Tíminn - 13.06.1972, Síða 7

Þriðjudagur 13. júni 1972.
TÍMINN
7
Hver tollir lengst á staurnum.
1 litlu þorpi, sem heitir
Roelofarendsveen og er i Suður-
Hollandi fer fram á hverju ári
keppni um það, hver getur húkt
lengst á staur úti i miðju vatni.
Siðast þegar þessi keppni fór
fram, tileinkuðu þátttakendurn-
ir hana baráttunni gegn meng-
un. Ekki er hægt að segja, að
það hafi verið að ástæðulausu,
þvi t.d. mengun vatns i Hollandi
er ótrúlega mikil. Flestar upp-
sprettur drykkjarvatns Hol-
lendinga eru upphaflega komn-
ar langan veg að allt frá Þýzka-
landi, Frakklandi og Belgiu.
Arnar hafa runnið i gegn um
iðnaðarhéruð, þar sem mengun
er orðin eitt mesta vandamálið.
Já, og eitt af slagorðum kepp-
endanna var: „Hver verður
þyrstur, eftir að hafa hugsað út i
það, að drykkjarvatniö hans
hefur verið drukkið fimm sinn-
um áður en það kemst inn fyrir
varir hans sjálfs?” Heldur
óhugguleg staðreynd, sem við
Islendingar getum varla gert
okkur fulla grein fyrir, enda
megum við vera þakklátir fyrir
okkargóða vatn, þótt mengunar
sé farið að verða vart hér á
landi, þótt ekki sé það i miklum
mæli. En svo við snúum okkur
aftur að keppninni, þá getum
við skýrt frá þvi, að það var
Hannes de Jong, sem fór með
sigur af hólmi. Hann tolldi á
staurnum sinum i 85 klukku-
stundir. En það er þó annar,
sem á heimsmet á þessu sviði,
Bretinn John Stokes, sem árið
1966, sat i 32 daga og 14 klukku-
stundir i körfu ofan á 45 feta há-
um staur i Birmingham. En sé
athugað, hver á metið frá upp-
hafi vega,þá hlýtur það að vera
munkurinn Simon Stylites, sem
var uppi i Sýrlandi á fimmtu
öld. Hann eyddi hvorki meira né
minna en 37 árum lifs sins á 66
feta háum staur, sem var 3 fet i
þvermál. l
Grásleppan gáfnasljóa
Freysteinn Gunnarsson
skólastjóri átti það til að yrkja
neyðarlegar visur. A árunum
fyrir heimsstyrjöldina siðari
orti hann þessa kosningavisu:
Grásleppan veiðist suður með
sjó.
Það sýnir, hvað hún er
gáfnasljó,
að alltaf fiskast þar nægtanóg
i netin á hverjum vetri.
En aðrir fiskar i öðrum sjó
eru vist litlu betri.
Gullfundur í
Ukrainskum grafhaug
Jarðýta á samyrkjubúinu
Ukraina við Dnjepropetrovsk
rakst á gulldjásn, hluta úr
brynju, silfurskálar, gylt föt og
fleira verðmæti i leifum af
gömlum grafhaug. Fornminja-
fræðingar, sem tilkvaddir voru
telja, að gripirnir séu frá þvi
300-400 eftir Krist og gerðir á
Bysans og Svartahafssvæðinu.
★
Land hækkar og lækkar
i Sovétrikjunum.
Svæðakort yfir hreyfingar
jarðskorpunnar i Sovétrikjun-
um hafa verið rannsökuð i
Leningrad. A grundvelli
nákvæmra mælinga hafa
visindamennirnir komizt að
þeirri niðurstöðu, að yfirborð
jarðar sé á stööugri hreyfingu.
Karpatafjöllin hækka um 2 sm á
hverju ári, Krim um 4 sm og
Ukrainusvæðið um 8 sm. Hrað-
ast hækkar þó fjallakeðjan i
Kákasus — rúma 11 sm árlega.
Samtimis sigur bakkiPetjdra-
fljóts, Úral og Suðuraustur-
Karelia.
32 þúsund rúmmetra
timburfloti.
Dráttarbáturinn Kuzma
Minin hefur flutt 32 þúsund
rúmmetra timburflota 300 km
niður fyrir Norra Dvina alla leiö
til Archangelsk. Þetta er fyrsti
stóri timburfioti þessa árs.
Nýir málmfundir
i Kasakstan.
