum við okkur unga fólkið. Þetta
sambýli varð uppaf að vináttu okkar
á milli sem dauðinn einn gat rofið.
Blessuð sé minning tengdaföður
míns.
Margrét Tryggvadóttir.
Með örfáum fátæklegum orðum
langar mig til að kveðja hann afa
minn, Friðrik. Friðrik afa. Það var
mjög erfið og sár kveðjustund sem
við afi deildum í sumar. Ég var á leið
út í nám og við gerðum okkur báðir
grein fyrir því að þetta yrði okkar síð-
asta stund saman. Okkar stund til að
kveðja hvor annan. Þetta var fallegt
síðsumarkvöld í Reykjavík, eins fal-
legt og hægt er að hugsa sér. Við sát-
um lengi og spjölluðum. Ég man hins
vegar ekki hvað okkur fór á milli. Get
bara ekki munað það. En ég man eft-
ir kveðjustundinni. Svo vel. Hann gaf
mér hringinn sinn, ég kyssti hann,
faðmaði hann að mér og gekk út. Og
þannig var það. Ég var farinn. Afi fór
stuttu seinna. Fyrst um sinn fékk ég
reglulega fréttir af því að heilsu hans
færi hrakandi. Þetta var eitthvað sem
var fyrirséð. Afa hafði hrakað mikið
síðustu ár og svo virtist sem baráttu-
þrekið væri að dvína. Tilhugsunin um
hið óumflýjanlega gerði sársaukann
engu minni. Afi var að deyja. Það var
síðan hlýjan haustdag í Danmörku,
rúmum mánuði eftir að við kvödd-
umst, sem ég fékk fréttirnar að afi
hefði loksins látið staðar numið. Eftir
stutta spítalalegu ákvað afi að halda á
aðra braut. Skyndilega varð kveðju-
stund okkar ennþá dýrmætari.
Það á að taka strákaling
stinga honum ofan í kolabing.
Loka hann úti í landsynning
og láta hann hlaupa allt um kring.
Þessa þulu fór afi með fyrir mig
sem lítið barn og þetta er ein hlýjasta
minning mín úr æsku. Fyndið. Bara
við að rifja upp þessa óhugnanlegu
smáþulu lifna við ljóslifandi atburðir,
staðir og fólk sem tengjast afa á einn
eða annan hátt. Upp í hugann kemur
Langahlíð 3, fullsmíðaður, stórkost-
legur leikvöllur, ævintýrahús fyrir
börn á öllum aldri. Langir gangar,
endalausir krókar og kimar, gróður-
hús með suðrænum plöntum, í stuttu
máli endalaus uppspretta skemmti-
legra uppátækja og leikja. Langahlíð
3 gegndi jafnframt í hjáverkum því
hlutverki að vera dvalarheimili aldr-
aðra. Þar réð afi ríkjum. Hann var
forstöðumaður og ég veit fyrir víst að
hann var ákaflega vel liðinn af öllum í
húsinu. Skemmdar tennur og stút-
fullur sparibaukur lítils drengs var
nægileg staðfesting þess. Ástæðan
var einfaldlega sú að það var ansi erf-
itt að líka illa við afa. Hann hafði ein-
staka nærveru, manni leið vel í návist
hans. Þannig er sumt fólk, hlýjan
streymir að innan og það eitt að um-
gangast veitir manni vellíðan. Þannig
var Friðrik afi og við barnabörnin
nutum góðs af því.
Afi var bókaormur, mikill lestrar-
hestur og eyddi miklum tíma við lest-
ur, og þegar hann las ekki bækur þá
dyttaði hann að þeim, batt þær inn,
lagaði, setti í nýjan búning. Eina bók
áttum við sem uppáhald sameigin-
lega. Við ströndina. Afi, þú sagðir
mér að langamma Hallbera hefði ótt-
ast að heimurinn myndi enda á þann
hátt sem lýst var í þeirri bók. Nú 30
árum seinna vona ég að hún hafi haft
rangt fyrir sér, en mikið afskaplega
fannst mér gaman að tala við þig um
bókina. Í mörg ár töluðum við saman
um þessa bók, hvort þetta gæti gerst,
hvort við værum öll á leið til glötunar.
