Morgunblaðið - 15.11.2007, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. NÓVEMBER 2007 33
MINNINGAR
✝ Inga SigríðurSigurðardóttir
fæddist á Akureyri
hinn 27. ágúst 1946.
Hún andaðist á líkn-
ardeild Landspítal-
ans í Kópavogi
fimmtudaginn 8.
nóvember síðastlið-
inn.
Foreldrar Ingu
voru hjónin Klara
Jóhanna Ingibjörg
Nilsen, húsfrú frá
Akureyri, f. 5.6.
1905, d. 9.2. 1992,
og Sigurður Pétur Eiríksson,
verkamaður frá Vopnafirði, f.
16.11. 1907, d. 13.10. 1989. Hjá
þeim bjó alla tíð Magnús Vilmund-
arson „afi Mangi“, ættaður úr
Eyjafirði, f. 9.11. 1888, d. 24.3.
1976. Systkinin Ingu eru: Sólveig
Fanney Bjartmarz, f. 2.10. 1927,
gift Gunnari Bjartmarz, f. 22.10.
1931, Magnúsína Sigurðardóttir, f.
19.12. 1929, gift Vilhjálmi Vil-
hjálmssyni, f. 29.11. 1940, Siguróli
Magni Sigurðsson, f. 10.12. 1932,
ur Óskars og Bergljótar Ólafs-
dóttur, f. 23.8. 1964, er Ágúst Ólaf-
ur, f. 26.4. 1982. Sonur Maríu og
uppeldissonur Óskars er Guð-
finnur Þórir Ómarsson, f. 1.11.
1982, faðir Þórir Ómar Grétars-
son, f. 2.7. 1962. b) Sigurður, f.
2.10. 1968, kvæntur Maríu Þor-
leifsdóttir, f. 17.1. 1962, búsett í
Reykjavík. Dóttir þeirra er Inga, f.
21.9. 2000. Dóttir Sigurðar og
Erlu Rögnvaldsdóttir, f. 30.11.
1968, er Karen, f. 2.8. 1993. Börn
Maríu eru Ásgerður Ottesen, f.
17.7. 1979, Jóna Elísabet Ottesen,
f. 21.8. 1982, faðir Sveinbjörn Þór
Ottesen, f. 8.12. 1959, og Marinó
Kristinn Björnsson, f. 24.2. 1995,
d. 9.10. 1997. c) Rut, f. 19.9. 1977,
gift Michael Robert Borland, f.
30.5. 1964, búsett í Bandaríkjun-
um. Sonur þeirra er Sebastian
Goði Borland, f. 20.4. 2004.
Inga ólst upp á Akureyri fram
til sextán ára aldurs. Hún settist
að á Seyðisfirði nítján ára gömul.
Þau hjónin bjuggu á Seyðisfirði til
1999 er þau fluttu til Reykjavíkur.
Inga vann við verslunar- og fisk-
verkunarstörf alla sína tíð.
Útför Ingu verður gerð frá
Grafarvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
kvæntur Sigurlaugu
Jónsdóttur, f. 3.6.
1939, Valgarður Jó-
hann Sigurðsson, f.
29.07. 1934, Steinþór
Sigurðsson, f. 25.12.
1940, d. 24.02. 1941,
og Klara Svein-
björnsdóttir, f. 15.07.
1951, gift Helga Val-
geirssyni, f. 30.8.
1948.
Inga giftist hinn
26.8. 1967 Finni Ósk-
arssyni, verkamanni
frá Seyðisfirði, f.
24.3. 1944. Foreldrar hans voru
Sigrún Guðjónsdóttir húsmóðir,
ættuð af Jökuldalsheiði, f. 24.5.
1907, d. 12.10. 1997 og Óskar
Finnsson verkamaður, ættaður úr
Eyjafirði, f. 22.5. 1902, d. 4.10.
1951.
Inga og Finnur eignuðust þrjú
börn, þau eru: a) Óskar, f. 12.4.
1967, kvæntur Maríu Hjaltadóttur,
f. 27.11. 1963, búsett á Bretlandi.
Börn þeirra eru Klara, f .17.1.
1991, og Finnur, f. 21.7. 1998. Son-
Elsku mamma mín, mikið er ég
þakklátur fyrir þessi rúm 40 ár sem
við höfum verið saman.
Ég er svo þakklátur fyrir að þú
kveiktir áhuga minn á matargerð.
Ég er svo þakklátur fyrir að hafa
haft þig sem mömmu, því þú varst
svo góður vinur, hlustaðir svo vel
þegar að ég var að segja þér frá því
sem ég var elda fyrir hina og þessa
og hvað ég var að borða á hinum og
þessum veitingastöðum, þú vildir fá
að vita allt, meðlætið, sósan og bara
allt saman, ég lýsti þessu fyrir þér í
eins miklum smáatriðum einsog ég
gat og þú nánast orðin pakksödd á
lýsingunum.
Ég er þakklátur fyrir þær ferða-
sögur sem þú sagðir mér af ykkur
Önnu Fríðu frænku, hvar þið borð-
uðuð og hvað. Ég er svo þakklátur
fyrir þær stundir sem við áttum
saman við matarborðið eftir að vera
búin að borða a.m.k. tvo forrétti og
aðalrétti og skyldu tvo eftirréttina,
alveg að springa en ekki þó það mik-
ið að við vildum ræða hvað ætti að
borða daginn eftir. Ég er svo þakk-
látur fyrir kökurnar og að að eiga
mömmu einsog þig sem nestar mig á
hverju hausti með sultum. Ég er svo
þakklátur fyrir þína „stjörnurétti“
einsog rjúpurnar sem enginn gerir
betur og karmellukakan sem er í al-
gjörum sérflokki.
Ég er svo innilega þakklátur þér
hvað þú studdir mig vel þegar að ég
tók þá erfiðu ákvörðun í mínu lífi, að-
eins 23 ára gamall að fara í áfeng-
ismeðferð. Afmælisdaginn þinn, 27
ágúst mun vera árlegur matarveislu-
dagur hjá minni fjölskydu þér til
heiðurs.
Elsku mamma mín, við María eru
svo þakklát þér fyrir að hafa verið
alltaf til taks.
Þinn elskandi sonur,
Óskar Finnsson.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Nú er þetta búið. Inga tengda-
mamma, amma og mamma er farin.
„Ömurlegt“ sagði Finnur sonur
minn, níu ára. Reyndar vissi hún og
við hvert stefndi, en mikið rosalega
er þetta erfitt þó að við öll héldum að
við værum undirbúin.
Það var svo sárt að sjá hvað þetta
var erfitt hjá þessari elsku þegar
læknirinn sagði að meira væri ekki
hægt að gera og sjúkdómurinn
myndi bara versna og hún myndi
deyja einhvern tímann á næstu mán-
uðum. Það kom strax upp í hugann, –
bíddu, næstu mánuði, verður hún þá
ekki hjá okkur um jólin? Nei, hún
tengdamamma verður með köku- og
brauðtertuhlaðborð fyrir einhverja
aðra en okkur um jólin. Ég kynntist
manninum mínum, Óskari Finns-
syni, fyrir rúmum 20 árum og þá má
segja að hún hafi fylgt með því á milli
þeirra voru einstaklega sterk bönd.
Þau tvö áttu sameiginlegt áhugamál
sem er matur og aftur matur, þau
gátu talað um mat tímunum saman
og eftir að við fjölskyldan fluttum
hingað til Englands og hún kom í
heimsókn þá voru þeirra stundir að
fara saman í matarbúðirnar til að
skoða úrvalið. Hafði hún þá góða við-
miðun sem var verslunin Nóatún í
Grafarvogi þar sem hún starfaði:
„Nei, þetta fæst ekki í Nóatúni“, „við
erum bara með hvítar svona“, „þetta
er mun dýrara hjá okkur“. Þeim lá
báðum frekar hátt rómur þannig að
fólkið í búðunum var farið að horfa.
Eftir að ég varð vitni að þessu taldi
ég mig best geymda heima. Óskar á
eftir að sakna þessara búðaferða
mikið. Ég er svo þakklát fyrir að hún
heimsótti okkur tvisvar á árinu,
seinni heimsóknin aðeins fyrir rétt
rúmum fjórum vikum, alveg ótrúleg-
ur kraftur í henni að koma svo mikið
veik en samt lét hún sig hafa það.
Hún ætlaði að sjá nýja hreiðrið okk-
ar hér í Guildford og ég er svo glöð
yfir að hún náði því. Það er ekki
hægt að segja annað en Inga hafi
verið afburða myndarleg í öllu sem
hún tók sér fyrir hendur, það skipti
engu á hvaða tíma sólarhings maður
mætti í heimsókn, fimm mínútum
seinna var eldhúsborðið hlaðið kök-
um og góðgæti og alltaf passaði hún
sig að eiga í frysti réttinn sem mér
finnst svo góður. Tengdó var svona
„drífa í þessu“-kona, ótrúlega dríf-
andi, vildi drífa í öllu, ekkert hangs,
bara að drífa í hlutunum. Reyndar
var drifkrafturinn stundum það mik-
ill að hún átti það til að gleyma að
njóta augnabliksins. Ég á voðalega
erfitt með að ímynda mér tímann
framundan án hennar, hún hefur
verið svo stór partur af lífi okkar, en
við verðum að vera sterk og lifa lífinu
lifandi eins og hún hefði viljað. Klara
dóttir mín á eftir að sakna deluxe
hótels ömmu, Finnur, þessi níu ára,
skilur ekki alveg í dag tilgang lífsins
og Guffi, elsti sonur minn, sem ég
kom með inn í hennar líf fyrir 20 ár-
um, er þakklátur fyrir hvað hún hef-
ur reynst góð amma.