Jarðfræðingar i sovétlýðveid-
inu Kasakstan hafa fundið nýjar
stórar járnnámur. Þær geta
gefiö af sér á ári 40 milljónir
tonna af þakjárni i allt að heila
öld.
A „o 1 i u s k a g a n u m ”
Mangisjlak á austurströnd Kas-
piahafs hafa ennfremur fundizt
ný oliusvæði. Með þessari viðbót
getur lýðveldið aukið oliu-
vinnsluna upp i 30 milljónir
tonna árið 1975, sem þýðir skjót-
ari framþro'un i oliu-
hreinsunariðnaðinum og i efna-
iðnaðinum i Kasakstan.
Allur leir samfrosta
Guðmundur, bróðir Ölafar
skáldkonu Sigurðardóttur á
Hlöðum, bjó um skeið á Sauða-
nesi. Hann var mikill gáfumað-
ur, og komst Þorsteinn Erlings-
son svo að orði um hann, að
„væri mannvit gjaldgengt i
kaupstað, þá væri Guðmundur
einn af þeim, sem gætu meira
lagt inn en presturinn og hálf
sóknin.”
Baldvin skáldi skrifaðist á við
Guðmund og bað hann senda sér
nokkrar stökur i næsta bréfi, þvi
að hagmæltur var Guðmundur.
Guðmundur svaraði á þessa
leið:
„Það er nú þvi miður ekki
hægt i þetta sinn, Baldvin minn
góður, þvi að nú er allur leir
frosinn á Sauðanesi.”
ólíkt hlutskipti.
Séra Sigfús Finnsson i Hof-
teigi var hispurslaus maður.
Hann kom úr kirkju frá messu-
gerð á sólbjörtum sunnudegi og
sá þá, að bróðir hans á Skeggja-
stöðum handan Jökulsár var að
binda og reiða hey i garð. Við
þessa sjón brá presti. Hvessti
hann augun yfir ána og hreytti
út úr sér:
,,0-já, Gvendur bróöir að
bjarga sér, en ég stend i þessum
andskota.”
,,Þeir skilja það
fyrir sunnan"
Jón á Akri og Hafsteinn á
Gunnsteinsstöðum voru i fram-
boöi i Austur-Húnavatnssýslu
og hart barizt. 1 Langadal var
maður að nafni ölafur Bjarnar-
son, handgenginn séra Gunnari
Arnasyni, sem þá var prestur á
Æsustöðum. Að kosningunni
lokinni lét Ólafur svo um mælt
við kunningjana, að sér heföi
heldur skilizt á séra Gunnari að
hann vildi fá Hafstein á þing.
„Af gömlum vana”, sagði
hann, „setti ég þó litinn kross
við Jón, en miklu stærri kross
við Hafstein. Þeir hljóta aö
skilja það fyrir sunnan”.
„Éta má það"
Jón umboðsmaður i Suður-Vik
var nýtinn, þótt veglundar-
maður væri. Eitt sinn rak á
fjöru hans hvalbrot, þvælt og
úldið. Þó var það hirt, flutt heim
og soðið af þvi til reynslu. Held-
ur var ókræsileg lyktin úr pott-
inum, og óaði Guðlaugu hús-
freyju við að bjóða fólki þetta.
Leitaði hún úrskurðar bónda
sins um það, hvað gera skyldi.
Jón skar sér nú bita af hvaln-
um og stakk upp i sig, en hrækti
fljótt út úr sér aftur.
„Ekki er það gott”, sagði
hann, „en é.ta má það.”
Hreinsitæki koma i
veg fyrir mengun.
Hinn frægi oliuborunar „bær”
i Kaspiahafi, sem myndaður er
af mörgum borpöllum, er hvila
á stólpum, sem reknir eru niður
i hafsbotninn, hefur fengið mjög
afkastamikil hreinsitæki, er
fjarlægja óhreinindi úr 10 þús-
und rúmmetrum vatns á sólar-
hring. Tækin hreinsa vatn þaö,
sem kemur upp með oliunni við
borunina. Þegar vatnið hefur
verið hreinsað, er það aftur leitt
til botns. Tækin geta einnig
hreinsað oliubátana, sem áður
fyrr losuðu kjölvatnið i s.jóinn,
er þeir lágu viö bryggju. Stuðlar
þetta allt að þvi að gera sjóinn
hreinni á þessum slóðum.