Sjómannablaðið Víkingur - 01.08.1950, Qupperneq 14

Jón Magnússon, 70 ára
Jón Magnússon skipstjóri, og seglasaumari
frá Miðseli, Reykjavík varð 70 ára hinn 12. júní
síðastliðinn.
Jón er einn af hinum góðu sjómönnum frá
skútutímabilinu. sem gjörðu garðinn frægan
og áttu sinn mikla þátt í vexti og framförum
Reykjavíkur. Hann er fæddur í Reykjavík 12.
júní 1880. Faðir hans, Magnús Vigfússon á
Miðseli, var ættaður frá Grund í Skorradal, en
móðirin, Guðrún, var dóttir Jóns Þórðarsonar
í Hlíðarhúsum í Reykjavík; það er Borgarbæjar-
ætt, sem er góðkunn og fjölmenn í Reykjavík;
svo að Jóni standa traustar stoðir, enda hefur
hann sýnt það, að honum hefur ekki verið fisjað
saman, og þurft á því að halda.
Þagar Jón var unglingur, var sem óðast
verið að kaupa kútterana gömlu frá Englandi
og voru valdir til þess að sækja þá traustir og
góðir sjómenn, og var hann í mörgum þeim
ferðum. Árið 1906 er hann skipstjóri á kútter
„Svanur“, þá 26 ára gamall, en eins og kunnugt
er, var þetta mannskaðaárið mikla, þegar 3 skip
fórust með öllum mönnum í suðvestan ofsaveðri.
Jón var á skipi sínu Svaninum fyrir sunnan land
í veðrinu, og varð fyrir ýmsu hnjaski og til
dæmis um þrek hans skal það nefnt, að hann
var við stýrið í 24 klukkustundir, og einn á
15D
þilfari, með bönd á sér, og varði skipið áföllum
meðan veðrið var sem verst.
Þegar skipin voru komin í höfn eftir veðrið,
flest meira og minna brotin, vantaði fjögur,
þessi þrjú, sem fórust, og Svan. Var hann talinn
af um tíma, því ferðin sóttist seint heim sökum
umhleypinga, rifinna segla og brotinna siglu-
ása, annars skrifaði Benedikt Sveinsson rit-
stjóri vikublaðsins Ingólfur um þetta þá, og
minntist Jóns lofsamlega.
•Á þessu tímabili var Reykjavík ekki stærri
en það, að næstum allir þekktust, og voru skútu-
skipstjórarnir mikilsvirtir af öllum bæjarbú-
um, sem vissu það vel hversu mikið var undir
því komið. að þeir öfluðu vel, og kæmu með
skip og menn aftur heim. Margir Reykjavíkur-
drengir voru furðu glöggir á að þekkja skipin,
þegar þau voru að sigla inn á milli eyjanna,
og þekktu nöfn skipstjóranna. Þeir voru í augum
drengja í Reykjavík þá eins og íþróttagarp-
arnir, sem skara framúr eru nú, og flestir
vildu komast á sjóinn og feta í fótspor þessara
miklu manna.
Jón var góður aflamaður, en sérstaklega var
hans getið sem góðs sjómanns, sigldi djarft,
en var þó gætinp, enda varð hann ekki fyrir
neinum óhöppum sína skipstjóratíð. Eitthvað
mun Jón hafa verið stýrimaður og skipstjóri
á togurum, og síldveiðiskipstjóri, en árið 1931
varð hann fyrir því óláni að stórslasast, þegar
hann datt ofan í tóma síldarþró í Krossanesi
við Eyjafjörð, í náttmyrkri. Önnur mjöðmin
gekk úr skorðum, og hællinn brotnaði; þegar
hann gat orðið staulast aftur draghaltur, byrjaði
hann á að sauma segl, yfirbreiðslur yfir lestar,
og fleira til skipa, einnig tjöld og bílayfir-
breiðslur, og hefur farnazt vel, sýnir það bezt
þrek hans, svo bæklaður og við slæmar aðstæður
og þrengsli á vinnustað. Meðal annars hefur
Jón saumað allt fyrir Skipaútgerð ríkisins á
þessu sviði.
Kvæntur er Jón ágætis- og myndarkonu,
Margréti Guðmundsdóttur frá Kirkjubóli í
Dýrafirði.
Vinur.
VÍKINGUR