Tíminn - 21.03.1979, Blaðsíða 7

Miðvikudagur 21. mars 1979.
asiií'iiii'
7

Ingólfur Margeirsson, blaðamaður:
A PLANILÁGKÚRUNNAR
Nafnlaus skrif eru
ekki svaraverð. Grein
huldumannsins ,,Dufg-
usar”, sem birtisl I
sunnudagsblaði
Timans, og tekur til
umræðu umfjöllun
Þjóðviljans á sjón-
varpskvikmyndinni
Holocaust, er hins veg-
ar svo alvarlegs eðlis,
að ég tel það skyldu
mina að upplýsa les-
endur Timans um hið
sanna i málinu.
Aö ætla sér a& gripa niöur i
grein Dufgusar og fjalla um ein-
stök atriBi hennar, er eins og aö
standa frammi fyrir risaháum
fl«k-hrauk: þaö liggur viö aö
mannifallist henduraöþurfa aö
fara i þetta skitverk. Niöurlag
greinarinnar er nægur dómur
yfir myrkrapennanum: „Ariö
1979 þarf Þjóöviljinn ekki einu
sinni aö depla auga 01 aö taka
afstööu meö moröingjum nas-
ismans gegn ofsóttum og
varnarlausum Gyöingum.”
Dufgus gerir sig ekki einungis
sekan um meövitaöa rangtúlk-
un á greininni um Holocaust,
sem birtist i Þjóöviljanum þ. 11.
mars, heldur beitir hann lýgi,
fölsunum og lágkúrulegum aö-
dróttunum i þvi skyni aö um-
breyta hinni upphaflegu grein i
andgyöinglegan áróöur. An þess
aö depla auga stimplar Dufgus
Þjóöviljann sem málgagn nas-
ista, er tekur afstööu meö út-
rýmingarherferö nasista gegn
gyöingum i heimsstyrjöldinni
siöari. Hvorki meira né minna.
Greinin, sem birtist i Þjóövilj-
anum 11. marsdró upp mynd af
þeim umræðum, sem siglt hafa i
kjölfar sýninga sjónvarps-
myndarinnar Hobcaust. Mynd-
in fjallar um þýska gyöingafjöl-
skyldu, og hörmungar þær, sem
hún gengur i gegnum á valda-
tima Hitlers. Miklar umræöur
hafa veriö um gæöi og réttmæti
þessara sjónvarpsþátta, bæöi i
Evrópu og i USA. Menn hafa
ekki veriö á einu máh um, hvort
þaö sé rétttlætanlegt aö fram-
leiöa skemmtiefni fyrir sjón-
varp, sem tekur fyrir skelfingar
nasistatimabilsins. Sumir telja
þaö nauösynlegt, aö grimmdar-
verk nasista gleymistekki, ekki
sist meö tilliti til þeirrar bág-
bornu upplýsinga, sem þýsk
eftirstriösæska hefur hlotiö um
Hitlerstímabiliö. Þess vegna
séu leiknar myndir eins og
Holocaust réttlætanlegar, þótt
þær spili á dramatiseraöar
tilfinningar og gerö hennar
stjórnist mikiö af hreinum sölu-
sjónarmiöum. Aörir, þaraf
Ingólfur Margeirsson
margir frægir Gyöingar vilja
meina, aö Holocaust gefi ranga
mynd af tímabilinu: söguper-
sónum er skotiö inn i raunveru-
legnöfn, hvergi komi fram hug-
myndafræöi nasismans, heldur
velt sér upp úr grimmdarverk-
unum og menn hafa meira aö
segja bent á, aö Gyöingar eigi
bandariska kvikmyndaiönaö-
inn, og h afi no taö m ynd in a sem
málgagn sionismans. Meö öör-
um oröum sitt sýnist hverjum,
Qiðmundur Þórisson, Hléskógum:
Er það þetta
sem koma skal?
I Timanum birtust nýlega
fjórar greinar, sem áttu m.a.
