Fálkinn - 06.06.1962, Blaðsíða 23

virti telpurnar fyrir sér gegnum litla
framgluggann á vagninum og skemmti
sér vel.
— Eins og tveir litlir spörvar, sagði
hún.
— Frekar eins og spör og rauðbryst-
ingur, sagði lafði Channing þurrlega.
Þú skalt ekki láta blekkjast af því
hversu líkar þær eru hið ytra. Þessar
tvær stúlkur eru ólíkar eins og dagur
og nótt.
Lafði Spencer fann allt í einu hvöt
hjá sér til þess að segja við þessa er-
lendu greifynju nokkur aðvörunarorð.
— Með fullri virðingu fyrir yðar göf-
uga hjartalagi, verð ég að aðvara yður
við stúlkum af þessu tagi. Þær koma
frá mjög slæmum heimilum — ef þær
hafa þá yfirleitt átt nokkur heimili. Þær
geta verið haldnar alls konar arfgeng-
um sjúkdómum og haft ýmsar óhugnan-
legar venjur. Það fyrsta, sem þér verð-
ið að gera er að hreinsa lýsnar af þeim.
Þér skuluð klippa af þeim hárið. Venju-
legar leyfir fröken Brown ekki, að hárið
á telpunum fái að vaxa, en ég geri mér
í hugarlund, að hún hafi átt erfitt með
að tjónka við þessa uppreisnargjörnu
Katrínu Williams. Og hvað hina snertir,
þá var hún jú rétt nýkomin á heimilið.
Lieven virti fyrir sér vandlega púðr-
að andlit lafði Spencer og fyrirlitning-
una í svip hennar. Hún gerði sér ekki
ljóst hvers vegna þessi ummæli hennar
komu svo illa við hana. Barnaheimilis-
börn hlutu álíka slæma meðferð heima
í Pétursborg.
■—- Stúlkurnar verða að sjálfsögð bað-
aðar vandlega, sagði hún við lafði Spen-
cer. — En ég tel ekki síður mikilvægt
að þeim sé sýnd fyllsta mannúð, að
þær finni fljótt að þær eru hjá góðu
fólki. Gleymið því ekkí að heppnin ein
virðist ráða því hvar við lendum, þeg-
ar við komum í þennan heim. Það gátu
allt eins verið við, sem sátum þarna hjá
eklinum — ef við hefðum fæðzt undir
annarri stjörnu!
Blá augu lafði Spencer lýsti fullkom-
inni vandlætingu og hún átti engin orð
til að lýsa hneykslun sinni á svo fárán-
legum hugsunarhætti. En Edith Chan-
ning snéri sér að vinkonu sinni og sagði:
— Þú hefur rétt fyrir þér. Hvernig
við komum í þennan heim er hrein til-
viljun, en hvað við gerum úr lífi okkar
er háð dugnaði og viljastyrk.
Hún þagnaði og virti Katrínu fyrir
sér gegnum litla framgluggann. Síðan
sagði hún:
— Ja, þá má ég hundur heita, ef þessi
rauðbrystingur þarna á ekki eftir að sjá
fyrir því, að staða hennar í þjóðfélaginu
verði önnur en hún er nú.
—v—
Næstu fjögur árin gerðist ekkert í
sambandi við Katrínu og Nellie, sem
benti til þess, að Edith Channing ætlaði
að reynast sannspá. Báðar stúlkurnar
unnu á saumastofunni hjá rússneska
sendiráðinu. Þær lærðu að lesa og
skrifa, en það voru listir, sem Katrín
hafði rétt lítillega fengið tilsögn í á
barnaheimilinu Sólargeislinn. Eftir hálfs
árs nám hjá kennara fjölskyldunnar
Lieven, var álitið að þessar tvær stúlk-
ur hefðu lært nóg til þess að bjarga sér
■
FÁLKINN 23