Bjarmi - 01.11.1997, Blaðsíða 19

Fararstjórinn, Kjartan kristniboði, dætur hans og Pókothjón sem buðu ferðalöngunum í te á
heimili sínu.
Túrkana
Þriðja daginn fórum við trúlega á heitasta
stað sem ég hef komið á en það er þar
sem Túrkanafólkið býr á miðri eyði-
merkursléttu, sem er á milli fjalla nánast
allan hringinn um kring, og trúlega vita
íbúamir þar ekki hvað vindur er. Húð-
litur fólksins er „svartastur'1, eða er til 4
stig stigbreytingar? Þarna á sléttunni
var hóað til fagnaðarsamkomu undir
næsta tré fyrir okkur og til að þakka
Guði fyrir þessa gesti sem komu svo
langt að.
Cheparería
Því næst fórum við til staðar þar sem
margir af íslensku kristniboðunum hafa
verið en það er í Cheparería og þar gist-
um við í nánast viku. Þaðan fórum við
bæði í skoðunarferð og heimsókn til
einnar af afskekktustu kristniboðsstöðv-
um í heimi en hún heitir Kongelai. Þar
tókum við þátt í guðsþjónustu í
kirkjunni. Á leiðinni til baka bilaði
bíllinn en það fór allt vel að lokum.
TVeir dagar fóru i boðunarferð í fjöll-
unum í kringum Cheparería þar sem
margt skemmtilegt gerðist og ógleyman-
legir atburðir áttu sér stað.
Boðunarferð í Sina
Eg hef gengið lengi og er orðin
þreytt. Ég er ekki vön að fara í
fjallgöngu í þessum hita, þessu
loftslagi. Mig langar mest að setjast
niður og hætta göngunni. Ég er alveg að
gefast upp. Þá heyri ég leiðsögumann-
inn segja að við séum komin á
áfangastað. Ég lít við en sé ekki neitt.
Þá réttir hann út höndina og togar i
nokkrar tijágreinar sem huldu útsýnið.
Við það birtlst stórkostleg sýn. Þar sem
ég stend í fjallshlíðinni get ég séð yfir
sléttuna. Hún er brún og óendanleg. Á
henni eru þyrnirunnar og önnur
harðger tré. Ég sé lika himinhá,
tignarleg fjöllin sem gnæfa yfir allt. Þau
eru þakin bæði gróðri og strákofum.
Himinninn er fagurblár og nokkur ský
svífa yfir og fullkomna myndina. Ég verð
agndofa af undrun yfir þessari fegurð.
Þetta er fallegasta málverk sem ég hef
séð, enda málað af besta málaranum,
Guði.
Guð er ekki bara listamaður og skap-
ari, hann er líka vinnumaður. Hann
vinnur hörðum höndum hvern einasta
dag. Hann vinnur meðal annars gegn-
um kristniboðana í Afriku. Hann notar
þá sem verkfæri til að breiða út
fagnaðarboðskapinn. Hann vinnur líka í
gegnum mig og þig. Tuttugasta og annan
ágúst nítjánhundruð níutíu og sjö fékk
ég að finna fyrir því. Þetta var seinni
dagurinn sem við tókum þátt í boðunar-
herferð í Sina. Okkur hafði verið skipt i
hópa ásamt nokkrum innfæddum.
Ákveðið var að skipta mínum hóp í
tvennt, ég færi í annan hópinn og
Kjartan í hinn. Nú var ég ein með þrem-
ur innfæddum unglingum. Við gengum
upp á fjöll, niður i dali, yfir girðingar og
gegnum brenninetlur uns við komum
að strákofa. Þar var okkur boðið inn og
mér var vísað á besta sætið. Svo var
mér fengin Biblía í hönd og sagt að ég
mætti byija predikunina. Krakkamir í
hópnum mínum höfðu nefnilega ákveðið
að mér óafvitandi að ég skyldi vera
predikari dagsins. Ég fann hvernig ég
roðnaði og byrjaði að skjálfa. Ég var
dauðhrædd. Ég hafði aldrei verið rnikið
fyrir að standa upp og vitna, fannst
miklu betra að hlusta á aðra gera það.
Nú átti ég sem sagt að halda predikun á
ensku sem síðan yrði túlkuð á
pókotmál. Ég hélt síður en svo að ég
gæti það. Þá kom Guð mér til hjálpar og
ég flutti langan vitnisburð. Það sama
gerðist í hinum sjö kofunum sem við
heimsóttum. Þennan dag kom ég mest á
heimili fólks sem ekki var kristið. Sumir
höfðu þó fengið að heyra eitthvað um
Jesú en aðrir ekki neitt. Þá var það mitt
hlutverk að segja þeim frá honum.
Kannski var þetta eina skiptið á ævinni
sem þau myndu heyra um Jesú. Guð
sáði litlu fræi í hjörtu þeirra. Ég bið
þess að þetta fræ fái að verða að plöntu
og að fólkið eignist trú á Jesú Krist.
Þennan dag fékk ég að finna fyrir þvi að
ég er ekki bara Lella heldur er ég
verkfæri Guðs og hann vill nota mig.
Og Jesús gekk til þeirra, talaði við þá
og sagði: „Aíít vald er mér gejið á himni
og ájörðu. Farið því og gjörið allar þjóðir
að lærisveinum". Matt 28:18.
Jóhanna Sesselja Erludóttir (Lella)