Morgunblaðið - 06.09.2008, Blaðsíða 28

28 LAUGARDAGUR 6. SEPTEMBER 2008 MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
✝ Elín Sigurjóns-dóttir frá Pét-
ursey í Mýrdal, Ella
í Steinum, fæddist á
Hvoli í Mýrdal 12.
janúar 1922. Hún
lést á Ljósheimum á
Selfossi 26. ágúst
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Sigríður Kristjáns-
dóttir frá Hvoli og
Sigurjón Árnason
frá Pétursey. Bræð-
ur Ellu eru: 1) Þór-
arinn, fv. alþing-
ismaður og bústjóri í
Laugardælum, f. 1923, kvæntur
Ólöfu Haraldsdóttur, börn þeirra
eru Sigríður, f. 1953, Haraldur, f.
1954, Kristín, f. 1956, og Ólafur
Elín elst upp í Pétursey og fer á
Héraðsskólann á Laugarvatni
1938–1939 en tekur þá við búsfor-
ráðum af móður sinni sem veiktist
og lést tveimur árum síðar. Elín fer
svo á húsmæðraskólann á Laug-
arvatni 1947 og árið eftir hefur
hún búskap með manni sínum í
Steinum undir Eyjafjöllum. Þar
bjuggu þau með hefðbundinn bú-
skap og verslunarrekstur þangað
til þau fluttu á Selfoss 1993.
Elín giftist Sigurbergi Magn-
ússyni, Bergi í Steinum, f. í Stein-
um undir Austur-Eyjafjöllum 13.
ágúst 1916, d. 18. desember 1998.
Ávallt var mannmargt í heimili hjá
þeim, 1956 taka þau að sér Árna
Sigurðsson frá Rauðsbakka og býr
hann hjá þeim hjónum þar til Berg-
ur fellur frá og eftir það með Ellu
þar til hún fer á Ljósheima 2001.
Útför Elínar fer fram frá Ey-
vindarhólakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 11.
Þór, f. 1965. 2) Árni
bifreiðastjóri og
starfsmaður K.S.Vík,
f. 1926, kvæntur Ástu
Hermannsdóttur, d.
1993, börn þeirra eru
Þorsteinn, f. 1951,
Sigríður Dorothea, f.
1952, Sigurjón, f.
1957, Hermann, f.
1958, Elín, f. 1961, d.
1997, og Oddur, f.
1965. 3) Eyjólfur
bóndi og bifreiða-
stjóri, f. 1947, kvænt-
ur Ernu Ólafsdóttur,
börn þeirra eru Sigurjón, f. 1971,
Steinunn, f. 1973, Guðbjörn, f.
1976, Ingveldur, f. 1979, og Pétur,
f. 1989. 4) Sigurður bifreiðastjóri,
f. 1949, d. 2000.
Í dag kveðjum við hana Ellu
frænku föðursystur mína sem er
besta manneskja sem ég hef nokkru
sinni kynnst, hún var mér allt í senn
frænka, móðir og leiðbeinandi á sinn
einstaka hátt sem reynist oft svo erf-
itt að lýsa með orðum. Ég var bara 5
ára gutti þegar ég fór að venja komur
mínar að Steinum til þeirra Ellu og
Bergs og naut ástúðar og umhyggju
þeirra alla tíð síðan sem þeirra eigin
sonur.
Steinar undir Eyjafjöllum er eng-
inn venjulegur staður á þeirra tíma
því þá er þetta allt í senn hjúkrunar-
heimili, umferðarmiðstöð áætlunar-
bíla og bensínstöð svo fátt eitt sé tal-
ið. Öllum sem leið áttu hjá þótti
sjálfsagt að stoppa í Steinum, fá kaffi
og með því og eins var með húsráð-
endurna, þeim fannst þetta sjálfsagð-
ur hlutur, taka á móti pökkum og
koma þeim til skila. Eins var ef veður
voru váglynd, þá áttu viðkomendur
víst skjól ef þeir komust að Steinum.
