Menntamál - 01.12.1960, Side 24

190
MENNTAMÁL
irúmi í Danmörku. Hann minnir á fræðslulögin 1958 og
námskrá 1960 og segir, að með þessu hvoru tveggja sé
fyllilega komið til móts við núverandi þjóðfélagsástand,
þótt framkvæmdin kunni að reynast örðug.
En þessu starfi var varla lokið, þegar unglingaskólarnir
voru komnir á dagsskrá, og eru málefni þeirra nú í deigl-
unni. Unglingaskólarnir eru ætlaðir unglingum á aldrin-
um 14—18 ára, eins konar frjálst fræðslustig fyrir þá,
sem ekki fara í gagnfræða- og menntaskóla eða aðra slíka
og hafa ekki aldur (18 ár) til að fara í lýðháskóla.
Nemendafjöldi þessa stigs er nú meiri en nokkru sinni
áður. Árið 1952 voru 15 ára unglingar 60 þúsund, en
verða væntanlega allt að 90 þúsund árið 1962. Af 64
þús., sem luku fullnaðarprófi barnaskólans 1958, héldu
5% áfram námi í menntaskóla, 19% í gagnfræðaskólum
og öðrum framhaldskólum, 20% í 8. bekk barnaskólans
(próflaust miðskólanám) eða miðskóla. 56% hættu námi
að loknu fullnaðarprófi barnaskólans og leituðu sér at-
vinnu.
Skovmand varpar fram þeirri spurningu, hvaða mögu-
leika þjóðfélagið bjóði þessum útskrifuðu börnum og svar-
ar henni á eftirfarandi hátt:
Því sem næst helmingur drengjanna leggur fyrir sig
iðnnám, en hinn helmingurinn landbúnaðar-, verzlunar-
eða handiðnaðarstörf, án þess að afla sér nokkurrar reglu-
legrar fagmenntunar. Aðeins fjórði hluti stúlknanna aflar
sér fagmenntunar, hinar leggja stund á hússtörf (50%),
verzlunar- eða iðnaðarstörf.
Þrátt fyrir unglingafjöldann hefur ekki komið til at-
vinnuleysis. Því veldur tvennt: Óvenjuleg gróska í at-
vinnulífinu og aukin sókn til framhaldsmenntunar. Því
síðarnefnda valda nýju íræðslulögin, enda þótt bein skóla-
skylda lengist ekki samkvæmt þeim. Ilins vegar fela þau
í sér tvennt: