Fréttablaðið - 30.04.2004, Qupperneq 35

Er fánaberi frelsis-
flokksins að breytast
í kyndilbera sósíalismans?“
Við hvetjum lesendur til að senda okkur
línu og segja skoðun sína á fréttum
blaðsins, viðhorfum sem birtast í blaðinu
eða leggja orð í belg um málefni líðandi
stundar. Bréf skulu vera stutt og gagnorð,
50–200 orð að lengd. Ritsjórn áskilur sér
rétt til að stytta aðsent efni.
Vinsamlega sendið efnið í tölvupósti á
netfangið greinar@frettabladid.is.
Hvað hafa þeir eiginlega gert af sér?
Þegar ég var lítill drengur og ók
hvert sumar, ásamt móður minni og
bróður, í gegnum Austurþýska al-
þýðulýðveldið sá ég hvað skerðing á
hvers konar frelsi gerir þjóð. Vegir
voru lélegir, bílar litlir, gamlir og lé-
legir og hús mörg hver í niður-
níðslu. Það var eymdarlegt að taka
framúr hverjum drekkhlöðnum
Trabbanum á fætur öðrum í lúxus-
bifreið hins frjálsa Vesturlandabúa.
Við landamærin skildu svo leiðir.
Við ókum inn í velmegunina, frelsið
og tært fjallaloftið í Bayern en
„Ossíarnir“ sátu eftir í mengandi
fjötrum kommúnismans. Þá skildi
ég það hvað frelsi einstaklingsins
skiptir miklu.
Og ég trúði því og er enn að
reyna að trúa því að við Íslending-
ar búum við einstaklingsfrelsi. En
mér sýnist að ég hafi því miður
rangt fyrir mér. Á síðustu tíu til
fimmtán árum hafa hörkuduglegir
feðgar náð að byggja upp stór-
veldi í verslun hér á landi neyt-
endum landsins til hagsbóta. Og
hvernig byrjuðu þeir? Jú, þeir
byrjuðu með eina litla búð í Súðar-
vogi og buðu fólki matvöru á betra
verði en samkeppnisaðilar. Til
þeirra streymdu ánægðir við-
skiptavinir. Og þessir feðgar nutu
fljótlega afraksturs vinnu sinnar.
Eins og kapítalisminn gerir ráð
fyrir þá græða þeir sem selja og
þeir selja sem bjóða betur en sam-
keppnisaðilinn. Og smátt og smátt
urðu feðgarnir ríkir. Í dag er fyrir-
tækjasamsteypa þeirra svo stór að
Ísland er ekki lengur nógu stórt
markaðssvæði fyrir hana. En þeir
hafa verið duglegir að rétta öðrum
hjálparhönd með styrkjum til góð-
gerðamála og með því að koma að
rekstri fyrirtækja hér á landi sem
ekki standa sig og setja í þau fjár-
muni til að reyna að snúa þeim til
betri vegar. Og hverjir njóta góðs
af því? Jú, allir.
En samt eru þeir ekki þóknan-
legir öllum. Ekki stjórnvöldum.
Og þótt þeir fari að landslögum er
það ekki nóg. Ef landslögin stop-
pa þá ekki þá þarf bara að semja
ný lög til þess að brjóta upp fyrir-
tæki þeirra. Hvers vegna? Ég hef
ekki ennþá skilið hvað þeir hafa
gert rangt. Er fánaberi frelsis-
flokksins að breytast í kyndilbera
sósíalismans? Og hvað finnst
fólki um þetta? Jú, tæplega 80%
landsmanna eru á móti þessari
meðferð sem þeir sæta af hálfu
stjórnvalda. Hvernig er það eig-
inlega með Davíð og forystumenn
Sjálfsstæðisflokksins; eru þeir
orðnir of þreyttir til þess að
ganga frelsisgönguna? Á nú að
setja alla í hlekki af því að þeir
treysta sér ekki til þess að ganga
áfram? Lög verða kannski börn
síns tíma en það verða líka menn
og flokkar. Nú er ég að verða
þreyttur á gamla flokknum mín-
um, finnst hann vera að gera
margt rangt upp á síðkastið. Svo
er bara spurning hvernig minni
mitt verður þegar kemur að kosn-
ingum. ■
23FÖSTUDAGUR 30. apríl 2004
Fyrirspurn til dr.