Og þú lást ekki á skoðun þinni varð-
andi það. Viðhorf afa til þessarar bók-
ar, sem greinir frá lífi og dauða síð-
ustu mannvera á jörðinni eftir
kjarnorkustyrjöld, lýstu honum vel.
Hann taldi að við stæðum á barmi
hengiflugsins og gættum lítið að því
hvert stefndi. Tiltölulega svartsýnn á
að mannveran væri á góðri leið með
að tortíma sjálfri sér í gegndarlausri
gróðafíkn, þar sem mammonsdýrk-
unin og kapítalismi sætu við stýrið,
en jafnframt svo sannfærður um hið
góða í öllu og öllum. Og þrátt fyrir
þessi viðhorf gaf hann alltaf í skyn að
hann hefði miklu meiri trú á kynslóð-
unum sem kæmu til með að taka við.
Það væri í þeirra valdi að breyta því
sem aflaga færi hjá þeim sem ráða í
dag. Dæmigerð lífsskoðun hjá afa,
samofin svartsýni og bjartsýni með
pólitísku ívafi.Og það sem við gátum
rætt um pólitík. Endalausar samræð-
ur um sósíalisma, kommúnisma og
ágæti Ráðstjórnarríkjanna. Friðrik
afi var nokk viss í sinni sök þar. Ég
var ekki alveg jafn sannfærður. En
þrátt fyrir róttækar skoðanir hans,
þá var aldrei neitt offors þegar hann
tjáði sig um þær. Hann var tilbúinn
að hlusta á viðhorf annarra, en það
var ekki þar með sagt að hann væri
sammála þeim. Þvert á móti. En mik-
ið ofboðslega var gaman að tala við
afa um pólitík. Mikið ofboðslega var
gaman að tala við afa um allt milli
himins og jarðar. Nema íþróttir, því í
hvert einasta skipti sem ég reyndi að
koma afa í skilning um hvað íþróttir
gengju út á, kom upp púkinn í hon-
um. Hann hafði agalega gaman af því
að stríða mér á því. „Bíddu nú við, er
staðan 0-0 eða tvö núll (0-0)?“ var vin-
sæl spurning hjá honum auk þess
sem hann undraðist alltaf jafn mikið
á því hvað menn væru að eyða tím-
anum í þessu endalausa tuðrusparki,
í algjöru tilgangsleysi, bara einfald-
lega skildi það ekki. Og ég unni hon-
um þess. Ég unni honum þess svo
innilega og gat jafnvel hlegið að því
þegar vel stóð á.
Það er erfitt að sitja hér einn í út-
löndum, vitandi það að afi sé borinn
til grafar og ég geti ekki verið við-
staddur. En tilhugsunin um okkar
síðustu samverustund linar sársauk-
ann. Kæri afi, ég er viss um að þar
sem þú ert núna eru pönnukökurnar
jafn góðar, bækurnar jafnskemmti-
legar, margar og fjölbreyttar, sam-
ferðamenn þínir jafn áhugaverðir,
spilastokkarnir jafn margir, pólitíkin
jafn spennandi og íþróttirnar jafn
hundleiðinlegar og hérna megin. Ég
vona bara að þú hafir örlítið meiri trú
á yfirvaldinu þarna megin, en þeim
sem hérna ráða.
Elsku afi, hvíldu í friði.
Þórhallur.
FRIÐRIK
INGÞÓRSSON
 Fleiri minningargreinar
um Friðrik Ingþórsson bíða birting-
ar og munu birtast í blaðinu næstu
daga. Höfundar eru: Tinna; Jason;
Atli, Petra, Tjörvi, Embla, Ari og
Íris; Lára Kristjánsdóttir.