Morgunblaðið - 18.02.2007, Blaðsíða 62

62 SUNNUDAGUR 18. FEBRÚAR 2007 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
SIGRÍÐUR STEINSDÓTTIR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést á Sjúkrahúsi Akraness föstudaginn 9. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju þriðjudaginn
20. febrúar kl. 14.00.
Eysteinn Jónsson, Jóna Þorgeirsdóttir,
Unnur Jónsdóttir,
Björn Jónsson, Sigríður Ketilsdóttir,
Steinn Þór Jónsson, Eva Þorkelsdóttir,
Elsa Jónsdóttir, Jón Haukur Bjarnason,
Guðmundur Jónsson, Þorbjörg Björnsdóttir,
Ólafur Jónsson, Kristín Sigurðardóttir,
Sigurjón Jónsson,
Erla Sigurðardóttir, Hannes Óli Jóhannsson
og ömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
AUÐBJÖRG G. STEINBACH,
Safamýri 44,
lést á gjörgæsludeild Landspítala Fossvogi sunnu-
daginn 11. febrúar.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík miðviku-
daginn 21. febrúar kl. 13.00.
Ragnhildur Steinbach, Einar Baldvin Stefánsson,
Auðbjörg Steinbach, Kristján Loftsson,
Guðmundur Steinbach,
Baldvin Einarsson,
Loftur Kristjánsson,
María Kristjánsdóttir.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
RAGNAR SIGURÐUR SIGURÐSSON,
Torfufelli 31,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánudaginn
19. febrúar kl. 15.00.
Halla Margrét Ottósdóttir,
Jakobína Elsa Ragnarsdóttir,
Ragnheiður Ragnarsdóttir, Ólafur Birgisson,
Friðrik Ottó Ragnarsson, Kristjana Harðardóttir,
Hulda Ragnarsdóttir,
Þór Ragnarsson, Sigríður Þráinsdóttir,
Ragnar Ragnarsson, Oddný Westmann,
Þórður Úlfar Ragnarsson,
Áslaug Ragnarsdóttir,
Björg Margrét Sigurgeirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Þökkum innilega samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs eiginmanns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
BJÖRNS FRIÐBJÖRNSSONAR
frá Hrísey,
Mýrarvegi 117,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til Heimahlynningar á Akureyri og
starfsfólks Fjórðungssjúkrahússins á Akureyri fyrir
einstaka umönnun og hlýhug.
Ástrún Jóhannsdóttir,
Friðbjörn Björnsson, Kristín Guðbrandsdóttir,
Ingi Björnsson, Margrét Baldvinsdóttir,
Ásbjörn Björnsson, Hlíf Hansen,
afabörn og langafabörn.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við fráfall og útför ástkærs eigin-
manns, föður, afa, tengdaföður og bróður,
HALLDÓRS SNORRASONAR,
Baldursgötu 37,
Reykjavík.
Sérstakar þakkir til þeirra sem önnuðust Halldór af
mikilli alúð í veikindum hans á Landakoti og Land-
spítalanum. Einnig til séra Kristins Ágústs Friðfinnssonar.
Kristín Guðbjartsdóttir (Kristín G. Magnús),
Magnús Snorri Halldórsson, Adine B. Storer,
Dóra Halldórsdóttir, Haraldur Arngrímsson,
Sigurlaug Halldórsdóttir, Pálmi Gestsson,
f.h. barnabarna og systkina hins látna.
✝ Þórður FinnbogiGuðmundsson
(Bogi) versl-
unarmaður fæddist í
Vatnadal í Súg-
andafirði 27. maí
1919. Hann lést á
heimili sínu, Hrafn-
istu í Hafnarfirði,
24. janúar síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Guðmundur
Júlíus Pálsson frá
Sveinseyri í Tálkna-
firði, f. 31.7. 1859, d.
13.6. 1935, og Herdís
Þórðardóttir frá Vatnadal í Súg-
andafirði, f. 23.12. 1872, d. 30.8.
1942. Systkini Þórðar eru Jóhannes
Gísli Maríasson, f. 10.9. 1894, d.
