Kirkjuritið - 01.12.1947, Blaðsíða 109
KirkjuritiS
Séra Eggert Ó. Briem.
377
Nú skal brag bjóða
Briem hinum fróða, —
bróðurnum góða
banastef Ijóða.
Hníga nú lilynir,
barðna nú hvinir,
Islands óðssynir —
mínir æskuvinir.
Eggert, við skilduni
áður en vildum,
hvgg ég margs gildum
í heimi trylldum.
Atvikin ströngu
okkar lífsgöngu
liófu upp á þröngu
hilluna röngu.
Þrátt fyrir liina miklu liæfileika séra Eggerts, má því
miður fella þann dóm um hann að nokkru leyti, að
oft er annað gæfa en görvuleiki. Drykkjuöld var þá
mikil í landi, jafnt bjá lærðum og. leikum, og neyttu
menn víns við bin ólíklegustu tækifæri. Á prestsskap-
arárum sínum hneigðist séra Eggert til drykkju, þoldi
hann það vel framan af, meðan bann var ungur að
árum, en erfið ferðalög með miklu volki lömuðu þrek
bans fyrir aldur fram. Það bar eigi ósjaldan við, að
klerkur var við öl, er bann embættaði. Kom svo að lok-
um, að sóknarbörnum bans fannst, að við svo búið
mætti ekki standa. Sóknarnefndin fór nú á fund prests
og fór fram á það, að hann segði af sér prestskap eða
bætti allri óreglu. Það mátti ekki sjá á presti, Iivort
honum líkaði betur eða ver, bann blustaði hinn ljúf-
asti á ráð manna um sjálfan sig. í því kom prestskon-
on inn lieldur felmtsfull og' spurði gustmikil, hvort
sóknarnefndin væri komin til þess að láta prest segja
af sér.