Tíminn - 13.11.1987, Blaðsíða 19

Föstudagur 13. nóvember 1987
Tíminn 19
Stúlkan
Jane Russell, sem var ein af
þokkagyðjum fimmta áratugarins,
er orðin 66 ára gömul og fullyrðir
að hafa séð alla drauma sína rætast
og það er hreint ekki svo lítið. Hún
er sannfærð um að almættið undir-
búi hvern og einn fyrir það hlutverk
sem honum sé ætlað í lífinu.
Draumur Jane á unga aldri var
að verða fatahönnuður, en móðir
hennar ætlaði henni hins vegar að
verða mikil kvikmyndastjarna.
Núna hannar Jane Russell föt.
Hún gerði það fyrir móður sína,
að fara í leiklistartíma, en leiddist
það. Howard Hughes, kvikmynda-
framleiðandi kom auga á hana og
bauð henni hlutverk. Alltaf lék
hún þokkafullar ungmeyjar og
varð heimsfræg er hún lék með
Marilyn Monroe í myndinni Karl-
menn kjósa ljóskur. - Mér geðjað-
ist vel að Marilyn, segir Jane.
- Hún var andstæða þess sem flest-
ir halda, bæði tilfinninganæm,
feimin og stálgreind.
Jane ólst upp í San Femando-
dalnum við Los Angeles og gerðist
sunnudagsskólakennari, sem hún
var alveg þangað til hún lék í fyrstu
mynd sinni. Hún hefur alltaf staðið
með báða fætur á jörðinni og ekki
átt sér mikilfenglegri drauma en
raunveruleikinn gæti uppfyllt. Hún
giftist æskuunnustanum, íþrótta-
kappanum Robert Waterfield og
þau ættleiddu þrjú börn.
Á ferðum sínum í Evrópu fékk
Jane áhuga á munaðarlausum
börnum og kjörum þeirra. Hún
stofnaði samtök um að útvega
þeim góð heimili og hefur nú
bjargað 35 þúsund börnum frá
illum kjörum.
Eftir 20 ára hjónaband skildu
þau Robert og þar sem hún kunni
einlífinu illa, giftist hún fljótlega
leikaranum Roger Barrett, en
hann lést þremur mánuðum síðar.
Þá brast hin sterka Jane og hallaði
sér ótæpilega að flöskunni. Það
leiddi til vandræða með taugarnar
og nokkurra erfiðra ára í lífi
hennar.
Aftur reis Jane Russell þó úr
öskustónni og fyrir 13 árum giftist
hún fasteignasalanum John Peop-
les. Þau hafa í sameiningu teiknað
og byggt mörg glæsihús, þar á
meðal sín þrjú. Jane teiknaði á
eigin spýtur 80 íbúða fjölbýlishús í
mexikönskum stfl.
Hjónin búa í Montecito í Kali-
fomíu, þar sem hreinn frumskógur
er umhverfis húsið og þar vaxa alls
I kyns ávextir. Á vinnustofu sinni
teiknar Jane föt, sem miðuð eru
við að allir geti eignast og víxlað að
vild, auk þess sem þvo má allt í
þvottavél.
Hún nýtur lífsins betur en
nokkru sinni. - Hvers getur maður
krafist frekar? spyr hún. Vegna
þess að hún fór að ráðum Hughes
á sínum tfma og fjárfesti skynsam-
lega, hefur hún aldrei þurft að
horfa í aurinn. Ævisaga hennar er
komin út fyrir alllöngu. Eitt sinn
sagði Jane Russell þau fleygu orð,
að þó karlmenn kysu ljóskur, gift-
ust þeir frekar dökkhærðum
stúlkum.
í heysátunni
Jane Russell var kyn-
tákn fyrir 30 árum. Nú
teiknar hún hús og föt
og nýtur lífsins með
þriðja eiginmanni
sínum.
Frægasta myndin af
Jane, Stúlkan í heysát-
unni, úr fyrstu kvik-
mynd hennar, sem
þótti árum saman of
djörf til að sýna í
Bandaríkjunum.
Nýr snillingur?
Því fékk mamma
ekki hjálp?
Tvö atvik hafa brennst svo í huga
Lizu Minnelli, að þau hafa haft
áhrif á allt líf hennar. Hún var bara
6 ára, þegar móðir hennar, Judy
Garland dró hana inn á sviðið í
New York og lét hana dansa. - Það
var stórkostleg upplifun, sagði Liza
seinna.
Hitt var ekki alveg eins notalegt,
þegar Judy kom til London 1969,
illa farin af áfengisneyslu og á ró-
andi lyfjum eftir hneykslanlega
framkomu í Svíþjóð. Liza hjálpaði
henni eftir megni að venju, en allt
kom fyrir ekki. Judy lést af of-
neyslu svefnlyfja.