Jóhanns M. Haukssonar
Sigurður Jónsson skrifar:
Í grein sinni í Fréttablaðinu 23. apríl sl. seg-
ir dr. Jóhann M. Hauksson að hér á landi
séu engin innflytjendavandamál og engin
„innflytjendahverfi“. Líklega er þetta rétt
hjá honum, en að nota þessar fullyrðingar
til að mótmæla frumvarpi um innflytjendur
og að innflytjendur séu ekki vandamál hér
á landi (og verði ekki þar sem hann notar
eingöngu efnahagsleg rök), bara í útlönd-
um, lýsir best einfeldni hans. Hvers vegna
að herma eftir? (Millifyrirsögn í grein hans).
Er það ekki til að lenda ekki í sama pytti og
flestar nágrannaþjóðir okkar hafa lent í? Í
Malmö í Svíþjóð, þar sem um 265.000
manns búa, eru 24% fædd utan Svíþjóðar
og til viðbótar eru 12% af erlendum upp-
runa í aðra eða báðar ættir. Enn fremur er
helmingur nemenda í framhaldsskólum
innflytjendur. Þessar upplýsingar komu
fram í spjalli Önnu G. Ólafsdóttur, blaða-
manns hjá Morgunblaðinu, sunnudaginn
18. apríl sl. við Gunnell Rydell félagsráð-
gjafa hjá „Etniska relationer“ þar í borg.
Hvernig heldur þú, dr. Jóhann, að ástandið
á Íslandi yrði félagslega og menningarlega
ef svipaður fjöldi útlendinga byggi hér á
landi? Heldur þú virkilega að hér á landi
mynduðust ekki „útlendingahverfi“?
Markmið fyrirtækja?
Jón Þór Ólafsson skrifar:
Markmið fyrirtækja er að hámarka arð fjár-
festa sinna. Það er skylda þeirra að:
– borga eins lág laun og þau komast upp
með, ef það er arðbært, – að menga nátt-
úruna eins mikið og þau komast upp með,
ef það er arðbært. Ef við þekktum mann
sem hegðaði sér eins, þ.e. hann gerði hvað
sem er til að hámarka gróðann sinn á
kostnað annarra, svo framarlega sem það
væri löglegt, myndum við líklega telja hann
siðblindan og beinlínis hættulegan. Við
myndum forðast að eiga við hann sam-
skipti ef við gætum. Þar sem við komumst
ekki hjá áhrifum fyrirtækja og þar sem
markmið fyrirtækja er að hámarka arð á
löglegan hátt, sama hvort afleiðingarnar
eru góðar eða slæmar fyrir borgarana, þá
þurfum við lög sem gera það óarðbært
eða ólöglegt fyrir fyrirtæki að gera það sem
er slæmt fyrir borgarana.
Innheimtulögfræðingar
Benedikt Brynjólfsson skrifar:
Það var á fyrstu dögum haustþings 2002
að umræða hófst um svokallaða inn-
heimtulögfræðinga, að tími væri á það
kominn að setja þeim reglur að vinna eftir,
enda eru vinnubrögð þeirra í mörgum til-
fellum algjörlega siðlaus.
Seinnipart vetrar 2003 hringdi ég í fjóra
þingmenn og innti þá eftir þessu máli. Bar
öllum saman um að það væri orðinn því-
líkur fjöldi af löglærðum mönnum þarna á
þingi að þetta mál hefði bara ekki komist
áfram af þeirri ástæðu. Er eðlilegt að ein
stétt í röðum alþingismanna, sem eru
þjóðkjörnir, geti staðið fyrir því að mál sem
þetta nái fram að ganga?
BRÉF TIL BLAÐSINS
RAGNAR THORARENSEN
LÖGGILTUR FASTEIGNASALI
UMRÆÐAN
ATHAFNAMENN
OG STJÓRNVÖLD
,,