Almanak Ólafs S. Thorgeirssonar - 01.01.1903, Qupperneq 106

84
teygja sig, þegar hann heyröi byssuskefti varömann-
anna úti í ganginum urga steingólfiö. Hann hélt því
máske aö keisarinn væri kominn, haltraði því yfir að
dyrunum, lauk upp og gekk út í ganginn. En keisar-
inn var þar ekki, því hálf myrkt var í ganginutn enn.
En hann sá konu, sem augsýnilega var í miklum geös-
hræringum, þó hún hefði sveipaö urn sig skósíöri kápu
og heföi þykka blæju fyrir andliti. Þessi kona var að
þreyta viö varðmennina um inngönguleyfi, en þeir
voru trúrri og þrekmeiri en svo, að blíðmæli eða borg-
un gæti bugað þá.
Talleyrand lét brýrnar síga, er hann sá þetta.
Hann sá að þarna var komin eiginkona hins kærða
þjóðhöfðingja, — prinsins af Hatzfeld. Hún kom
undir eins auga á Talleyrand og gerði honum þegar
heldur valdsmannlega bendingu um að hann skyldi
koma til hennar. En bægifótur var nú' ekki á því.
Hann stóð grafkyr, en lét hana sjá háðsbros flögra urn
varir sínar. Hún benti honum að koma, í annað
sinn, en sýndi minna drembilæti en áður. Hann svar-
aði tneð því að látast dusta ryk af frakka sínunt og
snúa sér frá henni eins og ætlaði hann inn aftur í
skrifstofuna.
, ,Herra ininn!“ heyrði hann þá að hún sagði,
kveinandi, biðjandi. Drembilætið var farið. Ekkert
eftir nema nístandi tilfinningin.
Talleyrand hikaði, gekk svo ögn fram eftir gang-
inum og benti varðmönnunum að láta konuna koma.
Þeir snöruðu byssunum undir eins úr sigti og — hún
kom hlaupandi.
,,Herra minn!‘*
,,Frú!“
,,Keisarinn, — hvar er hann ?“
,,Keisarinn er ekki hér inni. “
,,Eg ætla að bíða eftir honum. Gerið svo vel að
lofa mér að bíða þarna í stofunni. “
,,Það er langt frá að vera regla vor, frú !“
,, Eg er prinsessan af Hatzfeld ! ‘ ■