Sjómannablaðið Víkingur - 01.06.2000, Qupperneq 39

„Þetta hefur allt liðið afskaplega fljótt og mér finnst það ótrúlegt að ég skuli bráðum eiga 75
ára afmæli,“ sagði Sigurður Kristófer Óskarsson.
kennslu við skólann. Eftir að farið var að
halda íslandsmótið í handflökun hef ég verið
einn af dómurum þar. Og enn eru þeir búnir
að biðja mig um að dæma á þessu ári.“
-Þú varst í fiskmatinu. Varð það ekki á
stundum óvinsælt starf?
„Jú, það var oft mjög óvinsælt starf. Þarna
voru að fara fram eigendaskipti að vöru og
ekki voru allir alltaf sáttir. Byrjunin á þessu
var raunar að fylgjast með afurðinni þegar
hún kom í land og ýta undir menn að vanda
vinnubrögðin.“
-Hluti af starfinu hefur þá verið að leið-
beina mönnum um meðferð aflans?
„Það er rétt. Bæði varðandi blóðgun og
slægingu og svo auðvitað hreinlæti.“
-Þú hefúr tekið mikinn þátt í félagsmálum
í þínu félagi, Skipstjóra- og stýrmannafélag-
inu Oldunni?
„Já. Störf fýrir Ölduna hafa alltaf átt hug
minn og þar hef ég lengi verið í varastjórn og
gegnt öðrum trúnaðarstörfum. Hef verið
fulltrúi Öldunnar í Sjómannadasgsráði síðan
árið 1983.“
Sigurður var gerður að heiðursfélaga Öld-
unnar á 100 ára afmæli félagsins 1993. Ég fæ
að sjá heiðursskjalið. Það er ekki mont eða yf-
irlæti í svip Sigurðar þegar hann sýnir mér
skrautritað skjalið en auðfundið að honum
þykir vænt um þessa viðurkenningu. Honum
er annt um félagið og þegar saga Öldunnar
var færð til leturs var hann einn þriggja
manna sem falið var að fara í gegnum söguna
er aðfanga var aflað. Sigurður er spurður
hvenær hann hafi komist í krappastan dans
við Ægi konung.
Hann fór flatur
„Ég hef verið þeirrar gæfu aðnótandi að
hafa aldrei komist í hann krappann. Ég hef
alltaf haft borð fyrir báru. Hitt man ég þó, að
eitt sinn sem skipstjóri var ég að koma með
fullt skip af karfa frá miðunum við Ný-
fundnaland. Þegar við komum hér upp að
landinu var þar kolbrjálað veður. I einni kvik-
unni hallast skipið svo mikið að það flaut
nærri því innum brúargluggann. Hann tók á
sig svona svakalega dýfú að hann fór flatur.
Ég setti þá uppí og slóaði. Þetta hefur verið
1958 eða '59. Svo var það á stríðsárunum
þegar ég var á Hilmi að lukkan var yfir okkur.
Einn maður á Hilmi hafði verið þjálfaður í að
skjóta niður tundurdufl. Það kom fyrir
tvisvar eða þrisvar að hann var ræstur til að
skjóta á dufl sem við sáum fljóta. Það var
nokkuð urn dufl úti fyrir Vestfjörðum. Mað-
ur á auðvitað ekki að segja frá því, en það
kom fyrir að við fengum dufl upp í trollið en
duflinu var þá bara híft aftur fyrir borð. Það
var heppni að ekkert þeirra sprakk. Maður
hugsaði ekkert um að fara með duflin í land
eins og nú er gert.“
-Segðu mér aðeins meira frá starfi þínu
sem kennari við Fiskvinnsluskólann?
„Ég fór til dæmis víða um land á vegum
skólans. Meðal annars hef ég haldið nám-
skeið í saltfiskmati og eins unnið við að sam-
ræma saltfiskmatið. Það var mikið gert af
þessu meðan SÍF var ekki eina fyrirtækið sem
sá um alla sölu á saltfiski. Ég sem kennari við
skólann hafði forgöngu um þetta og svo fóru
með mér menn frá SÍF og ríkismatinu. Fisk-
vinnsluskólinn er góð og þörf stofnun. Fyrsta
árið mitt við skólann voru nemendur 32 og
allir í einum bekk. Nú eru svona tíu nemend-
ur í hverjum bekk. Skólinn byrjaði haustið
1971 á Skúlagötu 4 þar sem Rannsóknar-
stofnun fiskiðnaðarins var til húsa. Eins og ég
sagði áður kom ég til skólans vorið 1972.
Kenndi þar næstu 23 árin eða til sjötugs.
Reyndar er ég enn að kenna handflatningu
og oft hef ég farið út með skip túr og túr. Þeg-
ar ég var að læra að handflaka til sjós voru
þetta hreinustu vandræði. Skipstjórnarnir
vildu helst ekki láta óvaningana vera í hand-
flatningunni af ótta við að þeir skemmdu
fiskinn. Maður varð eiginlega að stelast til
þess að flaka. Það var eins með bætningar og
annað varðandi net. Ekki voru allir sem vildu
hjálpa manni að læra hvernig maður átti að
gera þetta. Maður var í körfunni fyrst og gat
stolist í það inni á milli að sjá hvernig kallarn-
ir gerðu þetta.
Þetta hefur allt liðið afskaplega fljótt og
mér finnst það ótrúlegt að ég skuli bráðum
eiga 75 ára afmæli," sagði Sigurður Kristófer
Óskarsson. ■
Sjómannablaðið Víkingur
39