Kirkjuritið - 01.03.1944, Blaðsíða 32

KirkjuritiS.
Hvað á barnið að heita?
Tildrög að þessari grein eru þau, aö fyrri liluta þessa vetr-
ar létum við hjónin skíra dreng, er við eigum, og var ætlun
okkar að iáta hann bera uppi nöfn foreldra minna (föðurins),
og höfðum við komið okkur saman um, að okkar áliti, ágæt
nöfn til þessa. Er allt var tilbiiið til skirnar og preslur hempu-
skrýddur, gegnum við afsíðis, og nefndi ég fyrir honum hin
fyrirhuguðu nöfn sveinsins, eins og venja er til, svo að misskiln-
ingur geti ekki átt sér stað. Sagði prestur bá umsvifalaust, að
nafni því, er bera átli uppi móðurnafn mitt, gæli liann ekki
skírt, þar eð prestarnir ættu að sjá um, að börnin væru ekki
skírð neinum ónefnum. Ég' varð undrandi og óánægður yfir
þessu, þar sem ég vissi ekki fyrr, að prestar liefðu vald til
að neita nöfnum, er aðstandendur væru sameinaðir um og ánægð-
ir með. Virtist mér, úr því sem komið var, aðeins um tvennt að
velja, annaðhvort að skíra sveininn ekki í þetta skipti, og nmndi
það vekja hálfgert hneyksli meðal boðsmanna, eða skipta um
nafn. Valdi ég þægilegri koslinn, sem þó síður skyidi, og breytti
um nafn, svo að sveinninn hét eingöngu eftir föður mínum; enda
láðist presti að geta þess, að ég gæti vísað máli mínu til æðri
dómstóla en álits hans.
Síðar var mér sagt, að heimspekideild Háskólans liefði úr-
skurðarvald í ágreiningi, er af nafnagjöfum kynni að rísa.
Eg vil geta þess, að í orðaskiptum mínum og prestsins kvaðsl
hann skyldi skíra sveininn umbeðnu nafni, gæti ég nei’nt sér
nokkurn, er liéti því.
Einnig bauð hann að leita með mér í fornsögunum að hlið-
stæðu nafni, sem ég gaf ekki um, þar sem ég áleit, að þelta
nafn væri ekki þar að finna, en liliðstæð nöfn, er þar fundust,
mér ógeðþekk. Lauk þar svo þætti prests.
Pótt úrskurður prests á nafni þessu félli þannig, og ég viður-
kenni menntun hans margfalda á við mína, átti ég bágt með að
fella mig við hann sem réttan. Ég skrifaði þvi manni, er ég
álít einn af færustu íslendingum i íslenzku máli, og bað um
hans álit á nafninu.
Hann gaf mér fúslega álit sitt, og var það á þá leið, að nafnið
..... væri eins málfræðilega rétt og hin algengu nöfn Gunn-