Ella var ávallt í starfi þess sem
þjónaði öðrum en um leið sterkur
stjórnandi sem stjórnaði á sinn ein-
staka hátt af gleði og ánægju og virkj-
aði þannig öll ungmenni í lið með sér
og kenndi okkur ómælda vinnugleði
með hrósi og brosi sem seint gleymist
og verð ég þess ávallt minnugur hvað
maður flýtti sér í sendiferðum fyrir
Ellu því hrósið átti maður alltaf víst
þegar maður kom til baka. Við vorum
fjölmörg sumarbörnin þeirra Ellu og
Bergs og oft var til að byrja með mis-
jafn matarsmekkurinn eins og geng-
ur og gerist en Ella hafði einstakt lag
á að fá alla til að þykja allur matur
góður sem hann og var, með því að
dekstra viðkomandi alveg út í eitt
þannig að yfir gekk og brást það aldr-
ei að öll matvendni heyrði sögunni til.
Ef okkur sumarbörnin langaði að
gera eitthvað sem var utan þess
ramma sem Bergi fannst skynsam-
legur eða þarft fórum við ávallt til
Ellu og þá brást það ekki að við náð-
um okkar í gegn enda hafði hún ein-
stakan skilning á okkar þörfum, enda
var það hennar hlutskipti í lífinu að
þjóna öðrum og gera til hæfis en
krefjast aldrei neins fyrir sig sjálfa.
Heimilið í Steinum var rekið af
miklum myndarskap og útsjónarsemi
og handbragð og dugnaður Ellu var
einstakur í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur og ef hún settist niður þá tók
hún í prjóna eða heklaði og það voru
hennar hvíldarstundir. Ella átti við
heilabilun að stríða hin síðari ár og
dvaldi á Ljósheimum á Selfossi þar
sem hún naut einstakrar umhyggju
starfsfólks sem seint verður fullþökk-
uð.
Þrátt fyrir þessi erfiðu veikindi
breyttist aldrei hennar einstaka
skaplyndi, hún var ávallt glöð, bros-
mild og gaf af sér þessa einstöku
hlýju sem einkenndi hana framar öllu
öðru. Ég vil hér með þakka starfsfólki
Ljósheima einstaka umhyggju fyrir
henni og eins langar mig að þakka
henni Þóreyju í Laugardælum sem
sinnti henni frænku af einstakri kost-
gæfni og elju hennar óeigingjarna
starf fyrir okkur aðstandendurna.
Ellu minni þakka ég svo allt það
góða sem hún gaf mér í svo ríkum
mæli. Ég er þess fullviss að það verð-
ur vel tekið á móti henni hinum megin
og fjölmargir sem fagna komu henn-
ar. Blessuð sé minning þín.
Hermann Árnason.
Elsku frænka.
Mig langar að þakka þér fyrir allar
þær góðu stundir sem ég fékk að upp-
lifa með þér. Ég ætlaði að verða alveg
eins og þú.
Ég fór bara smástelpa í heimsókn
til Ellu og Bergs. Þær voru ekki
margar í fyrstu heimsóknirnar, en
þær urðu alltaf fleiri og fleiri, því allt-
af var jafn gott að koma til ykkar og
varð ég þess aðnjótandi á unga aldri
að fá að kúra í rúminu þínu. Voru þær
margar fallegu peysurnar sem ég
fékk frá þér, og enn þann dag í dag á
ég fjósaskupluna sem ég fékk hjá þér,
því ég varð að vera eins og þú. Þegar
ég stækkaði fór ég í sveit í aðra átt, en
ég skrapp oft á veturna til ykkar
Bergs. Alltaf var nú komið við, þó ég
ætti orðið börn sjálf. Einu sinni átti
að keyra framhjá og þá heyrðist í aft-
ursætinu, „Ella og Bergur verða al-
veg brjáluð ef við stoppum ekki.“ Var
því stoppað hið snarasta, enda vissu
þeir að þar var nú eitthvað gott í
sjoppunni hjá Bergi. (Það var lengi
sem þessi orð voru á vörum fólks.)
Síðan lá ferðin á Selfoss, og var ég
hjá Ellu systur og tók á móti ykkur í
nýja húsinu í Baugstjörninni. Þangað
var ekkert síðra að koma, alltaf til ný-
bakaðar skonsur og kleinur eins og í
Steinum. Elsku frænka, síðast þegar
ég kom til þín með pabba var smá
bros. Þú varst svo slétt og fín og hárið
fallegt. Megi minning þín lifa um
ókomna tíð. Guð geymi þig.
Sigríður Dórothea.
Við fráfall hennar Ellu í Steinum
koma margar minningar upp í hug-
ann.
