Réttur - 01.03.1941, Qupperneq 12

sanni. Fulltrúi sósíalista lagöi einn nefndarmanna á
móti því að gengið væri að tilboði atvinnurekenda ó-
breyttu. Hinir tvístigu allir, sögöu hvorki af eða á,
en tíndu til öll rök, sem þeir fundu og að því hnigu
aö rétt væri að ganga að tilboöinu. Reyndu þeir eink-
um að hræða með brezka setuliðinu. Studdi Héðinn
Valdimarsson mjög málstað þeirra, en hann hafði
verið fenginn til að stjórna fundinum. Nokkru áður
hafði brezka setuliðið gengið orðalaust að kröfum
verkamanna á Eyrarbakka, sem fólu í sér talsvert
hærra kaup, en atvinnurekendur vildu greiða í
Reykjavík. Múrarar höfðu sett taxta, en samkvæmt
honum skyldi kaup þeirra hækka allverulega. Brezka
setuliðið hafði tilkynnt þeim aö þeir skyldu koma til
vinnu 2. janúar. Var því auösætt að Bretar mundu
greiöa þann taxta, sem upp yrði settur, nema þeir
tækju upp á því að hefja verkbann til þess aö styðja
íslenzka atvinnurekendur í deilu viö íslenzka verka-
menn. Þótti mönnum þaö í litlu samræmi við marg-
endurteknar yfirlýsingar þeirra um aö þeir væru í
stríöi til aö „vernda lýöræðiö” og öll þeirra hátið-
legu loforð um aö skipta sér ekki af innanlandsmál-
um íslendinga.
Meginþorri fundarins var á einu máli um þaö, aö
ekki kæmi til mála aö ganga aö boðum atvinnurek-
enda. Meö þorra atkvæöa var samþykktur nýr taxti,
en samkvæmt honum skyldi vinnudagurinn stytt-
ast um eina klukkustund og tímakaup hækka aö
sama skapi upp í kr. 1,62. Við það skyldi svo bætast
dýrtíöaruppbót samkvæmt útreikningi hagstofunnar.
Enda þótt líkurnar fyrir auðunnum sigri hefðu
aldrei veriö eins miklar og nú, var Dagsbrún þó illa
stödd að einu leyti. Hún var stjórnlaus aö heita mátti
og rytjumar, sem eftir voru af stjóminni, voru and-
vígar verkfallinu. Fundurinn samþykkti því aö kjósá
írmanna nefnd til aö stjórna verkfallinu ásamt stjórn-
12
i