Kirkjuritið - 01.10.1957, Blaðsíða 23

jSólmur
Þótt þrengingar, háðung og harmar
oss heim geti víslega sótt,
hið neðra eru eilííir armar,
sem uppi oss bera um nótt
á hatsjónum þungbærra þrauta:
Guð þekkir oss, hvern einn, og veit
um böl vorra jarðnesku brauta
og brennandi andvörpin heit.
Guð þekkir hvern einstakan, alla,
og elskar sín táráðu börn, —
hann reisir þá fúslega, er talla
í freisting um mannlífsins hjörn.
Hann heldur í máttugri hendi
á heimanna gjörvallri mergð.
Vér vitum ei upphaf né endi
á eilífðar þrotlausri ferð.
Guð drottinn er dýrðlegur máttur
og dásamlegt kærleikans haf.
Það heyrist hver hjartnanna sláttur
hjá honum, sem lífið þeim gat.
Oss máttvana mannanna sonum
hann miðlar æ krafti og hlíf.
Vér lifum og hrærumst í honum,
og hann er vor sól og vort líf.
Jakob Jóh. Smári.