Morgunblaðið - 06.09.2008, Blaðsíða 27

MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2008 27
ÍÞRÓTTAFÉLAG
Reykjavíkur (ÍR) er
eitt stærsta íþrótta-
félag landsins og
starfa alls níu deildir
innan félagsins. Starf-
semi þess hefur verið
í Breiðholtinu frá því
árið 1970. Allt frá þeim tíma hefur
félagið barist fyrir því að fá bætta
og betri aðstöðu fyrir starfsemina.
Því var stórum áfanga náð þegar
félagið fékk úthlutað svæði í Suð-
ur-Mjódd.
Við sem störfum innan ÍR lítum
svo á að stór hluti starfseminnar
sé hrein og klár þjónusta við íbúa
hverfisins. Því skiptir sú aðstaða
sem við getum boðið þátttakendum
í starfinu miklu máli. Allir þeir
sem hafa kynnt sér starfsemi
íþróttafélaga eru sammála um að
þar fari fram mikið forvarnarstarf
sem skiptir íbúana miklu máli. Til
þess að hvetja börn til íþróttaiðk-
unar er mikilvægt að félagið nái
árangri svo til verði fyrirmyndir
en aðstaðan til iðkunar skiptir ekki
síður máli.
Barátta okkar ÍR-inga fyrir því
að fá reist íþróttahús í Suður-
Mjódd hefur tekið langan tíma og
undanfarin átta ár hefur þetta ver-
ið helsta baráttumál þeirra sem
starfað hafa innan fé-
lagsins.
Það er því ekki
laust við að manni
bregði í brún og verði
orða vant við að lesa
viðtal við Ólaf F.
Magnússon borg-
arfulltrúa í 24 stund-
um hinn 21. ágúst síð-
astliðinn. Þar kallar
Ólafur það pólitískt
fyrirgreiðsluverkefni
að loksins hafi náðst
samkomulag á milli
borgaryfirvalda og Íþróttafélags
Reykjavíkur um byggingu íþrótta-
húss sem kemur til með að hýsa
stóran hluta af starfsemi félagsins.
Í dag er starfsemin dreifð bæði
um hverfið sem og í önnur hverfi
borgarinnar. Þegar byggingu
þessa nýja húss verður lokið mun
hins vegar stærsti huti starfsem-
innar verða kominn á einn stað,
þ.e. í Suður-Mjódd. Það er alls
ekki ætlun okkar að gera lítið úr
hlut Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar
að þessum samningi var náð. Vil-
hjálmur hefur haft þetta mál á
stefnuskrá sinni, bæði þegar hann
var í minnihluta sem og í þeim
meirihlutum sem hann hefur setið
í. Það að kalla þetta mál fyr-
irgreiðsluverkefni er til háborinnar
skammar fyrir mann sem telur sig
berjast fyrir velferðarmálum. Það
má vel flokka þá starfsemi og
þjónustu sem fram fer innan ÍR
undir þá skilgreiningu að teljast
velferðarþjónusta, sérstaklega sé
litið til þess hversu mikið forvarn-
argildi þátttaka í íþróttum hefur.
Eins getur þátttaka í íþróttum
haft mikið með það að segja
hvernig einstaklingum vegnar í líf-
inu svo ekki sé minnst á hreyfingu
og offitu sem er vaxandi vandamál
í samfélaginu.
Við hjá ÍR teljum það vera til
hagsbóta fyrir samfélagið að vel sé
staðið að íþróttaiðkun barna og
unglinga því þeirra er framtíðin.
Því er þeim stóra hópi sjálf-
boðaliða innan félagsins, sem fórn-
ar tíma sínum í þágu þess, hrein-
lega misboðið með svona
yfirlýsingum. En yfirlýsing sem
þessi virðist hafa þann eina tilgang
að koma óorði á pólitíska andstæð-
inga.
Við sem störfum í þágu ÍR fráb-
iðjum okkur að vera notuð í póli-
tískum tilgangi og óskum einungis
eftir því að eiga gott samstarf við
Reykjavíkurborg um að byggja
upp enn betra Breiðholt.
Úlfar Steindórsson
skrifar um ummæli
Ólafs F. Magnús-
sonar um ÍR og
byggingu íþrótta-
húss
» Það er því ekki
laust við að manni
bregði í brún og verði
orða vant við að lesa
viðtal við Ólaf F.
Magnússon borgar-
fulltrúa í 24 stundum
hinn 21. ágúst
Úlfar Steindórsson
Höfundur er formaður ÍR.
