Réttur - 01.05.1965, Blaðsíða 59

R É T T U K
123
Brezka heimsvaldastcfnan beitir ofbeldi i brezku Guyana.
Framíaraílokkur Alþýðunnar undir foryslu Dr. Jagans vann mik-
inn sigur í kosningunum 7. des. 1964, jók alkvæðatölu sína upp í
109.312 atkv. eða úr 42.63% þjóðarinnar upp í 45.88%. Það er
meir en Verkamannaflokkurinn fékk í Bretlandi. Dr. Jagan neitaði
að fara frá eftir svona sigur, enda hans flokkur stærsti flokkurinn.
En ríkisstjórn brezka Verkamannaflokksins breytti stjórnarskránni
til þess að setja hann frá.
Afturhaldsflokkarnir höfðu haft í frammi hvers konar skemmdar-
verk og jafnvel hryðjuverk í kosningunum, brennt hús andstæðinga
sinna og myrt þá. 1500 hús stjórnarsinna voru brennd til ösku og
2000 manns urðu að flýja til Georgetown til að bjarga lífi sínu.
En ef þessir stjórnarsinnar reyna að verja sig gegn ógnum aftur-
haldsins lætur brezki herinn til sín taka. En þegar ráðist er á stjórn-
arsinna, situr brezki herinn aðgerðalaus. Bak við allt þetta er banda-
líska auðvaldið, sem óttast það að fá sósíalistiska stjórn á megin-
landi Suður-Ameríku. — (Og þessir aðilar þóttust vera að hjálpa
hvítum mönnum með árásinni á Stanleyville! Hræsnin er alltaf hin
sama).
Brezka ríkisstjórnin fyrirskipaði lilutfallskosningar í brezku Guy-
ana, til þess þannig að koma flokki Dr. Jagans í minnihluta, — en
heima hjá sér má hún ekki vita af hlutfallskosningum! Og hún er
með sífelld afskipti af þessari fyrri nýlendu sinni, sem hefur heima-
stjórn, — en Suður-Rhodesia þykist hún ekki méga skipta sér af,
af því hún hafi heimastjórn! En þar er sem kunnugt er einræðis-
stjórn örlítils hvíls minnihluta. Brezk hræsni er alltaf söm við sig.
Upplausn Atlantshafsbandalagsins.
í ríkjum Atlanlshafsbandalagsins er nú meir og meir um það
rætt, hvað v.ið taki, þegar Atlantshafsbandalagið leysist upp 1969,
en það þykir nú verða æ liklegra.
Ronald Steel, er var embættismaður í utanríkisráðuneyti Banda-
ríkjanna kemur m. a. fram með eftirfarandi rök fyrir upplausn þess
í bók sinni: „The End oj Alliance, — America and the future oj
Europe“ (Endalok bandalagsins, — Amerika og framtíð Evrópu).
Þar segir hann: „Atlantshafsbandalagið (NATO), sem verið hefur
grundvöllur amerískrar ulanríkismálastefnu í stjórnartíð þriggja
forseta, er að farast .... Hið gamla skipulag er að liðast í sundur.
Tímabili eftirstríðsáranna er lokið.“