Menntamál - 01.10.1952, Blaðsíða 20

90
MENNTAMÁL
á öðru en að þeir skilji hverjir aðra, enda þótt túlkar séu
þar óþekkt manntegund. Nokkrar útvarpsstöðvar útvarpa
reglulegri dagskrá á esperanto. Þúsundir og aftur þús-
undir sendibréfa fara fram og aftur frá hinum þéttbyggð-
ustu stöðum og til hinna innstu afkima jarðar vorrar milli
esperantista af hinum ólíkustu þjóðernum. Þau tungumál
önnur, sem hafa verið búin til í því skyni að verða alþjóða-
mál, hafa engri útbreiðslu náð en hjaðnað niður eins og
bóla á haffletinum. Það er svo augljóst mál, að það þarf
í rauninni ekki að eyða orðum að því, að engin þjóðtunga
getur gegnt þessu hlutverki. 1 fyrsta lagi eru þær allt of
erfiðar. í öðru lagi, ef þjóðtunga væri viðurkennd sem
alþjóðamál, þá væri þeirri þjóð eða þeim þjóðum, sem hana
á, veitt svo mikil forréttindi fram yfir aðrar þjóðir, að
slíkt yrði aldrei samþykkt. Sú þjóð eða þær þjóðir, sem
ættu þjóðtungu, sem hefði verið viðurkennd sem alþjóða-
mál, mundu raunverulega gleypa heiminn í sig menningar-
lega, og allar aðrar þjóðir hlytu að koma fram sem minni
máttar gagnvart þeim. Allir, sem nokkuð hafa kynnt sér
þessi mál, eru á einu máli um það, að þegar að því kemur,
að eitt tungumál verði viðurkennt sem alþjóðamál, þá komi
ekki annað til greina en esperanto.
Og samt sem áður halda menn áfram að rölta hina
gömlu götutroðninga, þó að ruddur hafi verið beinn og
breiður þjóðvegur, þar sem öllum er heimilt að ganga. Þeg-
ar ein þjóðin lærir ensku sem aukamál, til þess að nota
ekki aðeins í samskiptum við enskumælandi þjóðir held-
ur einnig aðrar, þá tekur önnur þjóð upp á því að læra
frönsku í sama skyni, hin þriðja spænsku, hin fjórða
ítölsku o. s. frv. Það er eins og ef Dani, Pólverji, ítali og
Frakki mæltu sér allir mót í Berlín, og svo legðu allir af
stað til ákvörðunarstaðarins, en Daninn stefndi bara í
norður, Pólverjinn í austur, ítalinn í suður og Frakkinn í
vestur. Hvar og hvenær mundu þeir mætast? Áreiðanlega
ekki í Berlín.