Réttur - 01.01.1989, Blaðsíða 25

betra dæmi um þetta en Efri-Volta, eins
og Burkina Faso hét fyrir byltinguna í ág-
úst 1983. Árið 1984 sagði Sankara á þingi
Sameinuðu þjóðanna: „Land mitt er full-
komið dæmi um alla ólukku þjóðanna,
sársaukafullt sambland allra þjáninga
mannkyns.“ En hann var snöggur að bæta
við að vegna hinnar lýðræðislegu og and-
heimsvaldasinnuðu byltingar væri Burk-
ina Faso orðið „umfram allt samnefnari
vona í baráttu mannkyns fyrir betri
heimi.“
Um ástand heilbrigðismála sagði hann:
„Hlutfall sjúkdóma og dauða er með því
hæsta sem þekkist vegna þess að það er
aðeins eitt sjúkrahúsrúm fyrir hverja
L200 íbúa og einn læknir fyrir hverja
50.000 íbúa.“ Það samsvarar 5 læknum á
öllu íslandi.
Um ástand menntunar sagði hann seint
á árinu 1983 að byltingin hefði erft ólæsi
upp á 92% að meðaltali og 98% meðal
bænda.
Við upphaf byltingarinnar hafði Efri-
Volta, þökk sé sinnuleysi kapítalismans,
hæstu dánartíðni ungbarna í heiminum
eða 208 af hverjum 1.000 sem fæddust á
Hfi.
Frönsk heimsvaldastefna skildi eftir sig
arf spillingar, bæði innan ramma laganna
°g utan lagasviðs, þ.e.a.s. þess sem lög ná
ekki til. Full 70% fjárlaganna fóru í að
grciða laun eða komust með öðru móti í
Vasa u.þ.b. 50.000 opinberra starfsmanna
°g skriffinna, og það í landi með yfir 7
milljónir íbúa.
Bændurnir, sem eru 90% þjóðarinnar,
Þjáðust mest. „Bændurnir eru sviptir
eignum, rændir, áreittir, fangelsaðir,
hafðir að háði og spotti og niðurlægðir
daglega. Samt er það þeirra vinna sem
skapar þjóðarauðinn. Þeir þjást mest
Vegna skorts á húsnæði, vegum, heilsu-
gæslustöðvum og heilbrigðisþjónustu.
Þeir þjást mest vegna menntunarskorts
og atvinnuleysis.“ Eftir að hafa verið
hraktir burt úr sveitinni til stórborganna
og síðan neyðst til að fara til annarra
landa í leit að vinnu þar sem þeir eru arð-
rændir á ruddalegasta hátt sem erlendir
verkamenn. Þetta hafa tvær milljónir
þeirra mátt þola.
Eins og Sankara sagði: „í stuttu máli
sagt var þetta ástandið í landi voru eftir
23 ára síðnýlendustefnu: Himnaríki á
jörð fyrir fáeina útvalda og helvíti fyrir
alla hina.“ Sankara vissi að milljarðir
manna búa við þetta ástand þó að ýmis
smáatriði séu ólík í hinum ýmsu löndum.
Það var engin furða þótt milljónir manna
og þá einkum í Afríku, skyldu aðhyllast
byltingarkennd og andheimsvaldasinnuð
markmið hans.
Sankara kvað skuldir þriðja heims
ríkja við banka og ríkisstjórnir heims-
valdasinna vera talandi dæmi um hin
raunverulegu verk kapítalismans í heim-
inum. Umfang skuldanna var af áður
óþekktri stærðargráðu. Árið 1973 voru
allar skuldir þriðja heimsins samanlagðar
undir 100 milljörðum dollara, árið 1974
voru skuldirnar orðnar 300 milljarðar
dollara og í árslok 1987 var upphæðin
orðin himinhá eða 1.200 milljarðir doll-
ara. Þriðja heims ríkin greiddu meira í af-
borganir og vexti af skuldum frá 1982 til
loka árs 1987, heldur en öll þriðja heims
skuldin var samanlögð 1973.
Eins og Sankara benti á: „Það ætti ekki
að borga hinar erlendu skuldir til baka.
Það væri hreinlega óréttlátt. Það væri eins
og að borga tvöfaldar stríðsskaðabætur.
Þrýstingurinn á að borga kemur ekki frá
einu einstöku okurláni eins banka. Hann
kemur frá heilu skipulögðu kerfi. Sú á-
kvörðun að borga ekki krefst samræmdra
25