15.9. 1986, Helgi Maríasson, f.
17.10. 1895, d. 23.5. 1896, Þórður
Maríasson, f. 5.11. 1896, d. 22.4.
1992, Maríasína Maríasdóttir, f.
11.8. 1898, d. 3.8. 1978, Sigríður
27. nóvember 1921. Þau eignuðust
fjögur börn. Þau eru: 1) Guð-
mundur Júlíus, f. 17.7. 1947. Sam-
býliskona hans er Hrefna Sóley
Kjartansdóttir, f. 5.11. 1948. Börn
þeirra eru Áslaug Fjóla, f. 4.4.
1976, Þórður Finnbogi, f. 19.7.
1986, og Ólöf, f. 24.9. 1987. Fyrir
átti Hrefna Ernu Svölu, f. 9.10.
1968, og Elísubetu, f. 6.6. 1970,
Gunnarsdætur. 2) Herdís, f. 3.8.
1948, gift Ríkarði Mássyni, f. 29.1.
1943. Herdís á þrjú börn með fyrri
manni sínum, Óskari Kjartanssyni,
f. 23.4. 1949, d. 3.3. 1988. Þau eru
Hilmar Þór, f. 22.1. 1971, Sólveig
Lilja, f. 3.5. 1972, og Davíð Þór, f.
9.4. 1979. Ríkarður á soninn Ríkarð
Má, f. 18.6. 1965. 3) Guðmunda
Hagalín, f. 16.10. 1948, gift Her-
berti Halldórssyni, f. 16.10. 1948.
Börn þeirra eru, Ólafur Jökull, f.
29.9. 1971, og Dagbjartur Lárus, f.
5.4. 1975. 4) Sína Þorleif, f. 10.1.
1953, giftist Ásmundi Jónatanssyni,
f. 7.3. 1953, d. 6.12. 1995. Börn
þeirra eru Þórður. f. 9.3. 1976, og
Jóna María, f. 7.8. 1978. Barna-
barnabörn Þórðar eru orðin fimm.
Útför var gerð í kyrrþey að ósk
hins látna.
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 29.6. 1900, d.
29.7. 1942, Páll Janus
Guðmundsson, f. 2.1.
1902, d. 16.12. 1924,
Kristín Þórlaug Guð-
mundsdóttir, f. 27.1.
1903, d. 4.8. 1971,
Guðmundur Hermann
Guðmundsson, f. 30.4.
1904, d. 8.1. 1974, Ást-
ráður Guðmundsson,
f. 20.10. 1906, d. 28.3.
1910, Gissur Guð-
mundsson, f. 22.3.
1907, d. 8.3. 2000,
Gunnar Guðmundsson, f. 20.6. 1908,
d. 1.8. 1908, Kristján Guðmundsson,
f. 5.1. 1910, d. 1921, Ástríður Guð-
mundsdóttir, f. 28.4. 1911, Salberg
Guðmundsson, f. 26.6. 1912, d. 31.8.
1952, og Jóhanna Guðmundsdóttir,
f. 3.3. 1914, d. 18.7. 1945.
Þórður kvæntist Ólöfu Hagalíns-
dóttur frá Hvammi í Dýrafirði, f.
Elskulegur pabbi okkar er farinn.
Við þökkum þér fyrir allar stundirnar
sem við höfum fengið að eiga með þér.
Margs er að minnast, elsku pabbi.
Margt var brallað, öll ferðalögin,
veiðiferðirnar, tjaldútilegurnar og
spilakvöldin. Þú kenndir okkur heið-
arleika, trúfesti, að nýta hæfileika
okkar og að vera sjálfum okkur sam-
kvæm. Já, elsku pabbi, þú gast verið
ákveðinn og við áttum að hlýða, en
sanngjarn varstu og ávallt glaður. Þú
varst góður pabbi. Þakka þér fyrir allt
og allt.
Guðmundur, Herdís,
Guðmunda og Sína Þorleif.
Elsku afi, nú hefur þú kvatt okkur.
