Sjómannablaðið Víkingur - 01.12.1987, Síða 73

Ráðherra
33. þing
um að takmarka verði afla á
næsta ári, a.m.k. sé ekki hægt
að auka hann. Takmarka þarf
afla í þorski frá því sem nú er og
auka lítillega afla annarra teg-
unda. Það er einnig Ijóst að
ekki eru möguleikar að auka
rækjuafla eða sækja verulega í
vannýttar tegundir. Rækjuafl-
inn hefur á margan hátt bjargað
þeim flota sem við eigum. En
hann hefur jafnframt orðið til
þess að sum skipin hafa verið
stækkuð og þau efld á allan
hátt, þannig að afkastagetan
hefur verið að aukast. Ef við
erum sammála þessum grund-
vallaratriðum, þá þurfum við að
sjálfsögðu að koma okkur sam-
an um hvernig að þessum tak-
mörkunum skuli staðið.
Við höfum haldið því fram í
Sjávarútvegsráðuneytinu að
það væri ekki annar kostur en
að draga úr áhrifum sóknar-
marksins. Sóknarmarkið hefur
verið leið til þess að hvert og
eitt skip hefur getað aukið sinn
afla á undanförnum árum og
það hefur einnig orðið til þess
að ýmsir hafa af bjartsýni aukið
afkastagetu sinna skipa. Þetta
kerfi gengur ekki upp þegar
takmarka á aflann og við stönd-
um því frammi fyrir því, annað
hvort að draga úr áhrifum sókn-
armarksins eða rýra þann út-
hlutunargrunn sem við byggj-
um á, þ.e.a.s. aflamarkið. Ég er
ekki í nokkrum vafa um, að það
er farsælli leið að úthluta meiru
í grunninn og takmarka sóknar-
markið og okkar tillögur gera
ráð fyrir því.
Einnig þarf að ákveða hvað
gera skuli að því er varðar smá-
bátana. Það eru ýmsir sem
gera lítiö úr því vandamáli og
telja að það sé engin ástæða til
þess að hefta þá á einn eða
annan hátt. Ég held að það sé
ekki ásættanleg leið við aðra
sjómenn í landinu. Það er að
sjálfsögðu ásættanleg leið við
þá sem stunda þá útgerð. Ef
þessum bátum fjölgar um
hundrað til viðbótar og hver
þeirra fengi 1000 tonn, þá eru
það samtals 10 þús. tonn og
það myndi skipta hluta botn-
fiskveiðiflotans sköpum að fá
slíkt viðbótarmagn.
Það eru að sjálfsögöu mörg
önnur atriði sem hér skipta máli
og vil ég sérstaklega koma inn
á útflutning á ferskum fiski.
Þessi útflutningur hefur verið
vaxandi á síðustu árum og er
það að mörgu leyti vel. Við höf-
um verið að vinna þar nýja
markaði en hann hefur einnig
orðið til þess að aðrir markaðir
hafa verið vanræktir að ein-
hverju leyti. Skortur á vinnuafli
er sennilega ríkari ástæða fyrir
því hvað gerst hefur. Ef draga
þarf saman afla á næsta ári, þá
er einnig eðlilegt að það komi í
nokkrum mæli meira við þenn-
an þátt en aðra þætti. Því er
haldið fram að þetta muni sér-
staklega rýra kjör sjómanna og
útvegsmanna og þess vegna
hafa útvegsmenn og e.t.v. sjó-
menn að nokkru leyti sett sig í
þær stellingar að vera andvígir
aukinni skerðingu vegna út-
flutnings á ferskum fiski. Að
sjálfsögðu mun það ekki rýra
heildarkjör sjómanna og út-
vegsmanna en það má vera að
það hafi einhver áhrif á inn-
byrðis skiptingu. En menn
skulu hafa það hugfast að mikil
umræða hefur orðið um hver
eigi ráðstöfunarrétt á þessari
auðlind. Margir hafa þá skoðun
að sjómenn og útvegsmenn
eigi að ráða mun minna um
auðlindina en hingað til hefur
þekkst. Það hefur alltaf verið
svo að skipum hafa fylgt veiði-
réttindi og þeir sem draga fram
fiskinn úr sjó getað ráðstafað
aflanum. Ég tel mikilvægt að
svo verði áfram en til þess að
það geti orðið, þarf að vera um
það sátt. Það er óskynsamlegt
af hálfu útvegsmanna og sjó-
manna að virða að vettugi
þessar skoðanir og leggja sig
ekki fram um það að koma til
móts við þær. í þeim anda eru
tillögur Sjávarútvegsráðuneyt-
isins lagðar fram. Þótt að
mótun fiskveiðistefnunnar sé
ofarlega í huga okkar nú í dag,
Halldór meðal gesta við
setningu þingsins.
Næst honum situr Árni
Kolbeinsson, Gylfi
Gautur Pétursson og
Kristján Skarphéðins-
son.
Það er
óskynsamlegt af
hálfu útvegs-
manna og sjó-
manna að virða
að vettugi þessar
skoðanir.
VÍKINGUR 73