Réttur - 01.05.1965, Blaðsíða 35

RÉTTUR
99
niálstaðinn. Og vér munum heyja þá baráttu áfram unz jörð Portu-
gals er frjáls af ógnum fasismans. — En engar frásagnir af frelsis-
baráttu vorri geta túlkaS þá heift til fasistanna, er fyllir sál mína,
þegar yngri dóttir mín spyr: „Mamma, hvar er pabhi minn?“
1
En þeir fá ekki drcpið flokkinn.
Hættan, sem vofSi yfir manninum mínum, óx dag frá degi. Hver
getur lýst tilfinningum eig.inkvenna þeirra manna, er leynistarfiS
vinna? Þær kveSja mann sinn viS dyrnar og vita ekki livort klukku-
stundir eSa ár líSa unz hann kemur til haka, — eSa hvort hún sér
hann nokkurn tíma aftur.
011 ríkisvél Salazars getur ekki drepiS flokk vorn. En hún getur
valdiS oss konunum sársauka og kvöl. En hún drepur samt ekki
kjark vorn til aS heyja baráttuna áfram.
MaSurinn minn var skotinn til bana 19. desember 1961. En þaS
var ekki fyrr en 26. desember, daginn sem hann var jarSaSur, aS
ég fékk aS vita um dauSa hans frá miSstiórnarmanni, sem ég hitti
rétt snöggvast á götunni. Hann mátti ekki einu sinni fylgja mér
heim, — þaS gat kostaS fangelsun hans. Þegar heim var komiS,
mátti ég ekki gráta hátt. Nábúarnir gátu hevrt þaS. Eg gróf höfuSiS
í koddann til aS kæfa grátinn. Um kvöldiS setti ég öll flokksskjöl.
sem heima voru geymd, í tösku, tók dóttur mína tveggja ára gamla
meS og yfirgaf húsiS.
Nú voru aSeins eftir þrír af þeim fimm starfsmönnum, sem unniS
höfSu á levnilegu flokksskrifstofunni. sem ég vann á. ÞaS var mér
léttir aS flokkurinn þurfti nú á helminsi meiri vinnu aS halda frá
minni hálfu. AlstaSar fann ég samúSina frá albýSu manna. Elokkur,
sem á slíkar rætur hjá alþýSunni, verSur ekki upprættur.
Sífellt fjölgaSi þeim, er risu upp ge^n ógnarstiórn fasismans.
Sífellt harSnaSi kúgunin. Fleiri og fleiri voru dæmdir í ævilangt
fangelsi af fasistadómurunum. Oftar og oftar beitti lögreglan skot-
vopnum gegn alþýSu.
Fangelsi Portugal eru full af andfasistum og kommúnistum. Heilsa
beirra og kraftur þverr meS degi hverium. Allir eiaa þeir þaS yfir
höfSi sér aS fangaverSirnir myrSi þá. En hvorki pvntingar né dauSi
getur knúiS þá til aS afneita hugsjónum sínum. Og hver nýr sigur,
sem kommúnisminn vinnur — hvert framfaraspor í Sovétríkjunum,
— gefur þeim aukna von um frelsi, um lokasigur sósíalismans,