Hvað á Ólafur eiginlega við
með þessari yfirlýsingu?
EITT helsta bar-
áttumál aðstandenda
geðfatlaðra í Reykja-
vík hefur verið að
koma á „Akureyr-
armódelinu“ og
tryggja þjónustu sam-
bærilega þeirri sem
Akureyrarbær veitir
og fleiri bæjarfélög
sem hafa tekið mála-
flokkinn að öllu til sín
frá ríkinu með þjón-
ustusamningum. Þetta
langþráða markmið er
nú í höfn með þjón-
ustusamningi milli rík-
is og borgar sem und-
irritaður var í síðustu
viku. Um þessar
mundir er eitt ár síðan
ég tók við formennsku
í verkefnisstjórn
Straumhvarfa, átaks-
verkefnis sem komið
var á fót til að leysa uppsafnaðan
húsnæðisvanda geðfatlaðra og efla
þjónustu við þá, en þeir höfðu setið
eftir í þessum efnum.
Sjálfstæðri búsetu
flýtt um ár – biðin senn á enda
Húsnæðismálin hefðu mátt standa
betur þegar ég tók við verkefninu,
sérstaklega á suðvesturhorni lands-
ins. Þess vegna lögðum við mikla
áherslu á að leysa vanda geðfatlaðra
á höfuðborgarsvæðinu, enda langt
komið á landsbyggðinni að leysa
húsnæðismál allra sem heyra undir
verkefnið þar. Þegar Straum-
hvarfaverkefnið hófst voru 84 geð-
fatlaðir í Reykjavík sem ýmist
bjuggu á stofnunum, hjá aðstand-
endum eða í óviðunandi húsnæði
vegna skorts á íbúðum með viðeig-
andi þjónustu. Með samningnum við
borgina og yfirtöku hennar á upp-
byggingu á vegum Straumhvarfa
verður vandi þessa hóps leystur þeg-
ar á næsta ári með hús-
næði við hæfi ásamt
stuðningi og þjón-
ustu.Það er því sérstakt
ánægjuefni að öll sú
vinna sem lögð hefur
verið í að ná samn-
ingum er að skila sér í
heildstæðri þjónustu
við geðfatlaða í Reykja-
vík. Reykjavíkurborg
mun strax taka að sér
alla stoðþjónustu við 44
geðfatlaða Reykvíkinga
og tryggja þeim sjálf-
stæða búsetu fyrir lok
næsta árs, – ári fyrr en
áætlað var. Um næstu
áramót, þegar allt verk-
efnið verður komið til
framkvæmda, hefur
Reykjavíkurborg tekið
að sér þjónustu við 105
geðfatlaða, sem áður
heyrðu flestir undir
Straumhvörf, og þar
með tryggt þeim öllum
heildstæða þjónustu
sem hentar betur þörf-
um hvers og eins. Þetta
er viðamesta verkefni á sviði þjón-
ustu við geðfatlaða sem sveitarfélag
tekur að sér með þjónustusamningi
við ríkið enda er um helmingur
þeirra sem undir Straumhvörf heyra
Reykvíkingar. Nú er verið að und-
irbúa sambærilega samninga fyrir
geðfatlaða, sem heyra undir
Straumhvörf, í umdæmi Svæð-
isskrifstofu málefna fatlaðra á
Reykjanesi. Viðræður við sveit-
arfélög um lokaáfangann á því svæði
eru á góðum skriði eins og verkefnið
í heild.
Á ný út í lífið
Átaksverkefnið Straumhvörf nær
til 160 íbúa á landinu öllu sem útvega
átti búsetuúrræði ásamt sérhæfðum
stuðningi og stoðþjónustu sem lýtur
að atvinnu, menntun, endurhæfingu
og annarri dagþjónustu. Verkefnið
er nú hálfnað og þegar er búið að
taka í notkun eða semja um kaup á
húsnæði fyrir 136 manns á landinu
öllu. Íbúðirnar verða teknar í notkun
á þessu og næsta ári. Auk þessa hef-
ur umtalsverðu fé verið varið til að
styrkja fjölbreytta þjónustu sem
miðar að því að efla sjálfstæði geð-
fatlaðra og veita þeim þjálfun til að
takast á við lífið og ná bata. Í sumar
útskrifuðust 10 manns af geðdeild
fyrir atbeina Straumhvarfa og 12
munu væntanlega útskrifast síðari
hluta ársins. Það er því augljóst að
verkefnið hefur valdið straum-
hvörfum í uppbyggingu búsetuúr-
ræða og hverskonar þjónustu fyrir
geðfatlaða á landinu. Ég vil í lokin
þakka öllum þeim, sem hafa lagt á
sig ómælda vinnu við að ná þessum
mikilvæga áfanga í þágu geðfatlaðra
í Reykjavík og aðstandenda þeirra.
