Fálkinn - 17.12.1953, Blaðsíða 31

JÖLABLAÐ FÁLKANS 1953 *>í)Á*>é)á*>l)£*>í)Á*>í)á:&>i)&*>á)Á*27
EINU SINNI var ósköp lítill kött-
ur. Hann var kallaður Kisi og
átti heima í Jólasveinakoti og það
var inikið dekrað við hann.
Einn góðan veðurdag fór hann út
tii að viðra á sér nýja hálsbindið sitt,
sem hann mátti eiginlega ekki nota
fyrr en á jólunum. En þá sá lnindur
í f nœsta bæ liann og fór að elta hann.
Kisi hljóp eins og hann gat en hafði
ekki við hundinum.
Til allrar hamingju var tré þarna
nátægt og Kisi flýtti sér að klifra upp
i tréð. En vondi hundurinn komst ekki
upp í tréð ogbeið fyrir neðan og gelti,
svo að Kisi litli varð dauðhræddur.
Þarna sat Kisi'lengi og kíkti, laf-
hræddur. Hundurinn gat að visu ekki
komist upp til hans, en hvernig átti
Kisi að komast niður aftnr? Og nú
fór liann að skæla, greyið.
Einum litla jólasveininum þótti svo
sárt að liorfa á jietta að hann kailaði
á pabha sinn. — Sjáðu hvað hátt hann
er kominn! Hvernig á hann að kom-
ast niður aftur?
Iin gamli jólasveinninn varð fok-
reiður yfir öliu mjálminu í Kisa. Hann
varð alltaf ergilegur þegar hann
heyrði kattamjálm.
Daginn eftir fór hann til hrepp-
stjórans og kærði köttinn, og sagðist
ekki geta sofið fyrir mjálminu í hon-
um.
Nú héldu allir jólasveinarnir fund
og hugsuðu svo mikið að djúpai'
hrukkur komu í ennið á þcim. Og
þcir leituðu i öllum bókum.
Loksins varð það úr að þeir fengu
lánaðan stiga hjá slökkviliðinu, og
stærstu jólasveirtarnir bröltu upp
stigann til að bjarga Kisa. En stiginn
var ekki nógu langur, og nú voru góð
ráð dýr. Kisi nijálmaði hærra og
hærra. Gamli jólasveinninn tróð bóm-
ull í eyrun og sagði að réttast væri
að skjóta köttinn. Hvilíkur voði!
Einn jólasveinninn, sem þóttist
vcra vitur, kom með garðsprautuna
og sagði, að Kisi mundi liypja sig nið-
ur ef vatnsbuna kæmi á hann. En
mamma hans sagði eins og satt var,
að þá mundi Kisi flýja enn hærra upp
í tréð.
Elstu og vitrustu jólasveinarnir
fóru nú út tii að athuga málið. Þeir
toguðu i skeggið og klóruðu sér bak
við eyrað, en hvorugt dugði. En þá
kom ungur jólasveinn á hjóli. Hann
nam staðar og spurði hvað væri á
seyði. Og þegar honura var sagt jtað
svaraði hann: — Látið mig um það!
Og svo klifraði hann upp i tréð og
náði i Kisa.
Það mátti ckki á milli sjá livor
glaðari varð, Kisi eða litli jólasveinn-
inn. En þeir fengu stóra tréskál með
rúsínugraut til að skipta á milii sin.
Og Kisi hefir aldrei á ævi sinni borð-
að jafn mikið. *