Sorgin og söknuðurinn er mikill, en
nú ertu kominn þangað sem þér líður
vel og við þá hugsun líður okkur bet-
ur. Við þökkum þér fyrir allar þær
dýrmætu stundir sem við áttum sam-
an. Elsku afi, þú varst alltaf svo kátur
og skemmtilegur og alltaf var stutt í
grínið hjá þér. Þú varst mikill sögu-
karl og skemmtilegt var að hlusta á
þig segja sögur. Og ekki má gleyma
öllum myndunum sem þú áttir og
hafðir tekið í gegnum ævina, það var
alltaf gaman að fletta með þér albúm-
unum og heyra þig segja frá mynd-
unum þínum.
Okkur þótti gaman að koma til þín
og ömmu í Ljósheimana og dvelja hjá
ykkur þar. Þá var dekrað við okkur
með mat og skemmtun. En okkur er
minnisstætt þegar við dvöldum hjá
ykkur í sumarbústaðnum suður í
Hrauni. Sumarbústaðurinn ykkar hét
Hálsakot og bar nafnið á honum þess
merki um hvernig var að vera hjá
ykkur, ást og hlýja alla tíð. Í Hálsakoti
var alltaf nóg að gera og fengum við
að taka þátt í öllu sem þar fór fram.
Slá grasið, gróðursetja, mála, smíða
og baka svo eitthvað sé nefnt. Hálsa-
kot var lítill, gamall bústaður án raf-
magns svo kertaljósin lýstu upp
skemmtileg spilakvöld, hann var hit-
aður upp með kolaeldavél og á henni
var eldað besta ristaða brauð í heimi.
Svo var það árið 1987 sem gamli bú-
staðurinn var rifinn og nýr byggður í
staðinn, á meðan á þessu verkefni stóð
vorum við systkinin hjá ykkur öllum
stundum að aðstoða við að rífa niður
gamla bústaðinn og koma þeim nýja
upp. Þetta var mikið verk og þótti
okkur gaman að taka þátt í þessu með
ykkur. Nýja húsið hét að sjálfsögðu
Hálsakot eins og gamli bústaðurinn.
Við erum þakklát fyrir jól síðustu
ára en þá dvölduð þið hjá mömmu og
okkur um jólin og voru það yndislegar
stundir sem við áttum saman.
Elsku afi, það er sárt að kveðja þig
en eftir sitja góðar minningar um frá-
bæran afa.
Þín barnabörn,
Þórður og Jóna María.
Þórður Finnbogi
Guðmundsson
Ella og Finnur, eining sem alltaf
hefur verið hluti af lífi mínu. Ella og
Finnur sem ekki er hægt að skilja að í
huga mér heldur eru eitt, tvær hliðar
af því sama. Þau hafa nú bæði kvatt
þetta jarðríki en eru mér samt eins ná-
læg og alltaf. Minningarnar um þau,
hlýjan og ekki síst kærleikurinn sem
frá þeim stafaði verður alltaf þáttur í
mínu lífi. Það situr í sál minni og í einn-
ig í sál hinna eins og pabba míns sem
standa mér nærri og lifðu í þeim ljóma
sem frá þeim stafaði.
Þegar við systkinin vorum lítil voru
Ella og Finnur órjúfanlegur partur af
lífinu, t.d. smalamennskum og réttum.
Kindurnar þeirra sem komu til okkar
þegar þau brugðu búi báru kærleika
þeirra vitni, gæfar og rólegar. Áður
hafði maður kynnst þessum sömu
kindum í litla fjárhúsinu þeirra fyrir
utan Borgarnes. Í minningunni voru
Ella og Finnur líka órjúfanlegur þátt-
ur í Borgarnesferðum. Þegar búið var
að fara í Kaupfélagið og markaðinn var
Elín Guðmundsdóttir
og Finnur Friðrik Einarsson
✝ Elín Guð-mundsdóttir
fæddist í Álft-
ártungu á Mýrum
4. júní 1917. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Akraness að
morgni föstudag-
inn 26. ágúst
2005 og var útför
hennar gerð frá
Borgarneskirkju
2. september.
Finnur Friðrik
Einarsson fædd-
ist að Prest-
húsum á Kjalarnesi 6. október
1917. Hann lést á Sjúkrahúsi
Akraness 31. janúar síðastliðinn
og var útför hans gerð frá Borg-
arneskirkju 14. febrúar.
komið við hjá Maju frænku eða Ellu og
Finni á leiðinni heim, oft báðum. Á
Kjartansgötunni var alltaf til jólakaka,
hlýtt faðmlag og glettið bros. Á Kjart-
ansgötunni var líka komið litasjónvarp
áður en þvílíkur gripur komst á mitt
heimili. Veðurfréttirnar voru með
grænum lit og prúðuleikararnir voru
ótrúlega litskrúðugir. Teppið á gólfinu
var líka mjúkt og sófasettið þægilegt til
að kúra í. Þegar ég varð eldri og eign-
aðist mitt eigið líf ef svo má að orði
komast fækkaði ferðunum til Ellu og
Finns. Það var mikið að gera í því að
vera til og einnig örlaði á feimni við að
koma við í Ánahlíðinni ein. Það voru því
margar ferðirnar sem farnar voru þar
sem keyrt var í gegnum Borgarnes á
leið heim að Hraunsnefi, horft og hugs-
að heim í Ánahlíðina en brunað áfram.
En með jöfnu millibili var kjarkurinn
nægur til að maður staldraði við. Þær
stundir sviku aldrei. Jólakakan var á
sínum stað, hlýja faðmlagið, brosið og
mildur hlátur Ellu. Hún spurði mann
um allt það sem maður var að gera og
sýndi öllu áhuga, sama hversu léttvægt
það var, málbeinið hjá manni liðkaðist
fljótt. Finnur tók ekki svo mikið þátt í
samræðunum, kannski ekki síst vegna
þess að heyrninni var farið að hraka,
aftur á móti fór maður ekki tómhentur
út. Guðsblessun og kærleikskveðja í
formi einfalds smíðisgrips fylgdi manni
heim.
Leiðir mínar lágu til útlanda í nám.
Ég eins og öll börnin hennar fékk stað í
stóru landabréfabókinni og sagði síðan
frá því sem ég var að bardúsa þegar ég
kíkti við. Þó að í útlöndum væri voru
Ella og Finnur samt með mér. Fyrsta
veturinn á meðan ég var að kynnast fólki
notaði ég bréfaskriftir heim til vina og
vandamanna sem mitt félagslega akkeri.
Ella og Finnur voru í hópi þeirra sem
hugsað og skrifað var til. Þegar ég skrif-
aði þurfti ég ekki að vera feimin því ég
vissi að upplifanir mínar af lífinu voru á
leið í kærleiksríkar hendur. Þegar ég
flutti heim aftur hafði ég fundið mér
sagnfræðing sem lífsförunaut. Hann
varð ég að sýna Ellu því áhugi hennar á
sögulegum fróðleik fór ekki framhjá
neinum. Fljótlega fæddist mér sonur og
það var mjög stolt ungamamma sem
varð að koma við í Ánahlíðinni til að sýna
íbúunum þar hversu dásamlegur frum-
burður minn væri. Stoltið var ekki
minna þegar sá yngri fæddist enda ekki
hægt að eiga barn án þess að Ella og
Finnur sæju það og blessuðu. Eldri son-
ur minn náði einnig að eiga sínar eigin
minningar um Ellu og Finn. Þegar ég
færði honum dánarfréttirnar í bæði
skiptin svaraði hann að bragði: „Eru það
ekki konan sem gaf mér vettlingana og
maðurinn sem gaf mér spilastokkinn?“
Svo mörg voru þau orð.
Fjórtánda febrúar fylgi ég Finni til
grafar og í huganum einnig Ellu því ég
komst ekki þegar hún var jörðuð. En
þegar ég held aftur heim á leið held ég
áfram lífi mínu með Ellu og Finni, minn-
ingunum, hlýjunni og kærleikanum sem
býr í mér og öllum þeim hinum sem eru
mér nánir og lifa einnig í ljósi lífs þeirra.
Sesselja G. Magnúsdóttir
(Settamunda).