þaö sameiginlegt, aö greinahöf-
undar voru óánægöir yfir þvi, aö
nokkrir bændur skyldu leyfa sér
aö koma saman, án þess aö hafa
til þess nokkurt umboö, og þaö
sem verra var, þeir voru svo
ósvífnir aö segja frá þvi, sem
þeir töldu réttast aö gert væri i
málum bændastéttarinnar. Höf-
undunum og öörum sem áhuga
hafa, til upplýsingar vil ég taka
fram nokkur atriöi.
Fundur þessi var hvorki hugs-
aöur sem almennur bændafund-
ur fyrir allt land. Ég veit raunar
ekki hvernig sú hugmynd ætti
aö vera framkvæmanleg. Ekki
var þetta heldur nokkurs konar
leynifundur, enda heföum viö þá
tæpast sagt mikiö frá honum.
Þaö sem um var aö vera var
einfaldlega þaö, aö viö vildum
kanna, hvort ýmsir þeir menn,
sem látiö höföu i ljós óánægju
meö núverandi stefnu 1 félags-
og kjaramálum bænda, ættu
eitthvaö annaö sameiginlegt
helduren óánægjuna. Reynt var
aö velja menn meö mismunandi
búskaparháttu, bæöi meö tillitá
til búgreina og bústæröar, einn-
ig aö þarna væru menn meö sem
ólikastar stjórnmálaskoöanir.
Ég tel, aö meö þetta hafi tekist
nokkuö vel til, þrátt fyrir þaö,
aö óneitanlega setti þaö nokk-
urn skugga á, aö sumir þeir sem
ætluöuaömæta, gátuekki kom-
iö þvi viö sökum ófyrirsjáan-
legra atvika.
Viö höfum hvergi látiö aö þvi
liggja, aö þarna hafi veriö f jöldi
bænda samankominn, eöa aö
viö værum persónulega fulltrú-
ar fýrir einhvern ákveöinn flokk
bænda. Hins vegar er ég þess
fullviss, aö þær skoöanir, sem
þarna réöu rikjum, njóta fylgis
meðal fjölda bænda, burtséö frá
þvi, hverjir komu fram meö
þær.
Þarna á ég fyrst og fremst viö
þaö grundvaUarsjónarmiö, aö
ekki sé vænleg sú leiö tU þess aö
mæta þeim vandræöum, er nú
Guðmundur Þórisson
blasa viö, aö halda uppi
óbreyttri framleiöslu meö sifellt
hækkandi álögum á bændur.
Réttara sé aö vinna aö aukinni
hagræðingu Ilandbúnaöi þannig
að hann veröi samkeppnisfær-
ari á mörkuöum bæði innan-
lands og utan. Jafnframt veröi
dregiö skipulega úr framleiösl-
unni, meö ákvöröun magn-
kvóta, þangaö til þvl marki er
náö, sem skynsamlegt er hægt
aö telja.
Eg vU iþessusambandi benda
Siguröi á Grænavatni á þaö, aö
hann ætti að kynna sér betur til-
lögur okkar en hann gerir áöur
en hann leggur dóm á þær.
Þar er gert ráð fyrir þvl aö
stærri búin skuli taka viö hlut-
fallslega meiri framleiöslu-
skeröingu. Minnstu búin hins
vegar veröi fýrir mjög litilli eöa
engri skeröingu, aö þvi tilskildu
aö búskapurinn sé aöalatvinnu-
grein, en ekki einungis sport.
Annars væri fróölegt aö vita
hvar Sigurður dregur mörkin
miUi stórbænda og smábænda,
hvort hann telur alla stórbænd-
ur þar meö átumein, sem
stærra bú hafa en hann sjálfur.
Það væri hægt aö ætla svo eftir
orðum hans. Annars er ég
Sigurði þakklátur fyrir grein-
ina. Ég tel aö þaö sé hverjum
málstaö til hagsbóta aö hafa
slikan málflutning gegn sér.
