Bjarmi - 01.03.1999, Blaðsíða 25

Á réttri leið
Nú höfum við heyrt hvað er ekki að vera
sæll. Næsta vers eru með jákvæðum for-
merkjum.
Annars vegar er það að hafa yndi af
lögmáli Drottins. Að þrá það að orð
Guðs og vilji móti líf manns allt. Við
höfum þegar rætt um allt það sem vill
tæla okkur frá vilja Guðs, frá lögmáli
hans. Gegn því er nauðsynlegt að hafa
yndi af lögmáli Drottins, taka það fram
yfir allt annað, velja sér það hlutskipti.
En mín gæði eru það að vera nálægt
Guði, segir sálmaskáldið í 73. Davíðs-
sálmi. Við þurfum að velja orð Guðs og
vilja - nálægð hans - markvisst og gera
okkur grein fyrir að það getur þýtt að
hafna einhverju öðru.
Hins vegar er talað um að hugleiða
lögmálið dag og nótt. Að láta ekki þrána
eða löngunina duga heldur rótfestast í
orði Guðs, vega og meta allt í ljósi þess.
Besta íyrirmynd okkar í þessu efni er
Jesú. Hann svaraði freistingum djöfuls-
ins með orðum ritningarinnar. Orð
Guðs þarf að vera okkur leiðarljós í dag-
legu lífi, í hinu hversdagslega, þannig
að það móti líf okkar ósjálfrátt frekar en
þær hugsanir og hugmyndir sem eru á
sveimi í kringum okkur.
Að vera eða ekki vera
Nú kemur ný líking, líking um tré sem
er gróðursett hjá rennandi lækjum og
ber ávöxt sinn á réttum tíma. Tré getur
ekki ákveðið að nú ætli það að bera
ríkulegan ávöxt. Nei, það fer eftir um-
hverfi trésins, hitastigi og fleiru þess
háttar. Mikilvægast er þó vatnið. í eyði-
mörk gerir vatn það að verkum að gróð-
ur getur þriiist og svalar þyrstum ferða-
manni, getur jafnvel bjargað lífi hans. í
raun á samfélag þeirra sem hafa yndi af
lögmáli Drottins og hugleiða lögmál
hans dag og nótt að vera slík vin og lífs-
björg fyrir þá sem eru þyrstir.
Þeim er lýst í næsta versi. Þar er talað
um sáð sem vindur feykir. Það verður
ekkert úr þeim. Þau verða ekki tré hvað
þá að þau beri ávöxt. Hlutskipti þeirra
er þorsti og stefnulaus leit. Þau berast
fram og aftur með hverjum kenningar-
vindi án þess að finna svölun eða fró.
Skyldu vera margir í okkar þjóðfélagi
sem svona er ástatt um? Getur verið að
hraðinn, eirðarleysið, það að nema
aldrei staðar til að hugsa sinn gang, sé
til þess að dylja þorstann eftir einhverju
sem gefur svölun á andlegri eyðimerk-
urgöngu mannsins? Af því að menn
þekkja ekkert sem getur svalað þessum
þorsta - og trúa þvi ekki að neitt slíkt sé
til. Ef við gerum ekki ráð fyrir Guði höf-
um við engan fastan punkt í þessari
veröld, ekkert verður réttara en annað
og allt verður afstætt. Þá er engin von.
Það er athyglisvert að þessi yfirsýn
yfir vegferð mannsins gerir bara ráð íyr-
ir tveimur möguleikum. Annaðhvort rót-
festu í lögmáli Drottins eða höfnun á
Guði. Annaðhvort ávexti hjá rennandi
lækjum eða rótleysi og engum vexti.
Sáðið verður ekki einu sinni tré hvað þá
að það beri ávöxt.
Drottinn þekkir
Síðasta versið er eins konar niðurstaða
þess sem á undan er komið. Drottinn
þekkir veg réttlátra. Við þekkjum ekki
framtíð okkar en hún er í hendi Guðs.
Leiðin sem við erum að fara í íyrsta og
eina skipii, lífsleiðin hér á jörð, er okkur
hulin, en er samt ekki óþekkt, því að
Drottinn þekkir hana og gengur með okk-
ur. Við erum í hendi hans. Þetta er ekkert
sem við getum þakkað sjálfum okkur.
Vegur óguðlegra endar í vegleysu.
Þegar við virðum fyrir okkur hugmyndir
og heimspekistefnur undanfarinna alda,
þá sjáum við að þetta er einmitt niður-
staðan. Þær enda allar í vegleysu. Þær
standast ekki. Þær leiða ekki til neins.
Hver eru svo viðbrögð okkar við þess-
um sálmi? Hjá mér vekur hann annars
vegar lofgjörð til Guðs. Skapari minn hef-
ur gefið mér innsýn í hvemig hann sér
mennina og vegferð þeirra. Hann hefur
sýnt mér að hans vegur er ömggur, já,
lífið sjálft. Hann hefur bent mér á að allt
þetta á ég honum að þakka. Ég get ekki
brotið mér veg sjálfur, aðeins fylgt leið-
sögn hans, þegið allt af honum. Fyrir það
vil ég lofa skapara minn og frelsara.
Hins vegar vaknar með mér hryggð
vegna þeirra sem ekki hafa ratað á veg
Guðs. Þeirra sem ekki em sælir, heldur
rótlausir, þyrstir og vegalausir. Það er í
raun ekki hryggð mín heldur hryggð
Guðs. Hann hrindir engum frá sér. Hann
þráir alla menn.