Við söknum hennar!
María Hjaltadóttir.
Mágkona mín kær er látin. Erfiðri
baráttu við illvígan sjúkdóm er lokið.
Hún sýndi ótrúlegan dugnað og bar-
áttuþrek. Hún hafði alltaf verið
hraust og maður trúði því lengi vel
að hún hefði betur. Liðnar haustvik-
ur hef ég fylgst með líðan hennar frá
degi til dags og rifjað upp liðnar
stundir. Inga var svo mikil húsmóðir
og mikil jólakona. Jólaundirbúning-
ur var sko ekki á síðustu stundu á
hennar heimili. Haustið var hennar
tími, tína ber og útbúa alls kyns góð-
gæti í frystikistuna og útbúa jóla-
gjafir, búa vel.
Það að vera boðinn í mat til Ingu
og Finns var meiriháttar, hún var
snillingur í matreiðslu og naut þess
að veita vel. Við Inga höfum alltaf
búið í mikilli fjarlægð og hist alltof
sjaldan. Ég vildi að ég hefði notað
þau tækifæri sem gáfust til að hitta
Ingu oftar, en svona er lífið, maður
er í kapphlaupi við klukkuna og sinn-
ir samskiptum ekki sem skyldi, og
svo er það allt í einu orðið of seint.
Ég og fjölskylda mín vottum
Finni, Óskari, Sigga og Rut okkar
dýpstu samúð. Þið gerðuð allt sem
þið gátuð til að létta henni baráttuna,
en það er stórt skarð þar sem Inga
mágkona mín er fallin frá. Missir
ykkar er mikill.
Hrafnhildur.
Nú er baráttunni lokið. Hún stóð í
fimm ár. Um tíma virtist sigur vera
unninn, og bjart var framundan. En
það stóð ekki lengi. Krabbameinið lá
í leyni. Það er ótrúlegt að horfa upp á
kraftmikla konu verða svo sjúka að
hún þurfti hjálp til alls. Eiginmaður
hennar og börn sýndu mikinn styrk í
öllum þessum hörmungum.
En mig langar að líta til baka um
rúmlega þrjátíu ár eða svo. Þá fórum
við fjölskyldurnar oft saman í útileg-
ur, og var þá oft skemmtilegt, og
krakkarnir okkar nutu þess að vera í
sveitinni.
Inga var mikil húsmóðir, var alltaf
prjónandi fallegar gjafir á barna-
börnin. En það sem hún hafði gaman
af var að útbúa veislur, sama hvort
var kaffiveisla eða matarveisla. Allt
var þetta fyrsta flokks, og ekki tók
þetta langan tíma hjá henni enda
alltaf skipulögð.
Mér fannst alltaf að aðventan væri
tíminn hennar Ingu. Hún byrjaði
snemma á öllum undirbúningi, það
var ekki hennar stíll að vera sein.
Það er eitthvað svo óraunverulegt
að hún sé búin að kveðja þetta líf.
Það er endalaust hægt að velta því
fyrir sér af hverju fólk á besta aldri
er kallað burtu en það er víst ekkert
svar við því og enginn veit hver verð-
ur næstur, Guð gefur og Guð tekur,
en minningarnar eigum við.
Hvíl í friði, mín kæra mágkona.
Elín.
Elsku besta frænka mín Inga er
dáin eftir erfið veikindi undanfarin
ár. Það var erfið stund þegar bróðir
minn hringdi í mig vinnuna og sagði
mér að þú værir dáin. Það kemur svo
margt upp í hugann. Allar stundirn-
ar sem við áttum saman. Á Seyðis-
firði þegar ég passaði Óskar minn á
sumrin og líka þegar ég kom í allar
skírnirnar og fermingar hjá yndis-
legu börnunum þínum. Þegar við
sátum við eldhúsgluggann þinn og
töluðum saman um allt. Ég gat alltaf
sagt þér allt og leitað til þín með allt
mitt, þú hlustaðir alltaf á mig og ráð-
lagðir mér. Svo komu nokkur ár sem
ég var ekki dugleg að koma austur
en við vorum samt alltaf í sambandi.