Sveinn i Sellandi telur, aö
þessir bændur séu samþykkir
stefnumörkun forystumanna
sinna. Nú er mér kunnugt um,
aö meöal þeirra gagna, sem
Sveinn fékk i hendur sem full-
trúi í sjömannanefnd, voru
ályktanir aUra bændafunda á
vetrinum 1977-78. Ef hann getur
lesiö út úr þeim almenna sam-
stööu meö tillögum Stéttarsam-
bandsfundanna, þá les hann á
allt annan hátt en ég hef vanist.
Athyglisvert finnst mér aö
enginn fjórmenninganna gerir
tilraun til þess aö rökstyöja til-
lögur sjömannanefndar meö
ööru en þvl aö menn veröi aö
sýna samstöðu. Aöalatriöiö
viröist vera aö deila á menn fyr-
ir aö láta i ljós sjálfstæöar skoö-
anir.
Ef þaösem koma skal er þaö,
aö bændurhafi ekki framar rétt
til þess aö hugsa sjálfstætt, eöa
a.m.k. ekki láta þaö i ljós, tel ég
oröiö timabært aö leita sér aö
annarri atvinnu.
oghafajafn harðar deilur um
efnisleg gæöi einnar sjónvarps-
myndar ekki komiö fram á
sjónarsviöiö siöan sjónvarpiö
fæddist. Þessardeilur eru hinar
athyglisveröustu, oggeröi Þjóö-
viljinn grein fyrir helstu á-
greiningsmálum deilunnar i
umræddri grein þ. 11. mars.
Greinin var skrifuö undir fullu
nafei undirritaös og þvi engin
ritstjórnargrein Þjóöviljans. 1
greininni er einnig vitnaö i
marga menn, sem hafa staöiö
framarlega i deilunum um gæöi
Holocaust-myndarinnar. Af-
staöa greinarhöfundar til út-
rýmingaherferöa nasista gegn
gyöingum (mér rennur kalt
vatn milli skinns og hörunds aö
þurfa að tiunda skoöun mina á
fjöldamoröum nasista) er skýr
allt frá upphafi. 1 inngangi
greinarinnar stendur: „Eru
bandarisku sjónvarpsþættirnir
Holocaust velgerðir og fróölegir
þættir um hryllilegustu glæpi
mannkyns-útrýmingu nasista á
gyöingum i heimsstyrjöldinni
slöari, —eöa eru þeir ómerkileg
bandarisk sápuópera?” En
hvernig túlkar Dufgus þessi
skrif?
Ingólfs Margeirssonar er
hvergi getiö. Þjóöviljinn skrif-
aöi grein. Og Þjóöviljinn vill
ekkert vita um glæpi nasista:
„Tuttugasta öldin slær öll met I
sögu mannkyns i grimmd og
djöfulskap og haföi þó áöur
komist I kynni viö galdra-
brennuöld og rannsóknarrétt.
En sunnudaginn 11. mars 1979
hentar Þjóöviljanum aö vita
ekkert um þetta. Þann dag er
raunveruleiki Þjóöviljans sá aö
nasistarnir limdu andgyöing-
legan áróöur á búöarglugga
Gyöingakaupmanns.” Slöari
setningin vlsar til þess.aö meö
grein Þjóöviljans birtust tvær
myndir: önnur úr sjónvarps-
myndinni en hin úr raunveru-
leikanum. Vera má aö mynda-
valiö hafi veriö óhefqiilegt, en
þaö þarf ákveöna sjón til aö
túlka þær á þann hátt sem Duf-
gus gerir.
Og Dufgus heldur áfram aö
túlka meö gleraugu kommahat-
arans á nefinu. Þaö var hvergi
vitnaö I aöra menn. Þetta eru
allt skoöanir Þjóöviljans. Ég vil
þó benda lesendum Timans á,
aö i grein Þjóöviljans um Holo-
caust voru höfö eftir ummæli
margra manna I beinni ræöu.
