Skírnir - 01.08.1920, Síða 49

Ritfreg-nir.
Jón Þórðarson Thoroddsen: Kv*ði. Khöfn. 1919. Önn-
11 r útgáfa, aukin. (Sigurður Kristjánsson).
Ýmsum fslenzkum útgefendum og skáldum hefir farið — og fer
stunduni enn — ekki ósvipað og sumum bœnda vorra, er þeir bjugg-
ust í kaupstaðarferð með ull sína. Þeir vönduðu, sem kunnugt er,
°ft lítt verkun á þessum þjóðlega kaupeyri. Þeir tímdu ekki eða
þeim datt ekki svo mikið sem í hug að taka úr óhreina lagða nó
dla þurkaða, heldur tróðu því, sem þeir gátu, í pokana, svo að hún
vœgi sem mest á metaskálum kaupmanua. Það sór ekki á mörgum
Ijóðmælum vorum, að mikið hafi verið skolað úr þeim af leir nó
leðju, áður en farið var með þau / prentsmiðjuna. Alt virðist ver-
'ð hafa prentað, er höfundar eða útgefendur mundu eftir eða fundu
^ fórum síuum, fjörlaus brúðkaupsljóð, einkisverð erfikvæði, merg-
lausar og marklausar stö,kur um hversdagslegustu viðburði, ekkert
Vlrðist hafa verið felt úr, ekkert geymt, þangað t.il skáldið færðist
1 þann andans móð, að hann fókk blásið 1 innantómt í ímið anda af
aínum anda, lífi úr sínu lífi, lagað það og fágað eftir lögmáli góðrar
bstar, uuz ekkert var vansagt né ofsagt, svo að frumhugsun eða
1‘ugblær kvæðisins orkaði á lesendurna, eins og vakti, ljóst eða
ó'jóst, fyrir höfundinum í fyrstu leiftran þess.
í þessum efnum er víða »pottur brotinn«. En eg held fast-
fega, að óvíða meðal siðaðra þjóða sóu slík brögð að þessum hroða-
hætti sem með oss. Og þetta er eðlilegt. Lítil viðkoma í bók-
nientum veldur því, að fatt verður til samanburðar. En þar sem
fntt er til samanburðar, þrífst dómvísi ilia. Leseudur gera þar lít-
11111 e®a engan greinarmun á gulli og ódýrustu málmum, þakka og
launa skáldum og útgefendum hvorttveggja jafnvel eða jafnilla.
íeini fer sem kaupmönuunum, er keyptu sama verði vel þvegna
u'l sem illa þvegna. Á slíku ranglæti sljóvgast og spillast höf-
u»dar og útgefendur, svo að þeir missa að nokkru sjónar á mis-