Vikan - 04.11.1943, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 44, 1948
til með fólki sínu að taka saman, áður en skór
kœmi ofan í flatt heyið. Þó hver kepptist við,
eem betur gat, að ná saman heyinu, dugði það
ekki, svo að rigningunni dembdi yfir. þegar
nokkrir flekkir voru eftir, svo hætta varð við að
taka saman. Kerlingin reiddist þá bæði rigning-
unni og þeim, sem rigninguna gefur, tók um
hrífuhausinn eða neðarlega um hrífuskaftið, otar
hrifuhalanum, svo langt sem hún nær til, upp í
loftið —- og segir: „Þú nýtur þess, guð, ég næ
ekki til þín.“ Karlinn hafði reyndar engin stór-
yrði í það sinn, en þó fannst það á daginn eftir,
að honum hafði þótt fyrir við rigninguna.
Daginn eftir var semsé glaðasólskin, og þegar
hann kom heim um morguninn að borða litla-
skattinn, skein sólin beint framan í hann í bað-
stofunni. Karl gerir sér þá litið fyrir, fer úr
brókinni, stingur henni upp í gluggann og segir:
„Þú skeinst ekki svona glatt á heytuggxuia
niína í gær.“
öfugmælavísur.
1 undirdýnu eitrað sverð
engan held ég fæla,
herralega húsgangsferð
og hyggna mammons' þræla.
Hland og aska er hent í graut,
hreint fer verst á drósum,
innst í kirkju oft er naut,
en ölturu sjást í fjósum.
(Ýkjukvæði).
Kölski gerir sig svo lítinn,
sem hann gat.
Það var einu sinni, að séra Sæmundur spurði
kölska, hvað lítinn hann gæti gert sig. Kölski
sagðist geta gert sig eins lítinn og mýflugu.
Sæmundur tók þá borjárn og boraði holu í
stoð eina og segir kölska að fara þar inn í.
Kölski var ekki seinn að því; en Sæmundur rak
tappa i holuna, og hvernig sem kölski emjaði og
skrækti og bað sér vægðar, tók þó Sæmundur
ekki tappann úr holunni, fyrr en hann hafði lof-
að að þjóna honum, og gera ætíð, hvað sem hann
Vildi. Þetta var orsök þess, að Sæmundur gat
altént haft kölska til hvers, sem hann vildi.
„Beiskur ertu nú, drottinn minn.“
Einu sinni var kerling til altaris. Presturinn
hafði ekki góðan augastað á kerlingu og er sagt,
að hann gjörði það að hrekk, sumir segja hann
gjörði það af ógáti, að hann gaf kerlingunni
brennivín í kaleiknum. En kerling lét sér ekki
bilt við verða, og sagði það sem síðar er að orð-
tæki haft: „Og beiskur ertu nú, drottinn minn.“
Kerling hélt það væri fyrir sinna synda sakir,
að messuvínið væri svona beiskt.
(J. Á. þjóðsögur).
Svar við orðaþraut á bls. 13.
DAGBENNING.
DREIF
ATAÐI
GRUN A
EÁSAR
EFINN
N AGLI
N ARFI
ILINA
NOT AR
G R A N A
Svör við spurningum á bls. 4.
1. Jónas Guðlaugsson.
2. 276 kílómetrar.
3. Árið 1936.
4. Arið 1921.
5. 15. júní 1939.
6. Hann var rússneskur, fæddur 1882.
7. Á Italíu, Spáni og Kalifomíu.
8. 1 nóvember 1917.
9. Um 260 til 270 milj.
10. Á árunum 1936 til 1939.
Kolbeinn í Kollaíirði
Þrjár kvæðabækur í einu, í fyrsta
sinn, sem höfundur lætur Ijóðabók frá sér
fara, það er ekki hversdagslegur atburð-
ur — jafnvel á voru ljóðríka landi! Og
þar að auki er skáldið athafnasamur bóndi
og kvæðin skemmtileg og vel ort, svo að
oft hefir verið sagt af minna tilefni, að
hér sé um bókmenntaviðburð að ræða.
Kolbeinn Högnason í Kollafirði á Kjalar-
nesi er fæddur 25. júní 1889. Hann tók
próf í Kennaraskólanum, en hefir búið í
Kollafirði.
Hér skulu sýnd nokkur dæmi af kveð-
skap Kolbeins, tekin af handahófi úr bók-
um hans. „Kræklur“ hefjast á þessu erindi
„Til lesendanna“:
Yður mun ég ekki
afsökunar biðja.
Fátækt mín er frjáls.
— Enga Bragabekki
bið ég þurfi að ryðja
mtns hér vegna máls.
Aldrei hefi ég ætlað þar að vera,
upp því þarf ei herör neina að skera.
