Kirkjuritið - 01.12.1952, Blaðsíða 47

STEFÁN JÓNSSON, AUÐKÚLU 253
nyti óskiptrar virðingar þeirra, átti hann flesta æskuvini
sína og frændur á Suðurlandi. Tveir synir hans stunduðu
lika skólanám syðra. Því var það árið 1904, er Stokkseyr-
arprestakall losnaði við fráfall séra Ólafs Helgasonar, að
séra Stefán sótti um það. Umsækjendur voru 16, enda
var brauðið talið í röð hinna tekjuhæstu á landinu. Af
Umsækjöndum völdu stiftsyfirvöldin þrjá, þá er mesta
verðleika höfðu, og settu á ,,skrá“, sem kallað var. Voru
Þeir að þessu sinni séra Jónas Jónasson, Hrafnagili; séra
Zóphónías Halldórsson, Viðvík, og séra Stefán M. Jónsson,
Áuðkúlu. Um þessa presta átti söfnuðurinn svo að velja.
tjrslit urðu þau, að séra Stefán var kosinn lögmætri kosn-
lngu með miklum meirihluta atkvæða. Var homxm svo
veitt kallið h. 23. ágúst 1904, en nágrannaprestar þjón-
uðu til næstu fardaga, er hann hugðist flytjast suður. En
uður en sá tími kom, hafði hver einasti bóndi í Auðkúlu-
°g Svínavatnssóknum sent honum eindregna áskorun um
&ð vera prestur þeirra áfram. Auk þess var frú Þóru þver-
uauðugt að fara frá Auðkúlu, þar sem hún var borin og
barnfædd. Varð því úr, að séra Stefán afsalaði sér Stokks-
eyri. Er talið, að hann hafi tekið þá ráðabreytni 'allnærri
Ser, þótt eigi talaði hann margt um eða léti gleði sína.
^að leikur ekki á tveim tungum, að kosningin í Stokks-
eyrarprestakalli var mikill persónulegur sigur fyrir séra
Stefán. Hann hafði keppt við tvo þjóðkunna klerka og
borið sigur af hólmi. Hins vegar lætur hann metnað sinn,
einbættisframa og bætt launakjör þoka fyrir óskum nán-
^tu vandamanna sinna og sóknarbarna, sem hann hefur
deilt gleði og sorgum með í nærfellt tuttugu ár. Mér virð-
lst sem fátt ytri atburða varpi skýrara ljósi á skaplyndi
°§ manngildi séra Stefáns en þetta. Hann olnbogar sig
ekki fram í lífinu. En í eina skiptið, sem hann tekur þátt
1 keppni við úrvalslið stéttarbræðra sinna, þá reynist hann
byngstur á metunum. Menn leita lífshamingju á margan
bútt. Sumir sækjast eftir og safna orðum og titlum, en