Þaö má nefna Rigmor Hansson
Rodin, deildarstjóra i norska
sjónvarpinu, fjölmiölafræöing-
inn Hans Fredrik Dahl, og rit-
höfundinn og gyöinginn Elie
WÍesel. Dufgus minntist hins
vegar hvergi á sllkar tilvitnan-
ir, heldur segir kinnroöalaust:
„En þó varast Þjóöviljinn eins
og frekast er kostur aö láta
nokkuö afgerandi koma fram i
greininni sjálfri. Þjóöviljinn
kann sina tækni. Óþverrinn skal
siast inn I fólk smátt og smátt
þannig aö enginn veröi þess var.
Þess vegna skulu allar grófustu
og ósvlfnustu blekkingarnar
settar óbeint fram.” Greinin,
sem undirritaöur tók saman úr
skandinöviskum, breksum,
bandariskum og þýskum blöö-
um, gerir aö sjálfsögöu grein
fyrir helstu aöalsjónarmiöum
sem komiö hafa fram I deilun-
um um Holocaust. Þessi óliku
sjónarmiö afgreiöir Dufgust
meö eftirfarandi setningu:
„Þjóöviljinn reynir á allan hátt
aö gera sjónvarpsmyndina tor-
tryggilega.” Meira aö segja
þýöingin min á Holocaust
(Brennifórn, Ragnarrök) sem
fengin er aö láni hjá norska rit-
Framhald á bls 19
ISI
Guöjón Teitsson: \
Stórhugur
ekki einhlítur
Sumir álita að mestu skipti i
framkvæmdum að vera nógu
stórhuga, en oft reynist þaö þó
svo, aðstórhugurinn nægir ekki,
ef góöa forsjá og hyggindi vant-
ar. Skalhér meö greint frá einu
dæmi um þetta.
I desember 1976 varafhent frá
skipasmlðastöö í Hamborg
mjög dýrt skip, 28.621 br. lesta
meö 25.000 hestafla aöalvélum,
sem hlaut nafniö „Sea Troll” og
var fyrst og fremst ætlaö til
þjónustu viö oliuborpallana á
Norðursjó i sambandi viö röra-
lagnir og það aö lyfta meö krön-
um óhemjuþungum stykkjum,
jafnvel nokkurra hundraöa
tonna þunga i einu.
Eigandi skipsins var hlutafé-
lag, og áttu þrjú norsk skipafé-
lög 60% hlutafjárins, en franskt
oliufélag 40%. Skipiö fékk
samning um aöeins tvö tak-
mörkuö verkefni, sem lokiö var
á fyrra ári, og var útgeröin um
siöustu áramót komin I gjald-
þrotastööu. Var auglýst nauö-
ungaruppboö á skipinu i Lyng-
dal i Noregi hinn 21. febr. s.l. og
i þvi sambandi búist viö gestum
frá öllum heimsálfum, en niður-
staöan varö sú, aö ekkert tilboö
barst i skipið. Fyrir uppboöiö
haföi þvl veriö spáö, aö varla
myndu fást boö I skipiö fyrir
meira en samsvarandi 15.000
millj. isl. kr, enveð- og almenn-
ar skuldakröfur hins vegar
sagöar samsvarandi 24.000
millj. isl. kr.
Nefnd hefir verið sú tala, aö
skipið hafi upphaflega kostaö
600 miilj. n.kr., samsvarandi
rúmlega 38.000 millj. Isl. kr.
meönúverandi gengi, og er þvi
augljóst aö mikiö hlutafé hefir
þurft aö leggja fram. Hlutaféö
er sjálfsagt ekki reiknaö meö i
áöur nefndum skuldakröfum, og
virðist þaö þvi allt glataö og um
aöræöa meiri háttar gjaldþrot
á heimsmælikvaröa.
Sannasthér sem oftar, aöekki
eru allar feröir til fjár, þótt
farnar séu.
Hér aö ofan er að verulegu
leyti stuöst við fréttagreinar i
Norges Handels og Sjöfartstid-
ende 21. og 22. febr. s.l.