Vikan


Vikan - 21.01.1971, Qupperneq 43

Vikan - 21.01.1971, Qupperneq 43
vera að lífið á Mars sé svo frá- brugðið þv! jarðneska að við ekki getum sannað tilveru þess með þeim tækjum, sem við sendum þangað. Trúin á líf á Mars hefur dvínað því meir sem vitneskja Jarðarbúa um plánetu þessa hefur aukist. Loftið er þynnra og fátækara af súrefni en áður var haldið, vatn er þar minna en álitið var og yf- irborðið er sett gígum. Minnir sem sagt ískyggilega mikið á yfirborð manans. Ekki er Venus líflegri þótt und- arlegt kunni að þykja. Ástandið þar er eitthvað álíka og í hraðsuðu- potti — með þeirri undantekningu að á Venusi er ekkert vatn. Jafn- vel ekki þær jarðbakteríur sem harðastar eru af sér gætu lifað þar stundinni lengur. Þá er það Júpíter — Ég veðja á Júpíter, segir dr. Cyril Ponnamperuma við Ames Re- search Center. — Ég hygg að meiri möguleikar séu á að finna lifverur þar, eða að minnsta kosti efni í lífverur, en nokkursstaðar annars- staðar I sólkerfinu utan Jarðar- innar. — Það er einfaldlega vecina þess að aðstæðurnar á Júpíter ættu ekki að vera mjög ólíkar þeim sem fyrir hendi voru á Jörðinni fyrir súrefniskatastrófuna, segir dr. Ponnamperuma. — Þar er metan og ammoníak, og auk þess vatns- efni sem ekki var á Jörðinni. Júpí- ter ætti því til dæmis að geta fram- leitt eggjahvítuefni. Það er vel sennilegt að hinn frægi rauði flekk- ur í gufuhvolfi Júpíters se lifefni, jafnvel lífverur. En auðvitað nær leitin að ójarð- nesku lífi víðar en til næstu plán- eta. í vetrarbrautinni okkar einni eru hundrað milljarðar stjarna — öðru nafni sólna. Sólin okkar með sínum plánetum er í einum af- leggjara vetrarbrautarinnar, og er um það bil helmingi lengra frá okkur inn að miðdepli vetrarbraut- arinnar en til útiaðars hennar. Reikna má með að önnur hver sól hafi plánetur, og í okkar sólkerfi er að minnsta kosti líf á einni plánetu af níu og kannski á tveim- ur í viðbót, það er að segja á Júpíter og Mars. Ef svipað gildir um önnur sólkerfi, ætti að mega gera ráð fyrir seytján milljörðum lifandi heima í vetrarbrautinni. Sumir vilia ekki fara svo hátt og segja að líf sé varla á nema_svo sem einum milliarði pláneta í vetrarbrautinni okkar, en það er samt allnokkuð. Oq svo er vetrar- brautin okkar langt í frá ein í al- heiminum — þær eru þar í mill- jarðatali, hve margar veit enginn, því að enginn veit hve víður al- heimurinn er, eða hvort hann yfir- höfuð á sér nokkur takmörk. Meðal þess sem NASA hefur . með höndum er að koma á fjar- skiptasambandi við hugsanlegar lífverur úti i geimnum, og er þá auðvitað gert ráð fyrir að hlutað- eigandi verur séu komnar á að minnsta kosti eins hátt menningar- stig og Jarðverjar. En ekki hefur neitt áunnist á þeim vettvangi ennþá. NASA-menn eru engu að síður furðu vongóðir og segjast iafnvel ekki vonlausir um að ná fjarskiptasambandi við verur í allt að hundrað Ijósára fjarlægð! KLÆÐATÍZKAN VETURINN 1970-71 Framhald af bls. 26. Það vakti einnig athygli okk- ar á tízkusýningu Módelsam- takanna hversu mörg fyrir- tæki íslenzk sýndu framleiðslu sína, eða alls 8 af 18, og gaf sá fatnaður ekkert eftir þeim frá París og London. Við völdum nokkrar myndir til birtingar hér, og viljum við taka fram að það er gert meira af handahófi en kostgæfni; þó reyndum við að taka helzt þann fatnað sem okkur þótti persónulega forvitnilegastur, fjölbreyttastur og frumlegast- ur. ÞEGAR LITLI BRÖÐIR KOM ... Framhald af bls. 23. anburð að eiginmaðurinn kæmi heim með nýja konu og til- kynnti að hún ætti áð búa þar og njóta sömu hlunninda, hún heyri til fjölskyldunni og að allir eigi að vera ánægðir yfir því. Og svo kyssir hann kann- ske þessa nýju konu að eigin- konunni ásjáandi. Hvaða konu fyndist það eðli- legt. Lítið barn getur líka haft sterkar