Muninn - 01.11.2004, Qupperneq 19

í
að fá hornsneið. Hornsneið
- jú það er pítsusneið sem er
með tveimur skorpuhliðum
og er það sem flestir
mötuneytissvaðilfarar óttast.
Ég komst þó á endanum
yfir þetta og settist niður
hjá mönnum sem hétu allir
Kiddi. Það sem ég sá fyrst á
þessari stórfurðulegu pítsu
var að skinkan var í reimum
en ekki í sneiðum eða bitum.
Hvernig mötuneytinu tókst
að komast yfir skinku-
reimar er mér mikil ráðgáta
en þær voru líklega það besta
sem ég hef nokkurntíman
fengið á mötuneytispítsu.
Enda býst ég við því að
ráðast að næsta svíni sem
ég sé með blaðatætara til að
geta prufað svona reimar á
samlokur og fleira. Annað
meðlæti var annars ágætt,
bragðið af kryddpylsunni var
þó ekki ósvipað vindli en það
skemmdi ekki sérstaklega
mikið fyrir. Reyndar var
hornsneiðin algert óæti
enda 80% skorpa og mig
grunar að þessar skorpur
séu úr einhverskonar
keramiki, því aðeins örfáir
kjálkar þola álagið sem
fylgir neyslu þeirra. Frönsku
kartöflurnar voru á margan
hátt mjög íslenskar, kaldar,
harðar... og síðan kryddaði
ég þær alltof lítið. Reyndar
staðfestu rannsóknir það
síðar að stolnar kartöflur
bragðast töluvert betur en
þessar hefðbundnu þannig
að ég mæli með stórfelldum
kartöfluþjófnaði við allar
aðstæður. ****
Sunnudagur 14/11
Hádegi og kvöld: Ég veit
ekki hvað þeir voru margir,
grísirnir sem dóu til þess
að þessi purusteik yrði að
veruleika en þeir geta svo
sannarlega hvílt í friði því
þetta var einn af þessum
frægu „ég kláraði matinn
minn!” réttum sem birtast
við og við hér á Lundi.
Salatbarinn var ferskari en
regnskógur og augnskanninn
var í ansi hýru skapi.
Aðalrétturinn var nú frekar
einfaldur og gamla „kjöt,
sósa og kartöflur“ formúlan
var upp á sitt besta. Puran
var stökk og bragðmikil, fitan
var sáralítil og ekki skemmdi
fyrir að kartöflurnar voru
nánast eðlilegar. ísinn var
það eina sem setja má útá.
Ég er kannski bara svona
gamaldags en ég sakna
virkilega þeirra daga sem
ísinn var bara með einni
bragðtegund, samanber
súkkulaðiís. Hinsvegar
virðist stefnan hjá þessu
bijálaða mötuneyti vera að
hafa a.m.k. 12 bragðtegundir
í hveiju ísboxi. Ég fékk
mér eina kúlu af banana-
súkkulaði-frostlögs-ís og
eina af áður óþekktri blöndu
af bragðtegundum. Þegar allt
kom til alls bragðaðist þetta eins og
ískaldur kóngabijóstsykur...****
Mánudagur 15/11
Hádegi: Sjávarréttasamsuða
með grænmetissósu og
osti ofan á, bragðaðist
eins og mjög venjulegur
mánudagsfiskur. Enn sem
fyrr mætti vera meira bragð
af matnum en kannski vantar
bara ástina í matargerðina...
Eitthvað var þó athugavert
við kartöflurnar (eins og æði
oft vill vera) en til að bæta
það upp borðaði ég bara
meira af brauðinu. Súpan,
sem sökum þynnku var
alveg á mörkunum að geta
kallast súpa, var ágæt til síns
brúks.***
Kvöld: Soðnar kjötbollur með
hvítkálsjafningi. Hvað
varð um hvítkálið og flotið
góða? Að koma með þennan
hvítkálsjafning í staðinn er
hneyksli. Kannskierþettaleið
til að koma hvítkálinu í fólk
en ráðlegg ég bryta að leita
betur í hugmyndabankanum.
Kartöflurnar voru gijót-
harðar og brögðuðust eftir
þvi. Bollurnar héldu þó
fyrri gæðum. Ofan á allt
var svo hár í jafningnum og
eru þessháttar uppákomur
heldur algengar, allavega
fyrir mína parta.**
Meðaleinkunn fyrir máltíðir
vikunnar er 3.57 stig af sex
mögulegum. Telst það hreint
ágætis árangur hjá mötuneytinu,
þónokkuð yfir meðallagi. Þegar á
heildinaerlitiðtelégaðmötuneytið
sé þónokkuð yfir meðallagi. Þó
svo ég hafi afar takmarkaðan
samanburð er orðið á götunni
betra af þessu en af flestum öðrum
skólamötuneytum.
Ég vil hrósa fyrir vel
heppnaðan salatbar, en
hann er bráðnauðsynlegur
eins og gangiýnin gefur til
kynna. Fjölbreytnin er mikil
og oftast getur maður fundið
eitthvað sem manni líst vel á.
Grænfóðrið á þó til að slappast
og þá sérstaklega gúrkusneiðar
morgnunverðarborðsins sem að
mínu viti eru skornar niður í of
stórum skömmtum og tapa því
ferskleika sínum.
Morgunmatur á
viðhaldsffíum nemendagörðum
Lundar er sér kapítuli út af fyrir
sig og gef ég honum sex stig af
sex mögulegum. Þar á sálarlíf
mitt stóran þátt 1 rausnarlegri
einkunnargjöf. Að vakna
sársvangur, vitandi það að
hafa verið án næringar í versta
falli í hálfan sólarhing gerir
í;
I
*L’
.
f
i.
r V
1 '&:)
-1
(