Bjarmi - 01.11.1997, Blaðsíða 12

Won’t you come back tomorrow
Won’t you be back tomorrow
Will you be back tomorrow
Can I sleep tonight?
Cause I want you... I want you...
I really... I want... I
I want you back tomorrow
I want you back tomorrow
Will you be back tomorrow
Won’t you be back tomorrow
Won’t you be back tomorrow
Will you be back tomorrow
Open up, open up
To the lamb of God
To the love of He who makes
the blind see
He'coming back
He'coming back
I belive it
Jesus is coming
I'm gonna be there
I'm gonna be there mother
I'm gonna be there mother
I'm gonna be there
And you’re gonna be there
Tommorrow
Won't you come back tomorrow
Won't you come back tomorrow
Won't you come back tomorrow
Can I sleep tonight?
Outside
Somebody’s outside
Somebody’s knocking at the door
There’s a black car parked
At the side of the road
Don’t go to the door
Don’t go to the door
I’m going out
I’m going outside mother
I’m going out there
Won’t you be back tomorrow
Won’t you be back tomorrow
Will you be back tomorrow
Who broke the window
Who broke down the door
Who tore the curtain
And who was He for
Who healed the wounds
Who heals the scars
Open the door
Open the door
„Gospel“-áhrifin leyna sér ekki og
áréttar það þá skoðun hljómsveitar-
manna að um trúarsálm sé að ræða.
Á Rattle and Hum eru fleiri textar
sem vekja athygli fyrir kristnar visanir
og boðskap. Sem dæmi má nefna lag
sem samið er og flutt í samvinnu við
Bob Dylan. Hann er líkt og U2 í hópi
þeirra fáu, heimsfrægu rokktónlistar-
manna sem hafa þorað í alvöru að fjalla
um trúna á Guð í textum sínum. Text-
inn er bæn eða ákall til kærleikans um
frelsun, Love, rescue me. M.a. er visað í
orðin í 23. Davíðssálmi: „Jafnvel þótt ég
fari um dimman dal, óttast ég ekkert
illt, því að þú ert hjá mér, sproti þinn og
stafur hugga mig.” En það er ekki gert á
hefðbundinn hátt heldur talar sá sem
hefur gengið svo langt að fyrirlíta sprota
góða hirðisins og bölva staf hans og
finnur því ekki lengur huggun. Textinn
verður þannig angistarfull bæn þess
sem virðist hafa brotið allar brýr að baki
sér og finnur ekkert sér til björgunar
nema kærleika Guðs.
Önnur dæmi um trúna á Guð og
kærleika hans á Rattle and Hum eru
lagið When Lx)ve Comes to Town sem B.
B. King syngur með hljómsveitinni og
textinn God Part II sem ortur er í minn-
ingu Johns Lennon. Fyrra lagið lýsir
trúarlegu afturhvarfi og þeirri breytingu
sem verður þegar kærleikurinn fær að
taka völdin í lífi einstaklingsins. Fjallað
er um hvernig allt var áður en kær-
leikurinn kom og frelsaði. Höfundurinn
játar að hafa verið í hópi þeirra sem
krossfestu Drottinn, að hann hafi
haldið á slíðrinu þegar hermaðurinn dró
sverðið úr því og átt þátt í að taka
ákvörðunina um að stinga spjótinu í
síðu hans en hann hefur jafnframt séð
hvernig kærleikurinn hefur sigrað
ósættið. Síðara lagið er eins konar svar
við texta Lennons frá síðari hluta 7.
áratugarins, God, þar sem hann hafnar
hvers kyns trú og trúarbrögðum og
segist einungis trúa á sjálfan sig og
konuna sína, Yoko. U2-menn játa
hinsvegar trú á kærleikann.
Þáttaskil
í árslok 1989 lýstu félagamir í U2 því
yfir að komið væri að kaflaskilum hjá
þeim. Þeir þyrftu að draga sig í hlé og
hugsa málin upp á nýtt. Þeir höfðu verið
á löngum tónleikafeðalögum um heim-
inn. Rattle and Hum hafði fengið mis-
jafnar viðtökur hjá gagnrýnendum og
því þörf á að gera dæmið upp. Kross-
fararnir frá Dyflinni stóðu á tímamót-
um. Hverju hafði krossferðin skilað?
Þeir voru orðnir heimsfrægir og vell-
auðugir en jafnframt eldri og reyndari
en rúmum tíu árum áður þegar ævin-
týrið hófst. En heimurinn hafði síður en
svo breyst til batnaðar. Sumir óttuðust
að hljómsveitin væri að leggja upp
laupana.
Eftir tæplega tveggja ára hlé var þögn-
in rofin. U2 sneri til baka með nýja
plötu, nýjan hljóm, nýja tækni og nýja
ímynd. Platan Achtung Baby kom út í
nóvember 1991 og fékk mjög góðar við-
tökur. Tónleikaferðin ZOO TV fylgdi í
kjölfarið með hátæknivæddri sýningu á
risastórum sjónvarpsskjá. Hún vakti
mikla athygli og þótti einhver sú áhrifa-
mesta sem sögur fara af. Umgjörðin var
breytt og umbúðirnar um tónleika
sveitarinnar voru miklar og dýrar.
Ýmsir aðdáendur veltu því fyrir sér
hvort lífsviðhorf, hugsjónir og boð-
skapur U2 hefðu breyst að sama skapi.
Þrátt fyrir glæsiumgjörðina grúfir
myrkur og bölsýni yfir textum Achtung
Baby. Trúin og vonin virðast hafa iýnst í
myrkrinu og kærleikurinn orðið blindur.
Kaldhæðnin er ráðandi. Guð virðist
fjarri. í viðtali frá árinu 1993 talar Bono
um að fyrri hluti níunda áratugarins
hafi verið eins konar hveitibrauðsdagar
sem einkenndust af ákafa, baráttuvilja
og eftirvæntingu. Á þeim árum hafi þeir
lifað fábrotnu lífi og hlotið góðan grund-
völl í kristinni trú og lífsviðhorfi. Og
hann segist glaður yfir að eiga þann
grundvöll. Um leið er hann þeirrar