En svo kynntist ég manninum mín-
um og þá fórum við austur til þín
einu sinni til tvisvar á ári og það var
sko alltaf tekið svo vel á móti okkur,
þú varst svo yndislegur kokkur, allt-
af með eitthvað nýtt að borða og allt-
af besti maturinn. En svo fluttir þú
suður og ekki fækkaði heimsóknun-
um þangað enda hefur þú alltaf
reynst mér sem stóra systir. Þú
varst alltaf svo yndisleg og góð við
mig, börnin mín og barnabörn. Ég
get ekki lýst því með orðum hvað ég
elska þig mikið og hvað þú varst ynd-
isleg og góð kona. Það er svo mikið
tómarúm í hjarta mínu. En ég veit að
þér líður vel í dag hjá ömmu og afa.
Takk fyrir allt sem þú gafst mér og
mínum, elsku Inga mín.
Elsku Finnur, Óskar, Siggi, Rut
og fjölskyldur, Guð veiti ykkur styrk
á þessum erfiða tíma. Kveðja frá
Steinari Óla og Gunnari Torfa.
Þín frænka
Regína.
Nú hefur elskuleg vinkona mín
kvatt þennan heim og farið heim í
dýrðina til Drottins. Ég minnist
Ingu sem konu sem kom til dyranna
eins og hún var klædd. Hún var allt í
senn; myndarhúsmóðir, stoð og
stytta barnanna og svo mætti lengi
telja. Hún tók því sem að höndum
bar með hugrekki og festu. Ég minn-
ist allra okkar samverustunda með
gleði og þakklæti um dýrmæta minn-
ingu. Elsku Finnur, Óskar, Siggi,
Rut og fjölskyldur. Megi Drottinn
blessa ykkur og varðveita og gefa
ykkur þann styrk sem þið þarfnist á
þessum tímamótum.
Svava Friðrika.
Inga S. Sigurðardóttir
✝ Gunnar ÞórHraundal fædd-
ist í Reykjavík 29.
júní 1963. Hann lést
á heimili sínu 5. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Sigrún Óskarsdótti-
r, f. 21. sept. 1944
og Sigurður Fossan
Þorleifsson, f. 30.
okt. 1938. Uppeldis-
faðir Gunnars var
Björn Hafsteinsson,
f. 7. maí 1948, d. 17.
apríl 1999. Bræður
Gunnars eru Jónas Friðbertsson,
f. 4. júní 1968 og
Óskar Páll Björns-
son, f. 6. des. 1971.
Sambýliskona
Gunnars er Sigríður
Guðrún Stefáns-
dóttir, f. 18. júlí
1963, börn þeirra
eru Elva Rut, f. 20.
júní 1991, Stefán
Örn, f. 8. mars 1994
og Björn Anton, f. 6.
mars 1996.
Útför Gunnars
fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku pabbi minn.
Það er svo erfitt að missa þig
svona ungan.
Þú varst svo yndislegur og góður.
Ég get ekki hugsað mér að þú sért
farinn frá okkur. Allt okkar líf höfum
við verið saman og síðan missum við
þig. En við eigum margar góðar
minningar. Guð geymi þig pabbi
minn.
Þín dóttir,
Elva Rut Hraundal.
Gunnar Þór Hraundal
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
GÚSTAV AXEL GUÐMUNDSON
matreiðslumeistari,
Litlahvammi 3,
Húsavík,
sem lést 12. nóvember á Heilbrigðisstofnun
Þingeyinga Húsavík, verður jarðsunginn frá
Húsavíkurkirkju laugardaginn 17. nóvember
kl. 14.00.
Ingunn Erna Einarsdóttir,
Guðfinna Gústavsdóttir,
Einar Axel Gústavsson, Jónasína Halldórsdóttir,
Guðmundur Ingi Gústavsson, Ragnheiður Bóasdóttir,
Hjördís Gústavsdóttir, Gunnlaugur Sveinbjörnsson,
barnabörn, barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
BJARNI EYVINDSSON,
Dynskógum 8,
Hveragerði,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Ási í Hveragerði
föstudaginn 9. nóvember, verður jarðsunginn frá
Hveragerðiskirkju laugardaginn 17. nóvember kl.
14.00.
Gunnhildur Þórmundsdóttir,
Eyvindur Bjarnason, Þórdís Magnúsdóttir,
Kjartan Bjarnason, Sigríður Inga Wiium,
Rakel Móna Bjarnadóttir, Ármann Ægir Magnússon,
Gréta Mjöll Bjarnadóttir, Björn Ragnar Björnsson,
Ingvar Bjarnason, Hrafnhildur Loftsdóttir,
Svanur Bjarnason, Gunnhildur Gestsdóttir,
Jakob Þór Skúlason, Jóhanna Hallgrímsdóttir,
Þórmundur Skúlason, Rósa Hjálmarsdóttir,
Vilberg Skúlason, Guðlaug Skúladóttir,
börn og barnabörn.