Fálkinn - 12.04.1965, Page 15

BLÖÐ
styggja flokksbræður sína eða
skoðanabræður, óttinn við að
móðga flokksforingjana eða
aðra áhrifamenn í þjóðfélaginu,
óttinn við að halda fram óvin-
sælum eða vafasömum skoðun-
um. Þessi ótti er átumein ís-
lenzkra stjórnmála, blaða-
mennsku og þjóðlífsins yfir-
leitt. Hann girðir fyrir heil-
brigðar og hispurslausar um-
ræður og heftir eðlilega og
raunsýna skoðanamyndun.
Það sem tyftunarmeistarar
stjórnmálaflokkanna láta sér
yfirsjást, þegar þeir heimta
óskoraða hlýðni og línudans af
dagblöðum sínum, er sú leiða
staðreynd, að enginn flokkur er
svo vel agaður eða samstilltur,
að í honum séu ekki fjölmargir
stærri eða minni hópar eða ein-
staklingar sem eru á öndverð-
um meiði við flokksforustuna
eða meirihlutann. Það væri því
flokkunum sjálfum í hag að
opna málgögn sín fyrir ólíkum
skoðunum og rökræðum eða
deilum um dægurmál og þjóð-
mál. Þessa staðreynd hefur
Morgunblaðið, eitt íslenzkra
dagblaða, gert sér ljósa að því
marki, að það ber þess með
nokkrum hætti merki. Aukþess
má telja eðlilegt, að „blað allra
landsmanna“, einsog það er
stundum kallað, geri sér far
um að hafa víðari sjónhring og
raunsærri viðhorf til veruleik-
ans en múlbundin flokksmál-
gögn.
Stjórnmálaskrif íslenzkra
dagblaða eru einn hvimleiðasti,
fákænskulegasti og óarðbærasti
þáttur þeirra. Manni óar við
Framh. á bls. 26.
28 síður
FALKtNN