- Fólk heldur að ég geti ekki
rifjað upp fortíðina á heiðarlegan
hátt, en sannleikurinn er sá, að mér
leið vel í bernsku. Við mamma og
pabbi skemmtum okkur einkar vel
saman. Þó ég væri lítil, þybbin
stelpa, kom pabbi fram við mig eins
og dömu. Mér fannst lífið spenn-
andi.
Ég man þegar ég steig fyrst á
svið. Þá dansaði ég mig lafmóða,
meðan mamma söng. Lófatakið
skall á okkur eins og flóðbylgja,
heldur Liza áfram, en hún kom
fyrst fram á Broadway 17 ára
gömul, eilítið hjólbeinótt og með
taugarar utan á húðinni. Þá var
ljóst, að hér var á ferðinni hrein-
ræktaður listamaður.
Síðan hefur allt verið í lagi hjá
Lizu, hvað listina varðar, en einka-
lífið hefur ekki alltaf verið jafn
ánægjulegt. Draumurinn uni börn
lifir enn og Liza vonar að þeiin
Mark Gero, sem er fimmti maður
hennar, verði barns auðið.
- Égþarfaðveraástfangintilað
geta unnið almennilega, segir Liza,
sem loksins virðist hafa borið sigur
af hólmi í örvæntingarfullri baráttu
sinni við áfengi og fíknilyf. Dvölin
á hinu rómaða Betty Ford hæli réði
úrslitum. Liza kom þaðan eins og
ný manneskja, full af orku og lífs-
krafti, vitandi, að hún þurfti ekki
að hljóta sömu örlög og móðir
hennar.
Seinustu árin hefur Liza látið sér
nægja að koma fram í kvikmynd-
um, því hún var hrædd við sviðið,
en nú er sá ótti yfirbugaður.
Liza er nú 41 árs og hefur nýlokið
þriggja vikna dagskrá í Carnegie
Hall, en slíkt hefur enginn gert
áður nema Frank Sinatra. - Ég er
svo glöð, segir Liza, - en samt
döpur. Hvers vegna gat mamma
ekki fengið hjálp og stuðning eins
og ég...?
Ný söngstjarna hefur skotið upp
kollinum og segja þeir sem vitið
hafa, að hér sé ótvírætt snillingur á
ferðinni. Náunginn heitir Terence
Trent d’Arby og hann getur að
heyra á nýrri plötu, sem heitir
Wishing Well.
Fyrir þá sem þegar kannast við
nafnið, eru hér nokkrar staðreynd-
ir um d’Arby: Hann er fæddur í
New York 15. mars 1962, alinn
upp í New Jersey, en býr nú í
London. Meðal starfa, sem hann
stundaði áður en hann komst í
sviðsljósið, eru hnefaleikar og
blaðamennska. Raunar hefur hann
einnig verið trommuleikari og
stjórnað leðjuslagsmálum ungra
stúlkna.
Skemmtilegasti sjónvarpsþáttur-
inn finnst honum Klassapíurnar og
hann borðar yfirleitt kínverskan
mat, sem hann telur hollastan alls.
Hins vegar skolar hann honum
gjarnan niður með vodka og tonic.
Af lestrarefni kýs hann helst að
lesa um Frank Sinatra og yfirnátt-
úruleg efni. Terence Trent d’Arby
veltir tilverunni mikið fyrir sér og
er fullviss um að hann hafi lifað
þrisvar áður. Um 6 árum fyrir Krist
bjó hann til leirker í Eþíópíu,
síðan var hann málari á Ítalíu. f
þriðja Iífinu var hann svo banda-
rískur sveitasöngvari með mikla
hæfileika, en varð því miður aldrei
stjarna á þeim vettvangi.
Aðaláhugamálið eru kvikmyndir
og tómstundimar fara að mestu í
bíóferðir, enda langar hann af-
skaplega að verða kvikmyndaleik-
stjóri í framtíðinni.
Þess má geta að Terence lenti
eitt sinn í bandarísku fangelsi fyrir
að brjóta af sér í herþjónustu og
hann er mjög andvígur öllu hem-
aðarbrölti. Það andstyggilegasta
sem hann veit annars, er hugsunar-
háttur almennings í Bandaríkjun-
um. Hann segist ekkert eiga sam-
eiginlegt með því fólki og hafi á
unga aldri gert sína eigin uppreisn
með því að læra hnefaleika. Faðir
hans var prédikari og Terence lifði
allt of vernduðu lífi fram eftir öllu,
að hann telur.
Nú gerir hann sem sagt það sem
honum sýnist í London, er ein-
hleypur og hyggst verða það enn
um sinn.
Liza með móður sinni, sem hlaut svo meinleg örlög.
Hamingjan brosir nú við Lizu á ný.
Andy Warhol á heiðurinn af mál-
verkinu á bak við.