Muninn - 01.03.1961, Blaðsíða 20

mæli. í samræmi við þessar breyttu aðstæð-
ur var tekið að veita leyfi til kl. 23 eitt
kvöld í viku til viðbótar. Með tilkomu setu-
stofunnar munu væntalega verða nokkrar
breytingar á lokunartínra heimavistanna.
Æskilegt væri, að annaðhvort flyttist hann
nægilega langt fram, til þess að fella mætti
vikuleyfin alveg niður eða kvikmyndahúsin
færðu sýningartímann fram um hálftíma.
í bráðina tel ég ekki ástæðu til að breyta
fyrirkomulagi leyfanna, sem á að heita lýð-
ræðislegt og er það í mörgum tilfellum, en
oft getur verið erfitt að sjá, hver er vilji
meirihluta vistarbúa."
Þengill Oddsson, Baldurshaga: „Það fyr-
irkomulag, sem nú er á leyfum, er að
mörgu leyti úr sér gengið. Eg held, að það
yrði ágæt tillaga, að þess yrði farið á leit
við stjórnir kvikmyndahúsanna, að þau
hæfu sýningar kl. 20.30, eða hálftíma fyrr
en verið hefur. Bæði er það, að tíminn milli
kvöldmatar og þar til sýning hefst, fer að
miklu leyti til ónýtis, og að öruggt má heita,
að hægt yrði a. m. k. í flestum tilfellum, að
loka vistunum kl. 23. Einnig mætti skjóta
þeirri tillögu að, að vistir yrðu opnar til kl.
23, þegar vora tekur, því að fátt er skemmti-
legra en að taka sér gönguferð á björtu vor-
kvöldi.“
Þýzkukennsla.
Undarlegt má telja, að þýzkan, sú
skemmtilega tunga, skuli ekki kennd meira
en raun ber vitni í 4., 5. og 6. bekk mála-
deildar, það er 3 tímar á viku í 4. og 5. bekk
og 3i/2 tími í 6. bekk. Sést af þessu, að þetta
mál er hornreka í skólanum. í 3. bekk, þar
sem byrjað er að kenna það, eru í því 4
tímar í viku, og í 4. bekk stærðfræðideildar
]íka 4, eða fleiri en í 4. M.
Til samanburðar má geta þess, að latínu-
kennsla er 6 tímar á viku í 4., 5. og 6. bekk
máladeildar, og þó kunna stúdentarnir úr
máladeildinni flestir sáralítið í latínu.
Heyrt hefur undirritaður einn af latínu-
kennurum skólans segja, að mjög æskilegt
væri að minnka latínukennslu í 5. og 6.
bekk, en auka þýzkukennslu að sama skapi.
Vill undirritaður hér með koma þeirri til-
lögu á framfæri, að svo verði gert, enda má
fullvíst telja, að margir innan skólans séu
því hlynntir, jafnt kennarar sem nemendur.
Fimmtubekkingur.
Ástarbrautin.
Einhvers staðar stendur: „Hálir eru vegir
ástarinnar." Mörgunr finnst þetta vel heim-
fært á hina svonefndu „Ástarbraut“ okkar
heimavistarnemenda, er liggur milli skóla
og heimavistar, því að oft lrefur hún í vetur
verið hál og hættuleg. Varla kostaði það
stórfé að dreifa sandi á brautina, svo að hún
yrði fær venjulegum mönnum. Veit ég, að
ég mæli þar fyrir munn margra, er ég fer
þess á leit við þá, sem hlut eiga að því máli,
að brautin verði sandborin í hálkum.
Skólablaðið.
Það hefur mjög þótt brenna við, að nem-
endur, er rita í skólablaðið, láti ekki nafns
síns getið, en birta greinar sínar í þess stað
undir alls konar bjánalegum dulnefnum.
Auk þess, að blaðið verður óskólalegt, er
það leiðinlegt fyrir lesendur að vita ekki
eftir hvern lestrarefnið er.
Eru þessir nemendur virkilega svo hug-
lausir, að þeir þori ekki að taka dómum
verka sinna, en fela sig heldur í bleyði-
myrkri dulnefna? — Eitt er víst, að flestum
finnst það stór galli á skólablaðinu, að mik-
ill hluti efnis þess er kominn frá dularfull-
um höfundum, er sennilega álíta ritsmíðar
sínar svo lítilfjörlegar, að ekki sé vogandi að
gangast við þeim.
Sorprit.
Margt hefur verið rætt og ritað um hin
svonefndu sorprit, en lítið gert að því af
menntamönnum að bæta þá andlegu fæðu,
er alþýðan hefur valið sér.
Hér er verkefni fyrir ung skáld þjóðar
okkar. Úr því að fólkið vill léttar ástar- og
(Fra.mhald á bls. 74.)
72 m u N I N N