tilfinningar, það verð- um við að reyna að skilja. En það sem er mikilvægast í þessu tilfelli, er að barnið, sem fyrir er, finni ekki á nokk- urn hátt að því sé ýtt til hlið- ar. Þegar litla barnið sefur, er það nauðsynlegt að nota þann tíma vel, láta húsþrif og ann- að sitja á hakanum. Það er mjög nauðsynlegt að eldra barnið fái sömu umönnun, ekki eingöngu i gjörðum, heldur líka í orðum. Að maður tali um hve vænt manni þyki um eldra barnið. — Þú komst fyrst, svo auðvitað þykir mér vænzt um þig, og svo framvegis. Það hafði mest áhrif á Lenu að hún var flutt í annað her- bergi, þótt það virðist næsta eðlilegt. Lenu fannst hún út- rekin úr herbergi foreldranna og þetta litla barn hafði feng- ið hennar eigið pláss. Það hefði verið skynsamlegra að lofa Lenu að vera kyrr um hríð í herbergi foreldranna, jafnvel setja litla barnið í barnaherbergið. Þá hefði Lena ekki tekið það svo nærri sér að verða flutt þangað síðar. Það hefði líka mátt reyna að hafa barnið í herbergi Lenu, "n þá var sú hættan á að það truflaði Lenu, ef litla barnið hefði verið órólegt. Möguleikarnir á að yfirvinna bessa afbrýðisemi eru marg- ir ef reynt er að mæta þeirft m°ð skilningi og sýna eldra barninu jafnvel meiri um- hyggju. Það er, til dæmis, hægt að passa sig á því að sýna mikla gleði yfir nýja barninu í við- urvist hins. Litla barnið þarf auðvitað umhyggju, ekki síð- ur, en það er hægt að reyna að fnrðast árekstra, stærra barn- ið er líka óviti. Bezt er auðvitað að sjá til b°ss að eldra barnið hafi nóg að gera. En um fram allt er það nauð- svnlept að láta eldra barnið tska svo mikinn þátt í pössun bess litla sem mögulegt er. Þá finnur Lnna að hún er með í bessu og iafnvel fær hún ábvrgðartilfinningu, sem losar '“ana við sársauka afbrýðisem- innar. Þegar litli bróðir Lenu s+ækkar. verður ensinn sem ver h»nn betur en stóra svstir, ef einhver annar, t. d. börn, ráðast á hann. ☆ HAWAII ER EKKI EINGÖN6U PARADÍS Framhald af bls. 21. Hún er ekki arfgeng. Méð- göngutíminn er fimm til sex ár. Um 10% af börn- um, sem eiga holdsveika foreldra fá veikina, þá er nm smit að ræða. Fólkið i nýlendnnni hef- ur byggt upp sinn eigin heim. Gömul kona, sem fju-ir löngu er orðin heilbrigð, vill ekki fara þaðan, þótt dyrnar liafi staðið opnar í fleiri mánuði. Hana skortir kjark. — Ég vil ekki fara héð- an, ég myndi aldrei hafa kjark til að taka i hendurn- ar á fólki, sem ekki hefur fengið þessa hræðilegu veiki! Þessi kona kom til nýlend- unnar sem barn, svo það er að mörgu leyti skiljanlegt að hún treysti sér ekki til að taka upp lífsþráðinn ann- ars staðar. Hún fær líka að vera þarna. Yfirvöldin hafa lof- að því að Kalaupapa skuli vera griðastaður fyrir það fólk, sem ekki þorir að fara þaðan. Þar eru engin börn. Minerva Siu litur ekki verr út en ]iað að hún vill láta taka af scr mynd, en það er sjaldgæft. Hún má fara hvert sem hún vill, en hún vill ekki fara. — Ég gæti ekki hugsað mér að láta stara á mig, segir hún. Þess vegna hef- ur liún komið sér upp sér- stökum atvinnurekstri. Hún elcur ferðamönnum um evna, en þessir ferðamenn þurfa að hafa sérstök skil- ríki til að fá að slcoða sig um. Þetta er mjög vel rekið bæjarfélag. Það er ekkert líkt þeim stað, þar sem þetta fólk var sett á land fyrir löngu síðan, sagt að sjá sér sjálfu fyrir fæði og uppihaldi, það átti að rækta sér til viðurværis. Þarna eru ljómandi lagleg hús í vel hirtum skrúðgörðum og pálmarnir eru þar með- fram öllum götum. Sjúkl- ingarnir liafa skemmti- ldúhb, bensinstöð, verzlan- ir og jafnvel bar. En bak við þetta snotra umhverfi býr harmleikur- inn. (Bílarnir hafa ekki númer, þess þarf ekki, þvi að þeir geta ekkert farið. Sá sem situr i fangelsi, sit- 3. tbi. VIKAN 43

x

Vikan

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.