Ásta R. Jóhann-
esdóttir skrifar um
þjónustu við geð-
fatlaða í Reykjavík
Ásta R. Jóhannesdóttir
»Um næstu
áramót hef-
ur Reykjavík-
urborg tekið að
sér þjónustu við
105 geðfatlaða,
sem áður
heyrðu flestir
undir Straum-
hvörf
Höfundur er alþingismaður
og formaður verkefnisstjórnar
Straumhvarfa.
Straumhvörf í Reykjavík
MINNINGAR
✝ Valgerður Sig-urðardóttir var
fædd 6. sept. 1930
og lést 24. febrúar
2008.
Foreldrar hennar
voru Sigurður J. F.
Benediktsson og
Steinunn Jóns-
dóttir. Sigurður var
fæddur á Krosstekk
í Mjóafirði 23. febr.
1898, d. 3. des.
1976. Steinunn var
fædd á Vogum í
Vopnafirði 16. júlí
1902, d. 14. maí 1969. Systkini
Valgerðar eru: 1) Erla Fríðhólm,
f. 6.11. 1922. Maki hennar er
Hallbjörn Berg-
mann Elímund-
arson, f. 21.10.
1918. 2) Þórhildur,
f. 10.7. 1927. Maki
hennar var Friðrik
Björnsson, f. 2.3.
1927, d. 17. 1. 2004.
3) Reynir f.
1.6.1929. Maki hans
var Hafdís Guð-
mundsdóttir, f.
2.11. 1930, þau slitu
samvistum.
Útför Valgerðar
fór fram 4. mars
2008 í kyrrþey frá Fossvogskap-
ellu. Hinsta hvíla Valgerðar er í
Kópavogskirkjugarði.
Elsku Vala mín. Loksins fékkst þú
hvíldina. Ég átti margar góðar
stundir með þér í gegnum lífið. Mig
langar til að rifja upp nokkrar hér:
Ég var ellefu ára og þú litaðir hárið á
mér rautt. Strax á eftir settir þú svo í
mig permanent, ég gleymi aldrei
hvað hún Stenna systir var reið þeg-
ar hún kom inn, því andlitið á mér
var allt rautt, liturinn hafði allur lek-
ið úr.
Ég man vel tímann sem við áttum
saman á síldinni, þá var nú oft mikið
fjör og margt brallað. Ein minning,
sem fer um huga minn er ég sit hér
og hugsa um þig, er þegar við fórum
tvær saman norður til Stennu. Við
vorum á bílnum hans Friðriks Þórs
og það sprakk hjá okkur. Við höfðum
það nú af að skipta um dekk en þegar
Gulli og Friðrik Þór fóru að skoða
dekkin kom í ljós að allar rærnar
voru öfugar. Við vorum heppnar að
missa ekki dekkið undan bílnum.
Í þessum hugrenningum mínum
eru allir bíltúrarnir sem við áttum
saman. Oftar enn ekki var afi með
okkur og við fórum að sækja Erlu
Björgu á leikskólann. Ég held ég
gleymi heldur aldrei andlitinu á ykk-
ur Halla þegar hann Halli Valli var
skírður, þið ljómuðuð bæði. Síðast en
ekki síst minnist ég jólanna.
Meðan afi lifði og þú hafðir enn
heilsu til, vorum við öll saman á að-
fangakvöld, hjá Erlu og Halla, og svo
hjá mér og Rúnari á gamlárskvöld.
Þá var nú oft mikið hlegið, spilað og
sungið.
Ég veit að amma og afi hafa tekið
vel á móti þér er þú komst, það er
engin spurning.
Mig langar sérstaklega að þakka
öllu starfsfólki á deild A3 á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund. Umönn-
un ykkar var einstök. Sjáumst,
frænka.
Þín
Þorbjörg Friðriksdóttir
(Bobbý).
Til minningar um systur mína sem
hefði orðið 78 ára í dag, 6. september
2008.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Þín systir,
Þórhildur (Lilla).