Ella kom að Steinum ung að árum
þegar hún giftist föðurbróður mínum
Sigurbergi Magnússyni. Í Steina-
hverfinu hafði verið áningarstaður
ferðamanna. Eftir að Ella kom þang-
að hélt það að sjálfsögðu áfram og
sinnti hún hlutverki gestgjafans með
miklum ágætum. Alltaf var kaffi á
könnunni og alþekktar voru jólakök-
urnar hennar. Ekki fækkaði heldur
gestakomum með tilkomu sjoppunn-
ar, þótti mínum börnum gott að koma
þar því verðlagið var sérstaklega
hagstætt og ekki þurfti að hafa mikla
peninga til að fá óskir sínar uppfyllt-
ar.
Ellu og Bergi varð ekki barna auð-
ið en ég fékk ásamt ótal öðrum börn-
um að njóta ástríkis þeirra, alltaf var
eitthvað til sem litlum munnum lík-
aði, gott var að koma þar í miðdags-
kaffi því brauðið var alltaf smurt, held
ég að karlarnir þeir Bergur og Árni
hafi bara ekki kunnað að smyrja
brauðið.
Mikil var eftirvæntingin hjá okkur
krökkunum „austrí“ að fá þau
„vestri“ í heimsókn á aðfangadags-
kvöld, það eru ógleymanlegar stund-
ir.
Hún hafði alveg einstaklega góða
lund hún Ella, ekki man ég eftir að
hafa séð hana reiðast og maður pass-
aði sig á að gera ekkert á hennar hlut.
Þegar við peyjarnir þurftum að gera
tilraunir á hænunum nutum við þess
að hænsnakofinn var á bak við fjós, þá
var líka passað að vera ekki í sjónlínu
þegar við tókum upp fljótvirkari að-
ferðir við að tína ullarlagða. Þegar við
sögðum frá þessu sem uppkomnir
menn hló hún bara að okkur eins og
henni einni var lagið.
Blessuð sé minning þín, Elín Sig-
urjónsdóttir
Bergur Pálsson.
Það var ekki auðvelt fyrir 9 ára
Eyjapeyja að fara í fyrsta skipti að
heiman í sveit hjá mér ókunnu fólki.
Bergur bóndi sótti mig á Hellu, en þá
var nokkuð langt ferðalag austur að
Steinum.
Fyrstu móttökurnar hjá Ellu í
Steinum líða mér ekki úr minni en
hlýjan og vingjarnlegt brosið fylgdi
henni alla tíð. Hún dillaði sér allri,
breiddi út faðminn á móti mér og
bauð mig velkomin á heimilið sem átti
eftir að verða mér svo gefandi og
kært.
Brosið hennar Ellu, það var svo
hlýtt til augnanna þegar hún pírði
augun og tísti af ánægju, bros sem var
birtingarmynd þeirrar vönduðu og
gefandi konu sem Elín í Steinum var
mér og öðrum.
Elín var stórmyndarleg kona með
nett kónganef, hversdagslega klædd
rósóttum Hagkaupsslopp og hafði
vaggandi gönguleg vegna veikinda í
hné, hún sönglaði og trallaði fyrir
munni sér og var glaðlynd kona og
húsleg.
Það voru ekki eingöngu við sum-
arbörnin sem fengum að njóta hlýju
hennar og gleði. Ella og Bergur tóku
inn á heimili sitt Árna á Rauðsbakka,
þá ungan mann, og fylltu líf hans
tækifærum sem menn í hans sporum
áttu ekki að vænta frá samfélaginu í
þá daga. Einnig Gerðu gömlu og
bjuggu henni öruggt heimili síðustu
ár lífs hennar. Þá átti Sigurjón í Hóla-
koti þar víst hæli undir vendarvæng
þeirra hjóna í Steinum. Á bak við
þessi góðverk bjó meiri hlýja og sam-
hugur en gengur og gerist í dag við þá
sem minna mega sín eða voru heim-
ilislausir. Þessa hlýju drukkum við
börnin í okkur með volgri mjólkinni
við matarborðið í Steinum og ég hef
búið að alla ævi. Matarborðið var
samkomustaðurinn í Steinum, þar var
morgunmatur, morgunkaffi, hádegis-
matur, kaffitími, kvöldmatur og
kvöldkaffi. Alltaf hlaðið og dekkað
borð í öll mál og grautur eins og hver
og einn gat í sig látið. Bergur sat við
borðendann, Árni við gluggann og við
hin í ákveðinn aldursröð og Ella sá
um að allir fengju nóg af öllu. Við vor-
um öll orðin góð í eftirhermum, en al-
veg sérstaklega frændi hennar Ellu,
hann Hermann Árnason frá Vík, en
hann gat hermt eftir öllum í sveitinni,
Bergur hafði gaman af, kynti undir og
þegar Árni náðist á flug var grátið af
hlátri en Ella brosti og tísti yfir öllu
saman. Ella sá til þess að allir gætu
átt góða stund við matarborðið og tók
bensínafgreiðsluna fyrir stelpurnar
þó erfitt ætti hún með gang oft á tíð-
um.