Enga hef ég öfund fram að bera,
þó allir kunni betur mér að gera.
Þessi vísa er úr „Hnoðnöglum“ og er kölluð
„Leiðindi":
Þreyi ég með þunga lund,
þrámar dauðu trega.
Lukta hamra, lokuð sund
lít ég alla vega.
Þessi er úr sömu bók og heitir „Morgunsár“:
Ársól tindum logalín
ljósum bindur nú með degi.
Fríð er myndin, fóstra þin,
fjöllin synda á bláum legi.
„Sálufélagi", heitir þessi vísá, líka úr „Krækl-
um“:
Mér væri að því mikið liö,
mætti ég einhvem finna,
sem ég gæti sungið við
sönginn drauma minna.
Þetta er síðasta vísan í „Hnoðnöglum" og köll-
uO „Skyldi það — ?":
Ætli ég verði að umskipting
við ofbirtu frá ljósi,
ef skrepp ég inn á skáldaþing
skítugur — úr fjósi?
Vikunnar.
Lárétt skýring:
1. sandur á Suð-austurlandi. — 11. leikslok. —
12. hæðir. — 13. mikill. — 14. undirstaða. — 16.
hærra. — 19. siðir. — 20. lína. —■ 21. hlass. —
22. hljóma veikt. — 23. helgistaður. — 27. tónn.
— 28. fara. — 29. vöntun. — 30. grastegund. —
31. tónn. — 34. athugist. — 35. lagsmönnum. —
41. hinar. — 42. heiðurinn. — 43. gróðann. —
47. skrúfa. — 49. hvílt. — 50. vafi. — 51. for-
vitringar. — 52. rugla. — 53. viðumefni, (fomt).
— 56. tveir eins. — 57. vatnagróður. — 58. mild.
— 60. götu. ■— 61. hringsnerust. — 65. skips. —
67. pípu. — 68. jag. — 71. síðan. — 73. fugl. —
74. lög sem ekki breytast.
Lóðrétt skýring:
1. fugl. — 2. menn. — 3. dvali. — 4. við. —
5. tónn. — 6. haf. — 7. handlegg. — 8. ónefndur.
— 9. garga. — 10. vaggi. — 11. hreppur í Vestur-
Isafjarðarsýslu. •— 15. grein guðfræðinnar. —
17. vot. — 18. verkfærið (sem saumakonur nota).
— 19. leiði. — 24. borða. — 25. ílát. — 26. göt. —
27. fjöður. — 32. kvenheiti. — 33. stróka. — 35.
ósoðin. — 36. Breti. — 37. afleiðsluending. — 39.
greiði. — 40. hug. — 44. rófg. — 45. lyktar góð.
— 46. gapa. — 48. mörg. — 49. tíma. — 54. fæddu.
— 55. syndug. — 57. gras. — 60. á í Kína. — 62.
heystakkur. — 63. kona. — 64. fleira en eitt. —
66. gaf hljóð af sér. — 68. glíma. — 70. þyngdar-
eining. — 71. sk.st. — 72. tenging.
Lausn á 206. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: — 1. frásagnarlist. — 11. háa. — 12. flá.
— 13. fas. — 14. lás. — 16. ami. — 19. hölt. —
20. iðn. — 21. rök. — 22. bók. — 23. ló. — 27. ei.
— 28. grá. — 29. lastvar. — 30. agn. — 31. ró. —
34. gg. — 35. hispurslaus. — 41. meiði. — 42.
snúir. — 43. kunningjar. — 47. K. A. — 49. ái. —
50. ill. — 51. stökkri. — 52. önn. — 53. rl. —
56. ag. — 57. æði. — 58. aum. — 59. kok. —
61. jata. — 65. fann. — 67. asi. — 68. öra. —
71. orf. — 73. fáa. — 74. kraftaskáldið.
Lóðrétt: — 1. fár. — 2. rani. — 3. S. F. —
4. ala. — 5. gá. — 6. af. — 7. rak. — 8. L. S. —
9. slök. — 10. tál. — 11. Hallgrímskirkja. — 15.
steigdrfingana. — 17. iða. — 18. köstur. — 19. hól.
— 24. óró. — 25. happ. — 26. fall. — 27. egg. —
32. siður. — 33. kunna. — 35. hik. — 37. uni. —
36. sin. — 38. sog. — 39. asa. — 40. súa. — 44.
nóta. — 45. nokkur. — 46. jám. — 48. all. — 49-
ána. — 54. úða. — 55. hof. — 57. ætir. — 60. kafi.
— 62. ask. — 63. ort. — 64. þrá. — 66. náð. —
68. of. — 70. aa. — 71. Ok. — 72. f!.