Mig langar að minnast móður-
systur minnar, hennar Völu, sem
hefði orðið 78 ára í dag 6. septem-
ber.
Vala var stórglæsileg kona og
sem barn skildi ég ekkert í því hvers
vegna hún átti ekki mann og þegar
ég spurði hana um það var svarið:
Til hvers, ég þarf engan mann,
svona get ég gert allt sem mig lang-
ar til.
Ég var ekki svo gömul þegar ég
fór að taka rútuna ein frá Sandgerði
til Reykjavíkur og leigubíll frá BSÍ
á Lágholtsveginn til afa og Völu.
Vala vann hjá BÚR í mörg ár. Ég
fékk að fara með henni í vinnuna,
þegar verið var að salta síld. Þetta
var mikið upplifelsi fyrir níu ára
gamla stúlku. Skemmtilegast var að
fá silfurpening í stígvélið.
Eftir að afi dó tók Vala bílpróf og
keypti sér bíl, Skóda sem var app-
elsínugulur á litinn. Þá var nú fjör
hjá okkur báðum. Við fórum á
hverju kvöldi á rúntinn um Seltjarn-
arnesið, út á Granda og nágrenni.
Mikið var hlegið og gantast í þess-
um ferðum. Skemmtilegast þótti
mér samt þegar ég fékk að mála
hana, þá settist hún í stól inn í stofu
og ég sótti allt snyrtidótið hennar.
Svo var hún máluð, auðvitað varð ég
að prufa allar snyrtivörurnar henn-
ar, svo hún var orðin ansi skrautleg
þegar líða tók á kvöldið. Ég fékk
meira að segja að lita á henni hárið
og augnabrýrnar. Sennilega hefur
áhugi minn á förðun vaknað þarna.
Þegar ég hringdi í hana eftir að ég
eignaðist elstu dóttur mína og sagði
henni að hún væri búin að eignast
nöfnu þá kom bara löng þögn í sím-
ann og svo hló hún og sagði: „hvað
segirðu?“ Ég sagði henni að hún
ætti núna nöfnu sem héti Valgerður
Ósk, þá sagði hún mér að stúlkan
sem hún var skírð eftir hafi heitið
Valgerður Ósk og hún hefði oft furð-
að sig á því hvers vegna hún hefði
ekki fengið Óskar-nafnið líka.
Dætur mínar elskuðu að skoða
alla pöntunarlistana hennar. Henni
þótti gaman að panta sérvörur úr
þessum listum.
Með þessum hugrenningum mín-
um langar mig að kveðja þig, elsku
besta Vala mín. Þegar ég heimsótti
þig á Grund í sumar og sagði þér frá
flutningnum til Noregs fannst þér
það spennandi. Í desember þegar ég
kom til þín sá ég að þér hafði hrakað
mikið en ég átti samt ekki von á að
þú ættir svona stuttan tíma eftir hér
hjá okkur. Þú skipaðir svo stóran
sess í hjarta mínu og dætra minna
sem alltaf kölluðu þig ömmu.
Ég kveð þig með miklum söknuði
en ég veit að þú ert hvíldinni fegin.
Ég veit að þér líður vel núna, ert
komin í faðminn á ömmu og afa.
Elsku Vala mín, takk fyrir allar
yndislegu stundirnar sem við áttum
saman, minningin um þig mun lifa í
hjarta mínu. Hlýjar kveðjur til þín
frá Völu Ósk og Sunnu.
Ég vil senda sérstakt þakklæti til
Bobbýar systur minnar sem hugs-
aði svo vel um hana Völu öll þessi ár.
Einnig vil ég þakka starfsfólki
Grundar fyrir góða umönnun.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
Þín
Heiður Huld.
Valgerður
Sigurðardóttir
MORGUNBLAÐIÐ birtir alla
útgáfudaga aðsendar umræðu-
greinar frá lesendum. Blaðið
áskilur sér rétt til að hafna grein-
um, stytta texta í samráði við höf-
unda og ákveða hvort grein birtist
í umræðunni, í bréfum til blaðsins
eða á vefnum mbl.is.
Þeir sem þurfa að senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Formið er undir liðnum
„Senda inn efni“ ofarlega á for-
síðu mbl.is. Einnig er hægt að slá
inn slóðina www.mbl.is/senda-
grein
Ekki er lengur tekið við grein-
um sem sendar eru í tölvupósti.
Nánari upplýsingar gefur
starfsfólk greinadeildar.
Móttaka aðsendra greina