Í mínum huga er vandfundin kona
eins og Elín í Steinum sem allt sitt líf
þjónaði öðrum og skaut skjólshúsi yf-
ir margan ferðalanginn. Heimili Ellu
var til algjörrar fyrirmyndar, hún
stjórnaði af lipurð en festu og allir
fengu sömu hlýju móttökurnar með
opnum örmum og brosandi augum.
Þar sem ég verð ekki við útför El-
ínar af óviðráðanlegum orsökum
votta ég nánustu fjölskyldu, systkin-
um og okkur öllum „börnum“ Elínar
samúð.
Ásmundur Friðriksson.
Elín Sigurjónsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Elínu
Sigurðardóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við veikindi og andlát elskulegs eiginmanns míns,
sonar okkar, föður, tengdaföður og afa,
ARNAR GUNNARSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við Heimahlynningu
Landspítalans og samstarfsfólki í Lækjarskóla.
Jóhanna Valdemarsdóttir,
Gunnar Pétursson, Guðbjörg Helga Guðbrandsdóttir,
Númi Arnarson, Þóra Birna Ásgeirsdóttir,
Helga Björg Arnardóttir, Andrés Björnsson,
Alexander Örn Númason.
✝
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
BENNÝ SIGURGEIRSDÓTTIR,
Suðurgötu 67,
Akranesi,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Akraness miðvikudag-
inn 3. september, verður jarðsungin frá Akranes-
kirkju þriðjudaginn 9. september kl. 14.00.
Bjarni Stefánsson,
Jóhann Jensson, Guðlaug Aðalsteinsdóttir,
Jóna Birna Bjarnadóttir, Guðmundur Reynir Reynisson,
Elín Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær bróðir okkar og mágur,
SVEINN GUÐBJARNASON
frá Ívarshúsum,
Dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést fimmtudaginn 4. september að Höfða.
Útförin verður auglýst síðar.
Fjóla Guðbjarnadóttir,
Vigdís Guðbjarnadóttir,
Erna Guðbjarnadóttir,
Sigmundur Guðbjarnason, Margrét Þorvaldsdóttir,
Sveinbjörn Guðbjarnason, Sigríður Magnúsdóttir,
Sturla Guðbjarnason, Diljá Sjöfn Pálsdóttir,
Hannesína Guðbjarnadóttir, Eggert Þór Steinþórsson,
Jón Hallgrímsson.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
BRYNDÍS GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hrísmóum 4,
Garðabæ,
andaðist að morgni föstudagsins 5. september á
deild K-2, Landakoti.
Útför auglýst síðar.
Þeim sem vilja heiðra minningu hennar er bent á
Barnaheill, sími: 553-5900.
Ástríður H. Þ., Bjarni E. Thoroddsen,
ömmubörn, langömmubörn og fjölskyldur.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
EIRÍKUR RÓBERT FERDINANDSSON
skósmíðameistari,
sem lést á Hrafnistu í Hafnarfirði fimmtudaginn
4. september, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni
í Hafnarfirði miðvikudaginn 10. september kl. 13.00.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Minningarsjóð Hrafnistu í
Hafnarfirði, deild 3-B, reikn. 0545-14-606801, kt. 491177-0129.
Steinunn Eiríksdóttir,
Ármann Eiríksson, Sigrún Gísladóttir,
Ferdinand Róbert Eiríksson,
Jóhanna Erla Eiríksdóttir, Jón Pétur Svavarsson
og fjölskyldur þeirra.